Σύστησέ μας την Καμίλ. Είναι μια γυναίκα κυνική, μια γυναίκα που απλώς ξέρει πολύ καλά τι της γίνεται και προσπαθεί να προστατέψει τον εαυτό της, μια γυναίκα πολύπαθη που όμως ξέρει να χειραγωγεί αισθήματα κι ανθρώπους;
Είναι όλα αυτά σαν αποχρώσεις στο χαρακτήρα της. Μπορεί να φτάσει στα άκρα για να προστατέψει τον εαυτό της. Ψύχραιμη με τον όποιο αντίπαλο, αλλά και με φλεγματικό χιούμορ στις πιο ακραίες καταστάσεις. Παίρνει δαιμονισμένες στροφές. Τελικά είναι μια γυναίκα που μπορεί να επιβιώσει παντού και πάντα.
Η παράσταση αναφέρεται στο είναι και στο φαίνεσθαι των προσώπων και των πραγμάτων, και πόσο πολύ εύκολα μπορούμε να παρασυρθούμε. Δεν θεωρείς πως πολύ συχνά συμβαίνει το ίδιο και στη ζωή μας;
Είναι αλήθεια Νίκο. Και τα τρία πρόσωπα του έργου, αλλάζουν καταστάσεις και προσωπεία με στόχο ποιος θα επιβιώσει. Βέβαια όλα αυτά όσον αφορά στο έργο γιατί στη ζωή θεωρώ υψηλή επίτευξη του ανθρώπου να φτάσει στο σημείο αυτό, που είναι εσωτερικά να εκφράζεται και εξωτερικά. Χωρίς σκοτάδια, χωρίς μάσκες, χωρίς καχυποψίες, χωρίς αμυντικές πανοπλίες.
Το έργο άλλοτε με έντονο τρόπο, άλλοτε με χαλαρό, πολλές φορές σαρκάζει πράξεις και τεκταινόμενα, σατιρίζει με έξυπνο τρόπο και σχολιάζει εποικοδομητικά. Πιστεύεις πως βάζει τον θεατή σε σκέψεις, όταν φεύγει, εκτός από την ψυχαγωγία του;
Έχει τόσες ανατροπές το έργο και οι τρεις χαρακτήρες έχουν τόσα σκοτεινά μυστικά που μετά από αλεπάλληλες αποκαλύψεις ο θεατής αναρωτιέται για την πολυπλοκότητα των ηρώων. Και τίθεται τελικά το ερώτημα: σκοτώνεις για να μη σε σκοτώσουν;
Και αφού έχεις γίνει το Πρόσωπο της Ημέρας και απ’ άκρη σε άκρη συζητούν για το φαινόμενο «Αλιφέρη», Εσύ πως σου γίνεται συνείδηση, πως το χειρίζεσαι όλο αυτό και πως το φέρνεις στα μέτρα σου;
Ο στόχος μου παραμένει ο ίδιος ακριβώς όπως ήταν από τα πρώτα μου βήματα: να ανακαλύψω όσο είναι δυνατόν περισσότερες γωνιές της ψυχής μου, να τις εκδηλώσω στο κοινό και με κίνητρο την αγάπη να επικοινωνήσω μαζί του. Και ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου το κοινό γιατί αυτή η κολόνια κρατάει χρόνια. Το μόνο που αλλάζει είναι ότι μεγαλώνει διαρκώς η ευθύνη μου απέναντί του.
Μαρία αν ρωτούσα τους κολλητούς να μου πουν τι είναι αυτό που αγαπούν σε Σένα και σε χαρακτηρίζει, τι θεωρείς πως θα μου απαντούσαν;
Νομίζω ότι έχω γεννηθεί μυ διάχυτη τη μητρότητα. Μ’αρέσει να φροντίζω, να περιποιούμαι, να δίνω χαρά, να νιώθουν οι άλλοι αισιόδοξοι και με πίστη στη ζωή. Μετά από τόσα χρόνια, τόσες διαδρομές, τόση εμπειρία δεν έχω βρει τίποτα πολυτιμότερο από την αγάπη.
«Μετά από τόσες διαδρομές και τόση εμπειρία δεν έχω βρει τίποτα πολυτιμότερο από την αγάπη»
Όλα αυτά που έχουν γίνει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια πιστεύεις πως μας έκαναν μόνο κακό, ή εν τέλει αναθεωρήσαμε πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις και τελικά βγήκαμε κερδισμένοι, ή όχι;
Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Εύχομαι όλη αυτή η σκληρή δοκιμασία που περνάει η χώρα μας και ο λαός μας να αφυπνίσει συνειδήσεις, να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους μεταξύ τους, να γίνει ευκαιρία για συνειδησιακές αλλαγές. Πιστεύω ότι δεν υπάρχουν λάθη, αλλά μαθήματα (εφόσον βέβαια μαθαίνουμε από τα λάθη μας). Ελπίζω οι πολιτικοί μας να αγαπήσουν αυτόν το λαό περισσότερο από την καρέκλα τους.
