Πώς είναι να επωμίζεσαι το ρόλο του Δαρείου το φετινό καλοκαίρι, στην παράσταση των «Περσών»;

Έχω παίξει πάρα πολλούς ρόλους όπως πολύ καλά ξέρετε… και τους έχω αντιμετωπίσει με τον ίδιο τρόπο από την στιγμή που μου άρεσαν βέβαια. Έχω αυτές τις αγωνίες πάντα πως θα αποδώσω πιο καλά τον ρόλο και παρ’ όλο που έχω τόσα χρόνια στο θέατρο μεγαλώνοντας έχω μεγαλύτερη ανασφάλεια. Τώρα ξέρω πολύ καλά πόσα πράγματα δεν έχω κάνει σε άλλους ρόλους.

Μετά από τόσα χρόνια κι από άπειρους ρόλους, τι είναι εκείνο σήμερα που σας ιντριγκάρει ώστε να πείτε: «Ναι αυτό θέλω να το κάνω»; Ειδικά τα τελευταία χρόνια έχετε επιλέξει κείμενα πολύ σπουδαία. Ποια είναι λοιπόν η προτεραιότητα σας, το κείμενο, ο ρόλος; 

Όλα. Το μόνο που με ενδιαφέρει εδώ και πάρα πολλά χρόνια να είμαι σε μια παράσταση, που να περνάω καλά και να μου αρέσουν οι συνάδελφοι υποκριτικά κι η παράσταση, άσχετα αν δεν το καταφέρνουμε πάντα. Όσο για το συγκεκριμένο, είναι ένα πολύ σπουδαίο κείμενο κι έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον.

Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει την παράσταση; Ποιο είναι εκείνο το ιδιαίτερο στίγμα που θεωρείτε πως έχει;

Είναι μια παράσταση πάρα πολύ καθαρή, χωρίς κολπάκια, χωρίς διάθεση πως  θα εντυπωσιάσουμε βάζοντας κάποια στοιχεία που δεν υπάρχουν στο έργο. Από εκεί και πέρα όταν είσαι επί σκηνής, μπορεί να μην καταλαβαίνεις κάποια πράγματα που φτάνουν στον κόσμο, όπως εγώ δεν καταλαβαίνω ας πούμε αν είμαι καλός, που μπορεί να μου πουν ότι μπορεί να ήμουν και μέτριος και να το πιστέψω.

Η παράσταση πριν πάει στην Επίδαυρο, έχει θα λέγαμε δοκιμαστεί σε κάποιους  χώρους σε διάφορες πόλεις και λειτούργησε στο να είσαστε πιο άνετοι στο Αργολικό θέατρο;

Η παράσταση είχε επιτυχία όπου κι αν παίξαμε και το κυριότερο ήταν η ανταπόκριση που είχε. Για κάποιους μπορεί να παίζει, για Μένα δεν παίζει. Όσες φορές κι αν έχω πάει στην Επίδαυρο, έχω πάντα ένα δέος για αυτό το θαυμάσιο θέατρο.

Το χειμώνα μαθαίνω πως θα είσαστε στο «Θείο Βάνια», που θα ανέβει σε μια προσεγμένη παράσταση στο θέατρο «Δημ. Χορν», θέλετε να μας πείτε  περισσότερα στοιχεία;

Ξεκαθαρίζουν κάποια πράγματα του παραγωγού μας με το εν λόγω θέατρο αυτές τις μέρες. Και οι ηθοποιοί έχουν βρεθεί κι όλα ετοιμάζονται, αλλά κρατάω μία πισινή μην και στραβώσει κάτι.

Όλα αυτά τα χρόνια στο θέατρο, στο σινεμά, στην τηλεόραση, άπειροι ρόλοι, υπάρχει όμως  θα μας αποκαλύπτατε κάποιος ρόλος απωθημένο;

Όχι, κοιτάξτε νεώτερος μπορεί να είχα σκεφτεί να κάνω κάποιον ρόλο και να μην έτυχε να τον παίξω. Δεν μπορώ να παίξω κι οτιδήποτε, μιούζικαλ δεν μπορώ να κάνω. Αρκεί αυτό που κάνω να το κάνω καλά γιατί υπήρξαν και πράγματα που δεν τα έκανα καλά. Ακόμα κι αν πήγαν καλά πράγματα που έκανα, πάντα θέλουμε εμείς οι ηθοποιοί να μας βλέπει ο κόσμος και να μην βαριέται και να φεύγει ο κόσμος ευχαριστημένος.

Σας ενδιαφέρει κε Φέρτη η υστεροφημία σας;

Ξέρω πως λίγα χρόνια μετά το θάνατό μου, δεν θα με θυμάται κανένας, το έχω πάρει απόφαση. Ρωτάω νέα παιδιά που είναι σε σχολή, ή καινούριοι ηθοποιοί, για ηθοποιούς που έχω θαυμάσει πριν από 50 χρόνια που τους έχω θαυμάσει όπως τη Βάσω τη Μανωλίδου και δεν την ξέρουν. Ξέρουν μόνο ότι έχουν δει στην τηλεόραση κι ίσως κάποιοι να έχουν δει και θέατρο, ίσως και όχι.

Γιατί αγαπάτε τόσο εσείς οι ηθοποιοί το θέατρο, μια τέχνη θνησιγενή, από τον κινηματογράφο, ή την τηλεόραση;

Δεν νομίζω πως ισχύει για όλους αυτό. Υπάρχουν ηθοποιοί που προτιμούν τον κινηματογράφο, ή την τηλεόραση που είναι πολύ πιο άμεση. Όσες φορές έπαιζα στην τηλεόραση έβλεπα την ανταπόκριση του κόσμου, όταν δεν κάνεις μπορεί να περνάς και λίγο απαρατήρητος. Ίσως να θέλουν αυτό να μην περνούν απαρατήρητοι.

Είμαστε ευχαριστημένοι από τα πράγματα που γίνονται στο θέατρο τα τελευταία χρόνια; Συγκρίνουμε πράγματα που γινόντουσαν στο παρελθόν, αλλά δεν φαντάζουν τόσο σημαντικά….

Πολλοί θεατρόφιλοι μου λένε: ‘κε Φέρτη εσείς οι παλιοί ήσασταν άλλο πράγμα, ενώ τώρα…’, εγώ διαφωνώ. Και τότε που βγήκα εγώ στο θέατρο λέγανε: ‘Αχ οι παλιοί’, υπάρχουν πάρα πολύ καλοί ηθοποιοί, γίνονται πολύ καλές παραστάσεις. Και τότε γινόντουσαν και μέτριες και κακές και πολύ καλές παραστάσεις και τώρα γίνονται.