Θεωρώ πως η σκηνοθεσία είναι το Α και το Ω σε μια παράσταση. Πως λειτουργείς σα σκηνοθέτης; Έχεις το ρόλο του δασκάλου, τους μεταδίδεις τον προβληματισμό και την οπτική σου για το εκάστοτε έργο; κάτι άλλο;
Ο σκηνοθέτης είναι το Α και το Ω, αλλά από το Β έως το Ψ είναι οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης. Όσον αφορά τη διδασκαλία, για να το κάνει κάποιος αυτό πρέπει να έχει κάτι να διδάξει, ένα πολύ συγκεκριμένο σύστημα, μία μέθοδο. Λειτουργώ σα σκηνοθέτιδα, όχι σα δάσκαλος. Σχεδόν όλα βρίσκονται υπό το πρίσμα της αναζήτησης και της έρευνας.

Τι σας έκανε να επιλέξετε το εν λόγω έργο; Θεωρείς ότι ο κόσμος που έρχεται και θα έρθει να σας δει θα βρει κοινά στοιχεία με τα δικά του προβλήματα κι ανησυχίες;
Στο συγκεκριμένο έργο βλέπει κανείς σε πρώτο επίπεδο τον έρωτα, ο οποίος όμως κρύβει πόλεμο, θάνατο, εκδίκηση, όλα τα σκοτεινά ένστικτα της ανθρώπινης φύσης. Αυτό με έκανε να το επιλέξω. Όλοι οι άνθρωποι έχουν γνωρίσει τον έρωτα λίγο- πολύ, ανεξαρτήτου θρησκείας, φύλου, τάξης κλπ. Όταν δίνεις μια κοινή βάση, ένα κοινό σημείο αναφοράς σίγουρα κάπου υπάρχει η ταύτιση με το θεατή.
Σε όλο το έργο, ξεπροβάλλει μια διάθεση αντίστασης/αντίθεσης στις επιταγές του κατεστημένου, αλλά κι η αέναη πάλη αρσενικού-θηλυκού. Από την άλλη, τι πιστεύεις πως σ’ έχει καθορήσει σε προσωπικό επίπεδο, ως τάση/διάθεση/ανάγκη;
Το πώς η εξουσία και η μάχη απέναντι σ’ αυτήν μπορεί να υπάρξει μέσα σε μια ερωτική σχέση, ή με αφορμή την τελευταία.

Τι είναι εκείνο που προσπαθήσατε ώστε να χαρακτηρίζει την συγκεκριμένη παράσταση μιας κι έχει ανέβει αρκετές φορές και τι θα ήθελες φεύγοντας στο τέλος ο θεατής να έχει εισπράξει;
Στη συγκεκριμένη παράσταση επιδιώκουμε ο θεατής να είναι μάρτυρας των γεγονότων που διαδραματίζονται, χωρίς φανφάρες και υπερβολές, να βλέπει καθαρά τις σχέσεις και τους χαρακτήρες και να βγάλει μόνος το δικό του πόρισμα.

Ο δημιουργικά χαμένος χρόνος είναι στοιχείο της παιδικής ηλικίας. Ως προσωπικότητα έχεις στοιχεία της αθωότητας εκείνης της περιόδου, έχεις προσπαθήσει να διατηρήσεις στοιχεία της παιδικότητάς σου;
Όταν ξεκινάει το σχολείο, η φαντασία -κατ’ επέκταση η δημιουργία- πεθαίνει. Είτε δέχεσαι τη μοίρα σου και πορεύεσαι πλέον με αυτό, είτε προσπαθείς να κρατήσεις ένα κομμάτι. Πάντα φύλαγα ένα φανταστικό κόσμο για το μέλλον. Ακόμα φυλάω.

«Πάντα φύλαγα ένα φανταστικό κόσμο για το μέλλον»

Τα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και περισσότερες παραγωγές θεατρικές. Αυτό είναι σίγουρα θετικό, αντίστοιχα έχει βοηθήσει στο να είσαστε πιο επιλεκτικοί;
Για μένα δεν έχει σημασία η ποσότητα. Σίγουρα όμως κάτι αλλάζει.

Τα περίεργα γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια θεωρείς ότι επηρεάζουν αρνητικά τους νέους ανθρώπους; Υπάρχει ελπίδα; Είναι λύση η φυγή στο εξωτερικό;
Ζούμε το πέρασμα από μια εποχή σε μια άλλη. Υπάρχει ένας συνεχής αγώνας επιβίωσης, πολύ πρωτόγνωρος για το ανθρώπινο είδος. Η Ελλάδα δεν έχει κάποια ιδιαίτερη υποδομή για να κρατήσει τους ανθρώπους της. Αλλά οι υποδομές του κάθε κράτους αποτελούνται από ανθρώπους. Μάλλον φεύγουν τα λάθος άτομα. Ως λύση βρίσκω την πραγματική αλλαγή μέσα μας.

Πέστε μου μερικούς μεγάλους ανθρώπους που θεωρείς πως σε επηρέασαν με οποιονδήποτε τρόπο έτσι ώστε, ίσως να σε έκαναν να αλλάξεις οπτική στη ζωή σου;
 Κυρίως άνθρωποι που υπάρχουν, ή υπήρξαν στη ζωή μου. Οπτική για τη ζωή βέβαια, σου αλλάζει και ένα βιβλίο και μια ταινία, εξαρτάται από το πόσο ανοιχτός είσαι.

Η δημιουργία, η ενασχόλησή σου με τα καλλιτεχνικά, σε ένα θέατρο, σε μια παράσταση,  πιστεύεις πως είναι κι ένας τρόπος να ξεφεύγεις από την όχι και τόσο φωτεινή πραγματικότητα;
Αν κάνεις θέατρο για να ξεφύγεις από την πραγματικότητα, δεν κάνεις θέατρο.

      Ερωτεύομαι, χαμογελώ, φοβάμαι, ονειρεύομαι, θυμάμαι, 5 λέξεις που θα έλεγες χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν τις           ακούς τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;
      Ενέργεια,μυστικό,σκοτάδι, ύπνος, παιδί.