Ποιο είναι το βασικό κριτήριο για να απαντήσεις θετικά σε μια δουλειά, όπως η παράσταση που παίζεις το φέτος για δεύτερη χρονιά, ή υπάρχουν διαφορετικά κίνητρα για το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο;

Φυσικά το κίνητρο πάντα είναι το έργο. Αυτό διαβάζεις, ή κάπου το βλέπεις, σου αρέσει, θεωρείς ότι σου ταιριάζει ο ρόλος και επιλέγεις. Η χαρά του να μεταφέρεις ένα ενδεχόμενο μήνυμα του έργου στο κοινό, είναι κινητήριος δύναμη να πάρεις σε σειρά τις πόλεις και να το παρουσιάσεις. Στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, τα πράγματα είναι λίγο περισσότερο αποστασιοποιημένα, αφού εκτός από τον ηθοποιό μεσολαβούν πολλοί άλλοι παράγοντες, παρόλα αυτά, πιστεύω πως η κινητήρια δύναμη παραμένει παντού ίδια. Η αγάπη και  ο ενθουσιασμός για το έργο και την ίδια τη δουλειά, αυτά είναι το Κίνητρο.

Σύστησέ μας τον Μπάρι τον ήρωα που υποδύεσαι και πως φαίνεται μέσα από τα μάτια του η Λουίζ;

Ένας απότομος, αθυρόστομος, φαινομενικά άξεστος τύπος, βετεράνος του Βιετνάμ, εξαρτημένος από τις κονσέρβες και το αλκοόλ, που όμως κρύβει έναν ταλαιπωρημένο ευαίσθητο και φοβισμένο άνθρωπο, αυτός είναι ο ήρωας μου. Ο Barry λοιπόν, δέχεται την απρόσκλητη επίσκεψη της Λουίζ, μιας νοσηλεύτριας της εταιρείας, (βοήθεια στο σπίτι), που έρχεται να προσφέρει τις ιατρικές υπηρεσίες σε αυτόν, που μόλις πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο, ύστερα από μία ορθοπεδική επέμβαση. Η συνάντηση αυτή θα αποβεί αφετηρία μιας φιλίας και μιας σχέσης, που θα θέσει το ερώτημα στους ήρωες, αλλά και στους θεατές. Είμαστε αυτάρκεις; Μπορούμε να ζούμε μόνοι; Έχουμε ανάγκη τους άλλους;

Πώς είναι να συνυπάρχεις με μια γυναίκα ηθοποιό τόσο σπίτι, όσο και στην σκηνή, ή διαχωρίζονται κάποια στιγμή οι ρόλοι; και πόσο φυσικό επακόλουθο θεωρείς πως ήταν να ακολουθήσει ο γιος σας τα βήματα σας;

Με τη γυναίκα μου γνωριστήκαμε παίζοντας και οι δύο στο ίδιο έργο. Αυτό συνέβη πριν πάρα πολλά χρόνια. Εντελώς τυχαία έπεσε στα χέρια μου "ο κήπος" του Μπρους Γκουτς, είχαμε κοινούς φίλους, το έργο μου άρεσε, το διάβασε ο Δημήτρης Μυλωνάς, και μας πρότεινε να το ανεβάσουμε στο θέατρο του και να το σκηνοθετήσει, πράγμα που έκανε με μεγάλο κέφι και τάλαντο.  Ο Δημητρης είναι βασικό κεφάλαιο για το νέο θεατρο που όλοι θέλουμε. . . Έτσι βρεθήκαμε μαζί στη σκηνή ξανά, με τη γυναίκα μου, δεν το επιδιώκουμε,  ο καθένας έχει την επαγγελματική του πορεία, απλά τώρα προέκυψε, η προηγούμενη φορά,  ήταν πριν μία δεκαετία. 

