Σαν τόσο πολυπράγμων που είσαι, τραγουδιστής, συγγραφέας, τραγουδοποιός, ηθοποιός, σκηνοθέτης, φιλόλογος, τι θα ήθελες να λένε για σένα μετά το ονοματεπώνυμό σου και θεωρείς ότι σε χαρακτηρίζει πιο πολύ;

Πάνω απ’ όλα αισθάνομαι συγγραφέας, δημιουργός. Η ανάγκη μου να βυθίζομαι στην ανθρώπινη συνείδηση και να βλέπω… αν είναι εκεί, δεν αναπληρώνεται με τίποτε άλλο, έστω κι αν η ηθοποιία και το τραγούδι μού προσφέρουν ευεργετική εκτόνωση. Ο δημιουργός ανακαλύπτει τη φλέβα χρυσού, οι υπόλοιποι καλούνται να εκτελέσουν την εξόρυξη.

«Γέφυρες…» για ποιόν και τι; Μπορούμε εν τέλει να γεφυρώσουμε πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις, έτσι όπως γίνονται περίτεχνα στο θεατρικό δρώμενο που μας παρουσιάζετε στο «ΠΚ»;

Αλίμονο αν δεν μπορούσαμε. Αρκεί να υπάρχει διαθεσιμότητα. Είναι η μαγική λέξη για μένα. Οι έξυπνοι άνθρωποι είναι διαθέσιμοι ακόμα και στην πιο επώδυνη αλλαγή αν έτσι γλυτώσουν τα χειρότερα. Τίποτα δεν προχωράει ανώδυνα. Το αναισθητικό της καθημερινότητας είναι η ελπίδα κι όχι η ξυλοκαΐνη.

Η δημιουργία, η ενασχόλησή σου με τα καλλιτεχνικά, σε ένα θέατρο, σε μια παράσταση, σε ένα τραγούδι, πιστεύεις πως είναι κι ένας τρόπος να ξεφεύγεις από την όχι και τόσο φωτεινή πραγματικότητα;

Δεν ασχολήθηκα με τα καλλιτεχνικά για να ξεφύγω απ’ την πραγματικότητα, αλλά για να την καταλάβω, να τη φέρω στα μέτρα μου και να την αντιμετωπίσω. Η ψυχική ανάταση που προσφέρει ένα έργο τέχνης δεν συνιστά απεμπόληση ευθύνης. Συνιστά μπόλιασμα του υπαρκτού κόσμου με το υπερβατικό στοιχείο απ’ το οποίο έχουμε αποκοπεί.

"Η ανάγκη μου να βυθίζομαι στην ανθρώπινη συνείδηση, δεν αναπληρώνεται με τίποτε άλλο"

Στον ελεύθερο χρόνο σου, τι βιβλία διαβάζεις; Τι μουσικές ακούς; Και ποιες ταινίες προτιμάς να σε χαλαρώνουν;

Διαβάζω μυθιστορήματα, φιλοσοφία, ποίηση και επιστημονικά βιβλία με αδυναμία σ’ εκείνα που αναφέρονται στο μικρόκοσμο, αλλά και στην αστροφυσική. Είναι ένας μαγικός κόσμος. Τα απειροελάχιστα σωματίδια της ύλης και τα αστέρια είναι τόσο κοντά στη σύνθεση και λειτουργία τους. Από μουσική συνήθως ακούω εκείνη με την οποία θα συναντηθώ ανοίγοντας το ραδιόφωνο. Με την προϋπόθεση να με εκφράζει φυσικά και να μην προσβάλει την αισθητική μου. Απεχθάνομαι τα λαϊκοπόπ, τα δημοτικοφανή και τα σκυλάδικα. Η κρίση που ζούμε είναι κρίση αισθητικής και αξιών. Όσο για ταινίες, βλέπω όσο περισσότερες μπορώ με έμφαση και αδυναμία στο καλό Ευρωπαϊκό σινεμά.

Tα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και περισσότερες παραγωγές θεατρικές. Αυτό είναι σίγουρα θετικό, αντίστοιχα έχει βοηθήσει στο να είσαστε και πιο επιλεκτικοί;

Οι 1000 περίπου περσινές θεατρικές παραγωγές αναδεικνύουν τον μοναδικό αυτήν τη στιγμή στη χώρα δημιουργικό πληθωρισμό. Αναπόφευκτα, θα υπάρχουν και σκουπίδια. Δεν γίνεται όλες να είναι καλές. Είμαστε αυτό που επιλέγουμε, το ίδιο και το κοινό. Το αρνητικό είναι ότι μέσα σε τέτοιο όγκο παραγωγής, κάποιες αξιόλογες παραστάσεις δυστυχώς χάνονται.  

Τι θα μου έλεγες πως είναι εκείνο που μπορεί να σου φτιάξει, ή αντίστροφα να σου χαλάσει τη διάθεση, κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου στην Αθήνα;

Μου φτιάχνει τη διάθεση ο,τιδήποτε έχει επιβιώσει της τσιμεντοκρατικής μας μανίας, και μου την χαλάει η αγένεια και η Ελληναροσύνη. Όταν νομίζουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας, ότι δεν υπάρχει ο συνάνθρωπος.  