Μετά από τόσα χρόνια κι από άπειρους ρόλους, τι είναι εκείνο σήμερα που σε ιντριγκάρει ώστε να πεις: «Ναι αυτό θέλω να το κάνω»; Ποια είναι λοιπόν η προτεραιότητα σου, το κείμενο, ο ρόλος, οι συνεργάτες;
Το να με ενδιαφέρει το έργο οπωσδήποτε είναι πρωταρχικό, αλλά το έργο από μόνο του δεν αναδεικνύεται και δεν επιτυγχάνει παρά μόνο με καλούς συνεργάτες.
Επιστρέφεις σε ρόλους που σε έχουν στιγματίσει στο παρελθόν, κάποιες στιγμές που είσαι σπίτι μόνη, προστρέχεις σε εκείνες που τις οικειοποιήθηκες και έγιναν κομμάτι από Σένα;
Είμαι άνθρωπος του παρόντος. Ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα είναι ο πλούτος μου, είναι οι θησαυροί μου, αλλά η ζωή παίζεται εδώ και τώρα και κάθε στιγμή. Έτσι λοιπόν αγαπώ όλο το παρελθόν μου, αλλά δε το νοσταλγώ, λειτουργώ όσο πιο υπεύθυνα μπορώ στο ΤΩΡΑ και το αύριο καλώς να έρθει. Θα είμαι εδώ να το υποδεχτώ.
«Αγαπώ όλο το παρελθόν μου, αλλά δε το νοσταλγώ»
Όλα αυτά τα χρόνια στο θέατρο, στο σινεμά, στην τηλεόραση, άπειροι ρόλοι, υπάρχει όμως θα μας αποκάλυπτες κάποιος ρόλος απωθημένο;
Αγαπώ πολλούς ρόλους, αλλά δεν έχω εμμονές με κανέναν. Χαίρομαι αυτό που κάνω κάθε φορά και το αντιμετωπίζω σαν να είναι ο ρόλος της ζωής μου.
Πες μου μερικούς μεγάλους ανθρώπους που θεωρείς πως σε επηρέασαν με οποιονδήποτε τρόπο έτσι ώστε, ίσως να σε έκαναν να αλλάξεις οπτική στη ζωή σου;
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μου που αποτελούν φάρους στο δρόμο μου. Ο κορυφαίος εργάτης του θεάτρου Αλέξης Μινωτής, ο υψηλός στοχαστής Χρήστος Μαλεβίτσης. Οι δασκαλοί μου στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου Μαίρη Αρώνη, Ελένη Χατζηαργύρη, Στέλιος Βόκοβιτς, Άγγελος Τερζάκης, Νίκος Τζόγιας... Επίσης εξαιρετικός σε ήθος και ανθρωπιά Κώστας Χατζής. Τους ευγνωμονώ και εύχομαι να γίνω αντάξιά τους. Και βέβαια οι γονείς μου, που υπήρξαν πρώτοι και κορυφαίοι δάσκαλοιμου.
Η δημιουργία, η ενασχόλησή σας με τα καλλιτεχνικά, σε ένα θέατρο, σε μια παράσταση, πιστεύεις πως είναι κι ένας τρόπος να ξεφεύγεις από την όχι και τόσο φωτεινή πραγματικότητα;
Με το θέατρο δε λιποτακτώ, αντίθετα ανακαλύπτω κι άλλες αρετές, κι άλλες δυνατότητες, κι άλλα όπλα που τα χρησιμοποιώ στη Μεγάλη Τέχνη που λέγεται Ζωή.
Ερωτεύομαι, χαμογελώ, φοβάμαι, ονειρεύομαι, θυμάμαι, 5 λέξεις που θα έλεγες χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν τις ακούς τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;
Ερωτεύομαι: «δυο που αγαπιούνται είναι πολλοί»
Χαμογελώ: όταν χαμογελάει η ψυχή ακολουθεί και το πρόσωπο
Φοβάμαι: μήπως δεν ανταποκριθώ στον σπουδαιότερο ρόλο, αυτόν του ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Ονειρεύομαι: μια αναστημένη Ελλάδα κι ένα κόσμο ειρηνικό όπου το εμείς θα σκεπάζει το εγώ
Θυμάμαι: όλα τα όμορφα κι όλα τα δύσκολα στη ζωή μου. Τα όμορφα μου έχουν δώσει χαρά και τα δύσκολα πρόοδο.
Σκέψεις και απόψεις της ηθοποιού Μαρίας Αλιφέρη στο Νίκο Ελευθερίου