«Η γραφή ασκεί επάνω μου καταλυτική γοητεία»

Σε μια τόσο περίεργη περίοδο που διανύει η χώρα μας, θα λέγατε ότι μας βάζει τρικλοποδιά στο να δημιουργούμε, ή το αντίθετο συμβαίνει, στον αντίποδα των γεγονότων είναι ιδανικά να κυοφορεί κάποιος ενδιαφέροντα πράγματα, ίσως κιόλα εμπνεόμενος από όσα συμβαίνουν γύρω μας.

 Η ζωή και ο άνθρωπος αποτελούν πάντα πηγή έμπνευσης. Άλλωστε τα βιβλία γράφονται για να διαβαστούν, να ψυχαγωγήσουν, αλλά και να λυτρώσουν και να προτείνουν. Εκείνα που μας βάζουν τρικλοποδιά είναι η ασυδοσία, το μη μέτρο, ο χαβαλές, η ρεμούλα, ο λαϊκισμός, η πολιτική της συνθηματολογίας, η απουσία στις αντιδράσεις και στις αποφάσεις μας και πάνω από όλα η έλλειψη εσωτερικής καλλιέργειας.

Θέλετε να μας ξεναγήσετε στο παρασκήνιο της δημιουργίας του βιβλίου σας; Υπάρχει η βασική ιδέα, ο κεντρικός ήρωας/ηρωίδα και στην πορεία λειτουργείτε ανάλογα, αφού τον έχετε κατανοήσει πιο πολύ, ή τα βασικά ερεθίσματα είναι από δικά σας προσωπικά βιώματα;

Στο "Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου" είχα αρχικά μια αόριστη ιδέα. Γράφοντας και σβήνοντας, κάνοντας τουλάχιστον τρεις γραφές, αναπτύχθηκε η μυθοπλασία προς μη σχεδιαζόμενους από την αρχή δρόμους. Οι ήρωες από τη στιγμή που θα αυτονομηθούν ως χαρακτήρες έρχονται πολλές φορές να οδηγήσουν τη μυθοπλασία. Αυτή άλλωστε είναι και μια από τις γοητείες της γραφής, να αγωνιά ο ίδιος ο συγγραφέας για τη συνέχεια, τι θα γίνει παρακάτω. Να αναρωτιέται και να αναμένει τι θα γεννήσει η φαντασία του και ο στοχασμός του και πού θα τον στρέψουν οι ήρωές του. Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει και ορισμένα προσωπικά βιώματα. Από την πορεία μου στον τόπο και στον χρόνο, αλλά και λίγα περιστατικά καθαρά δικά μου. Βεβαίως, με τρόπο που συνάδουν με τα χαρακτηριστικά των ηρώων, καθώς κανένας ήρωας δεν αντανακλά εξ ολοκλήρου στη δική μου προσωπικότητα.

«Θα ήθελα να τεθεί ο σπινθήρας και να προκύψει η αναζήτηση κι ο διάλογος για τα θέματα που θίγονται στο βιβλίο»

Πως θα μας περιγράφατε με λίγα λόγια το βιβλίο σας και τι είναι εκείνο που θα θέλατε να εισπράξει ο αναγνώστης  διαβάζοντάς το;