Θέλεις να μας συστήσεις περισσότερο τον ήρωα που υποδύεσαι, αν έχετε κοινά στοιχεία και τι δεν αντέχεις σε εκείνον;

Ο ήρωας που υποδύομαι είναι ο μισός εαυτός μου. Τον άλλο μισό τον υποδύεται ο Παύλος Κουρτίδης, σκηνοθέτης και χορογράφος της παράστασης. Σαν μισός που είμαι, τον αποζητώ και με αποζητά. Διαφωνούμε, συμφωνούμε, ερχόμαστε στα χέρια, τα βρίσκουμε, κηρύσσουμε καινούργιο πόλεμο. Είναι η πορεία του ανθρώπου. Να κάνει κύκλους. Όσους και να κάνει, πάλι κύκλους θα κάνει, αποζητώντας ίσως ένα άλλο γεωμετρικό σχήμα που δεν καταφέρνει ποτέ να ολοκληρώσει. Ο κύκλος της καρδιάς νικάει πάντα το τετράγωνο του μυαλού, όχι χωρίς συνέπειες. Σαφώς και έχω κοινά στοιχεία με τον ήρωά μου. Δεν γίνεται να μην έχω, γιατί εν μέρει τον έπλασα εγώ, έχοντας γράψει τα κείμενα της παράστασης. Αν δεν αντέχω κάτι σ’ αυτόν, είναι η διάθεση που έχει να δίνει συνεχώς άλλοθι στον εαυτό του.

Τα διάφορα περίεργα γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, θεωρείς ότι επηρεάζουν αρνητικά τους νέους ανθρώπους; Υπάρχει ελπίδα; Είναι λύση η φυγή στο εξωτερικό;

Στην Ελλάδα πάντα περίεργα γεγονότα συνέβαιναν και θα συμβαίνουν ες αεί. Προσπαθώντας να βολευτούμε, γινόμαστε αυτοκαταστροφικοί. Οι νέοι άνθρωποι κουβαλούν το κύτταρο, αλλά δεν κουβαλούν αντίστοιχο προηγούμενο για να αναγνωρίσουν αυτή την πραγματικότητα και να συμφιλιωθούν μαζί της. Όσο για τη φυγή… ποτέ καμία φυγή δεν αποτέλεσε λύση. Όσοι φεύγουν, κυνηγημένοι φεύγουν. Πρόσφυγες είναι κι αυτοί από μία πατρίδα σε ένα ιδιότυπο πόλεμο χωρίς σφαίρες και βόμβες, μια πατρίδα που μισεί ό,τι δεν καταλαβαίνει, ό,τι δεν μπορεί να φτάσει, ό,τι διαπερνά το λίπος της, αναζητώντας φλέβα να χτυπήσει, καρδιά να νιώσει, χέρι να πιαστεί.

"Η Ελλάδα έχει καταστραφεί από τους μέτριους, αλλά δεν πρέπει να παραπονιόμαστε. Εμείς τους διαλέγουμε σε όλους τους τομείς, προφανώς γιατί μας καθρεφτίζουν"

Τι χρειάζεται κατά την γνώμη σου, να αντέξει κάποιος που ασχολείται με το θέατρο, με τα καλλιτεχνικά γενικότερα, στην Ελλάδα του σήμερα;

Μα φυσικά την αναξιοκρατία. Σε μία διεφθαρμένη χώρα, η αναξιοκρατία κυριαρχεί. Οι παρεούλες των μετρίων που διαφυλάσσουν τη θέση τους, αποκλείοντας τους άξιους απ’ τους οποίους νιώθουν ότι κινδυνεύουν. Η Ελλάδα έχει καταστραφεί από τους μέτριους, αλλά δεν πρέπει να παραπονιόμαστε. Εμείς τους διαλέγουμε σε όλους τους τομείς, προφανώς γιατί μάς καθρεφτίζουν. Αν κάποτε βγουν καθρέφτες που καθρεφτίζουν τους απόντες, μόνο τότε θα έχουμε το δικαίωμα να τους σπάσουμε. Μέχρι τότε, καλό είναι να παρατηρούμε πιο προσεκτικά τη μούρη μας. Όλο και κάτι θα δούμε που μας έχει διαφύγει.

Ερωτεύομαι, Χαμογελώ, Φοβάμαι, Ονειρεύομαι, Θυμάμαι, 5 λέξεις που θα μας έλεγες χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν τις ακούς, τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;

Ερωτεύομαι… συναλλάσσομαι με την ομορφιά. Χαμογελώ… είδα χαραμάδα φωτός και τρύπωσα. Φοβάμαι… χειμωνιάζει και θα πνιγούν κι άλλα αγγελούδια. Ονειρεύομαι… μού γυρίζω το μέσα έξω και με μεταμορφώνω. Θυμάμαι… ό,τι πιο αληθινό μπορεί να μου συμβεί.

Ο ΜΙΧΑΗΛ ΑΝΘΗΣ μοιράζεται τις σκέψεις και τις απόψεις του με το Νίκο Ελευθερίου