Όσο για το γιο μας, πρέπει να παραδεχτούμε πως το οικογενειακό περιβάλλον παίζει καθοριστικό ρόλο στις επιλογές των παιδιών μας, εμείς οι γονείς, απλώς ευχόμαστε καλό κουράγιο, καθώς ο χώρος  του κινηματογράφου, είναι δύσκολος και απαιτητικός. Σαν γονιός, έχω διαρκώς την αγωνία, για το επόμενο του βήμα, όπως άλλωστε όλοι γονείς για τα παιδιά τους

"Το οικογενειακό περιβάλλον παίζει καθοριστικό ρόλο στις επιλογές των παιδιών μας"

Η υποκριτική τί είναι για Σένα, μια εσωτερική ανάγκη, μια διαφορετική μορφή έκφρασης, κάτι που σε κάνει να ξεφεύγεις γλυκά από τη μονότονη καθημερινότητα-πραγματικότητα, ή κάτι άλλο;

Στο θέατρο ,στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, υποδύεσαι ήρωες που δεν είσαι εσύ, αλλά για όσο διαρκεί το έργο, γίνεσαι.

Αυτό που έφτιαξες, όσο πιο αληθινό είναι, τόσο πιο δύσκολα το αποχωρίζεσαι. Ή πραγματική δουλειά του ηθοποιού, είναι να δανείζεται ψήγματα απ' αυτούς τους ρόλους, όχι από τα χαρακτηριστικά τους, αλλά από την βαθύτερη ιδιοσυστασία τους, Και να τους εντάσσει  στην πραγματικότητα του στην προσωπικότητα του. Άλλωστε από ένα σημείο και μετά, ρόλος και  ηθοποιός, σχεδόν ταυτοποιούνται. Ειδικά στον κινηματογράφο, αυτό, είναι το ζητούμενο, για μια επιτυχημένη ερμηνεία, φυσικά, και αυτό χάνεται, όπως όλα στη ζωή, έτσι είναι η φύση.

Μέχρι να παίξεις έναν διαφορετικό ρόλο, να ξανά γεννηθεί ένας νέος ήρωας, με άλλα, νέα χαρακτηριστικά, πολλές φορές με πολλά δάνεια από τους προηγούμενους ρόλους.

Ένα από τα βασικά κι ενδιαφέροντα στοιχεία της δουλειάς σου είναι η έννοια της διαφορετικότητας  κάθε φοράς, της μετάλλαξης, της μεταμόρφωσης. Αν είχες περάσει κάτι αντίστοιχο, που να σε επηρέασε κιόλας, πως θα μας την περιέγραφες;

Η πραγματικότητα είναι, πως ακόμα κι αν βγάλεις το κοστούμι του ρόλου σου, μετά το τέλος της παράστασης, και για πολύ ακόμα, Ο ρόλος θα σε ακολουθεί. Θες δε θες. Αυτή η μεταμόρφωση, το παιχνίδι, είναι συναρπαστική, μαγική. Αυτό είναι το δώρο που σου κάνει ο συγγραφέας κι εσύ μαζί με τους συμπαίκτες σου και το σκηνοθέτη σου, τους μεταμορφώνεις από χάρτινους ήρωες, σε πραγματικούς ανθρώπους, με σάρκα και οστά. Συναρπαστικό! Και για τους θεατές, και για σένα.

Όμως, όσο πιο καινούργια και διαφορετικά υλικά, τόσο πιο ανασφαλές, αλλά και πιο συναρπαστικό είναι το ταξίδι. Αυτός είναι και ο λόγος που ηθοποιοί θέλουν να παίζουν διαφορετικούς ρόλους. είναι και η εξήγηση γιατί ηθοποιοί προτιμούν τους κλασικούς ρόλους. Είναι γεγονός., Πως οι ρόλοι που αγάπησες περισσότερο, θα ενσωματωθούν τόσο πάνω σου, που εσύ θα μοιάζει σ' αυτους , Κι εκείνοι σε σένα. Τι σημαίνει όμως όταν κλείνουν τα φώτα, και ο ηθοποιός μένει στην ιδιωτικότητα του, με τον εαυτό του. Όταν κάνεις έναν απολογισμό, σαν ηθοποιός, αυτό που μετράει δεν είναι πόσους ρόλους έχεις παίξει, αλλά αν στα χρόνια αυτά, προχώρησες μερικά βήματα σαν άνθρωπος. Αλλά βέβαια αυτό είναι το ερώτημα για κάθε δουλειά. Βεβαίως και υπάρχει ο βιοπορισμός, αλίμονο. Όμως όπως σε κάθε δουλειά, Σου τίθεται το ερώτημα, πόσο βοήθησες, ώστε η δουλειά σου, από επάγγελμα να γίνει λειτούργημα; Έχω την πεποίθηση πως αυτή είναι η πραγματική φιλοδοξία κάθε εργαζόμενου.