Εξελίσσεται από τη δεκαετία του 1960 μέχρι το 1994, ενώ με μικρές αναδρομές φτάνει μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1940. Διαδραματίζεται κυρίως στην Άρτα και στην Αθήνα και πραγματεύεται το μεγαλείο του έρωτα, ο οποίος μεταβολίζεται στο κείμενο σε λογοτεχνικό καρπό. Συγχρόνως μέσα από τα πρόσωπα και την πολυπλοκότητα των σχέσεων απεικονίζεται η σύγχρονη Ελλάδα, ενίοτε με παιγνιώδες και έντονα σαρκαστικό ύφος, ενώ στις τελευταίες σελίδες αποδεικνύεται ότι πολλά από όσα συμβαίνουν στο βιβλίο κτίζουν σαν κομμάτια του πάζλ μια αλληγορία για τις επιπτώσεις του εμφυλίου πολέμου στην Ελληνική κοινωνία. Παράλληλα ασχολείται με θέματα όπως: οι τόσο ξεχωριστές για τον καθένα πορείες των ανθρώπων την ίδια στιγμή, την αξία της ατομικής καλλιέργειας της ψυχής και του πνεύματος, πόσο το συναίσθημα επηρεάζει τη λογική, πόσο τα κρίματα των προηγούμενων γενιών βασανίζουν τις επόμενες και πολλά άλλα. Τέλος ο έρωτας και η αγάπη, σε μια κοινωνία που τη χαρακτηρίζει ο εγωκεντρισμός και η ιδιοτέλεια, έρχονται να μεταλλάξουν το "δικό μου" και να το κάνουν "δικό σου", εξ ου και ο τίτλος του.Όσο για τους αναγνώστες θα επιθυμούσα πρώτα απ' όλα να απολαύσουν τη γλώσσα, τη μυθοπλασία και την ανάγνωση, ως μήνυμα αισθητικής πρότασης, αλλά και ως εφαλτήριο συνδυαστικών σκέψεων και συνειρμών. Επίσης κύριο ζητούμενο για μένα είναι να τεθεί ο σπινθήρας και να προκύψει η αναζήτηση κι ο διάλογος για τα θέματα που θίγονται στο βιβλίο.

"Προσπαθώ να βιώνω τη ζωή με ποιητικό τρόπο, από το φαγητό μου, μέχρι έναν περίπατο..."

Σαν άνθρωπος της ποιητικότητας, μιας και γράφετε και στίχους, πόσο τα έχετε βάλει στην καθημερινότητά σας και πόσο θεωρείτε πως ξορκίσατε τα   κακώς κείμενα της ζωής μας;

Είμαι από τους συγγραφείς που πασχίζουν πρώτοι να κάνουν πράξη όσα καταγράφουν ως κοσμοθεωρία στα βιβλία τους. Στο πλαίσιο αυτό προσπαθώ να βιώνω και τη ζωή με ποιητικό τρόπο, από την ανάγνωση και τις ανθρώπινες σχέσεις, μέχρι την αισθητική απόλαυση του φαγητού και του ποτού, ή ενός περίπατου στα στενά της πόλης. Όμως σε καμιά περίπτωση δεν ξορκίζω. Μάχομαι και δεν βάζω το πρόβλημα κάτω από το χαλί.

Ποιο είναι το βασικό κίνητρο για να γράφετε; Νιώθετε πως έτσι νικάμε το θάνατο, λειτουργεί δηλαδή σαν απάντηση στα μυστήρια της ζωής. Σας λυτρώνει από καταστάσεις και πρόσωπα, κάτι άλλο;

Είναι έρωτας. Η γραφή ασκεί πάνω μου καταλυτική γοητεία, με μαγεύει, ενώ συγχρόνως μου παρέχει τη δυνατότητα της αυτοβελτίωσης. Μέσα από τη γραφή σπουδάζω τον κόσμο, τον άνθρωπο και τον ίδιο μου τον εαυτό.

Οι συγγραφείς στη σύγχρονη Ελλάδα απολαμβάνουν την αίγλη, αλλά και το κύρος που ενδεχομένως θα είχαν σε μια άλλη χώρα;

Προσωπικά εισπράττω μεγάλη αγάπη από τους αναγνώστες των βιβλίων μου. Ωστόσο γενικότερα οι καλοί συγγραφείς, καθώς η ανάγνωση δεν συμπεριλαμβάνεται στις προτεραιότητες του λαού μας, δεν υψώνονται στο στερέωμα της ευρύτερης κοινωνικής αναγνώρισης που θα τους άξιζε.

Τι γίνονται οι ήρωες ενός βιβλίου μετά την ολοκλήρωσή του; Συνεχίζουν να υπάρχουν, ή μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της λήθης;

Για μένα είναι σαν υπαρκτά πρόσωπα και συνεχίζω να συνδιαλέγομαι μαζί τους. Αυτός είναι και ο λόγος που κάποιους τους επαναφέρω στα κείμενά μου, όπως τον Λιόντο του Ιμαρέτ στην Ουρανόπετρα.