"Όταν κάνεις απολογισμό, σαν ηθοποιός, αυτό που μετράει δεν είναι πόσους ρόλους έπαιξες, αλλά αν στα χρόνια αυτά, προχώρησες μερικά βήματα σαν άνθρωπος"

Είναι έτσι πράγματι ο έρωτας όπως παρουσιάζεται, τόσο απόλυτος, τόσο πονεμένος, ή άλλοτε ζωοδότης και μελαγχολικός, όπως φανερώνεται στα βιβλία, στα τραγούδια, στο σινεμά και στηντηλεόραση;  Ή απέχει παρασάγγας απο την πραγματική ζωή;

Έρως και θάνατος, είναι τα δύο κυρίαρχα Κεφάλαια στη ζωή ενός ανθρώπου. Και φυσικά η τέχνη, ασχολείται διεξοδικά. Ο έρωτας ως δημιουργική δύναμη που είναι, έχει εμπνεύσει, από τους σημαντικότερους δημιουργούς, μέχρι τους πιο απλούς ανθρώπους. Η βιωσή του, μοιάζει υποθέτω με αυτή του θανάτου, καθώς κάθε ολοκλήρωση εμπεριέχει την οδύνη. Μα όπως από μόνη της η λέξη φανερώνει, η οδύνη του έρωτα είναι η γέννηση ενός γνήσιου δυνατού συναισθήματος, για το οποίο είμαστε ευγνώμονες όταν συμβαίνει, γιατί ο έρως, προϋποθέτει την δωρεά. Και όπως λέει και ο ποιητής, ο έρως είναι ήρως.

Τελικά είμαστε οι επιλογές μας, ή παίζουν μεγάλο ρόλο κι όλες εκείνες οι επιρροές που έχουμε δεχθεί  κατά τη διάρκεια της παιδικής κι εφηβικής μας ηλικίας; 

Είμαστε αποτελέσματα, ενός συνδυασμού, επιλογών, και κληρονομικότητας. Το ποσοστό της συμμετοχής στα πεπραγμένα μας είναι αυτό που μας καθορίζει. Η κληρονομιά μας. Γίνεται η (βακτηρία) , Που μας βοηθάει σε ανηφόρες και κακοτράχαλα σοκάκια, οι πέτρες  στις τσέπες, που μας κουράζουν και μας εξαντλούν. 

Από μας εξαρτάται ποιο δρόμο θα προτιμήσουμε. Μακάρι βέβαια να ήταν τόσο απλό, και τόσο περιγράψιμό. Η ζωή τότε θα ήταν σαν ακολουθούμε συνταγή. Δυστυχώς ή ευτυχώς , Η αλήθεια είναι πως πολύ συχνά συνυπάρχουν και τα δύο, και έτσι μαθαίνουμε να ζούμε με αυτά. 

Οι ηθοποιοί έχουν μια άλφα επίδραση στο κοινό της οποίας θεωρώ πως έχουν επίγνωση. Αυτή μπορεί να είναι από απλή φιλοδοξία, έως άρρωστος ναρκισσισμός, εσύ πώς θα έλεγες πως διαχειρίζεσαι αυτήν την επίδραση;

Ηθοποιοί θέλοντας και μη με τους ρόλους τους, γίνονται πρότυπα, είναι στη φύση του ανθρώπου η ταύτιση. Άλλωστε κι εμείς από παραδείγματα ξεκινήσαμε. Είναι στη φύση μας να θέλουμε συνοδοιπόρους, Να μοιάσουμε σε κάποιους να δημιουργήσουμε πρότυπα. Ένα καλό πρότυπο, μας δίνει πεποίθηση αισιοδοξία για το μέλλον, ελπίδα, Και φυσικά το αντίθετο, ένα κακό πρότυπο, μας δείχνει το σκοτεινό Πρόσωπο μας. Γι' αυτό και ο ναρκισσισμός, που είναι, σε ένα βαθμό, ένα απαραίτητο εργαλείο, για να δημιουργήσει αυτοπεποίθηση στον ηθοποιό, αν δεν Τον τιθασεύσεις,Απλά καθρεφτίζει την ασχήμια σου. Όσο για την φιλοδοξία και την καριέρα, όσο μεγαλώνεις, αυτές οι λέξεις μικραίνουν σε σημασία και αξία. Γι' αυτό υπάρχουν οι νέοι, που οφείλουν να έχουν την φιλοδοξία Για νέους στόχους, νέες κατακτήσεις, νέες κορυφές.

"Η οδύνη του έρωτα είναι η γέννηση ενός γνήσιου δυνατού συναισθήματος"

Είσαι υπέρ της επανάστασης με την ευρύτερη έννοια του όρου, τόσο φυσικά στην τέχνη, όσο και γενικότερα στον κοινωνικό περίγυρο; Και θα έλεγες πως είναι εκείνη που τελικά καθορίζει την εξέλιξη;

Η επανάσταση, είναι συνώνυμη με την επανασύσταση, την επαναδημιουργία, την επανόρθωση, δηλαδή την ανατροπή του παλιού, και την ανάσταση ενός νέου. Εγώ βέβαια, πιστεύω στις καθημερινές ανατροπές, τις μικρές, αθόρυβες, εμφανώς αμελητέες και υποδεέστερες, της αφανούς επανάστασης της καθημερινότητας, που στο σύνολο τους νομοτελειακά φέρουν το καινούργιο.

Στο σινεμά προτιμάς να δουλεύεις με σκηνοθέτες που σου δίνουν την αρχική κατευθυντήρια γραμμή και μετά σε ‘αφήνουν στην ησυχία σου’, ή με πιο παρεμβατικούς που σου δίνουν εντολές μέχρι το τελικό πλάνο;

Εμείς τη δουλειά μας λέμε, πως ο κινηματογράφος είναι του σκηνοθέτη. Ότι και να κάνει ο ηθοποιός, γίνεται εικόνα που στο μοντάζ κόβεται, ράβεται, διορθώνεται, μαζεύεται, καλύπτεται. Ο σκηνοθέτης, είναι ο μετρ. Από αυτόν περιμένω οδηγίες. Αυτός είναι το μεγάλο μάτι. Πειθαρχώ και με εμπνέει. Στο θέατρο περισσότερο, ο ηθοποιός είναι μόνο στη σκηνή και εκεί έχει έναν καταπληκτικό συμπαίκτη, το κοινό. Αυτός είναι και ο λόγος που αγαπώ το θέατρο. Ο ζωντανός διάλογος με το κοινό. Τα έργα είναι αφορμές.

"Για την φιλοδοξία και την καριέρα, όσο μεγαλώνεις, αυτές οι λέξεις μικραίνουν σε σημασία και αξία"

Πώς βρίσκεις τις ισορροπίες σου, έτσι ώστε τα πράγματα να είναι εναρμονισμένα με τέτοιο τρόπο, τόσο στη δουλειά σου, όσο και στην προσωπική σου ζωή;

Ξεκινώντας τη δουλειά του ηθοποιού, πρέπει να πάρεις απόφαση, πως διακοπές θα έχεις, στα μικρά, ή μεγάλα διαλείμματα της δουλειά σου. Ηθελημένα, ή αναγκαστικά. Δηλαδή εκείνα της ανεργίας. Γιατί πρέπει να συμφιλιωθείς με το γεγονός ότι θα περάσουν κάποια  διαστήματα της επαγγελματικής σου ζωής, με  μικρή, ή μεγαλύτερη αποχή.

Ερωτεύομαι, χαμογελώ, φοβάμαι, ονειρεύομαι, θυμάμαι, 5 λέξεις που θα έλεγες χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν τις ακούς τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;

Θα απαντήσω σε όλα αυτά μόνο με μία λέξη: "ΖΩ"!

Ο αξιόλογος και σημαντικός ηθοποιός συνομιλεί με το Νίκο Ελευθερίου, σε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης!