Τι είναι η παράσταση; Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων; Καταστάσεων; Προσπαθεί να παντρέψει το χθες με το σήμερα; Ή κάτι άλλο που προσπαθήσατε να κάνετε;
Δεν το είχα σκεφτεί έτσι όπως το θέτεις, αλλά παντρεύει το χθες με το σήμερα. Ουσιαστικά αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε ήταν να δώσουμε την εξέλιξη του τιμωρητικού συστήματος και μέσα από αυτό την εξέλιξη της εξουσίας στο πέρασμα του χρόνου, αλλά μέσα από την καθαρά αφηγηματική ιστορία ενός ανθρώπου. Μέσα από τις σχέσεις του, με τη μητέρα του, τον πατέρα του, τις γυναίκες της ζωής του, μέσα από μια προσωπική ιστορία να δείξουμε αυτήν την εξέλιξη.
Η ιστορία του είναι συνεχής, ή γίνονται διακοπές για να μπουν και να ακουστούν τα κείμενα του Φουκώ, ή του Χειμωνά;
Είναι συνεχής, τα στοιχεία του Φουκώ μπαίνουν μέσα και υπάρχουν παντού ούτως, ή άλλως, με έναν μικρό ξεχωριστό ας πούμε πρόλογο, που στην πορεία θα αποκαλυφθεί ότι έχει λόγο!
Τι είναι εκείνο που θελήσατε να ‘φωτίσετε’ πιο πολύ με τον σκηνοθέτη και που ίσως όταν δει την παράσταση ο θεατής θα θέλατε να έχει ‘πάρει’ μαζί του;
Είναι η πειθαρχία που μας επιβάλλεται και η εξουσία σε όλες τις σχέσεις, πως μας επιβάλλει πράγματα και μέσα στην πορεία των χρόνων και ειδικά μετά το 1700 και μετά, πως μαθαίνει να εκμεταλλεύεται κάθε πιθανή δυνατότητα ενός ανθρώπου, προς όφελος της ανθρωπότητας μεν, αλλά όχι για την ατομικότητα του κάθε ανθρώπου. Ακόμη και σήμερα την εποχή του ίντερνετ, προσπαθεί να μας επιβληθεί στο ‘πως θα πρέπει να είμαστε’, όλα κάπως μας επιβάλλονται.
Πως γεννήθηκε η ιδέα για την πραγμάτωση της εν λόγω παράστασης "Damiens, Φουκώ-Χειμωνάς";
Η ιδέα ξεκίνησε από τον σκηνοθέτη τον Κων/νο Χατζή, μου την πρότεινε, αφού το διάβασα, συμφώνησα να το ανεβάσουμε γιατί την βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα τελικά.
Πως είναι να είναι κάποιος μόνος στη σκηνή, εντελώς ‘αντιμέτωπος’ με το κοινό;
Είναι περίεργο να είσαι μόνος στη σκηνή με την έννοια ότι δεν έχεις να βασιστείς σε κάποιον ακριβώς. Σκέφτομαι αυτό που μου είπε ο Κωνσταντίνος: ‘να προσπαθείς να μεταδώσεις, να πεις την ιστορία’, περισσότερα φυσικά θα σας πω μετά τις παραστάσεις .
Έχοντας κάνει και κινηματογράφο, διαχωρίζεις τον τρόπο προσέγγισης και απόδοσης από αυτήν του θεάτρου και πόσο εύκολα λες όχι ειδικά αυτήν την περίοδο;
Μακάρι να είμαι τυχερός και να συμμετέχω σε δουλειές που πέρα από το θέατρο, να έχουν μια αισθητική που εμένα να με αφορά. Φυσικά δεν μπορείς να πεις εύκολα όχι, έχω πει βέβαια και χαίρομαι που έχω το έχω κάνει.
Tα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και περισσότερες παραγωγές θεατρικές. Αυτό είναι σίγουρα θετικό, αντίστοιχα έχει βοηθήσει στο να είσαι και πιο επιλεκτικός;
Έχει δύο όψεις. Είναι καλό γιατί γίνονται πολλά πράγματα κι ο κόσμος αυξάνεται και προτείνονται και περισσότερα, άρα και η τέχνη εξελίσσεται. Δεν υπάρχει όμως κανένας έλεγχος και υπάρχει έτσι υπερπροσφορά, που γίνονται πράγματα που δεν είναι και τόσο καλά. Είναι φυσικά ωραίο που το θέατρο έχει μπει στην καθημερινότητα μας, ο κόσμος δεν φοβάται να πάει και σε πειραματικές ακόμη παραστάσεις.
Όλα αυτά που έχουν γίνει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια πιστεύεις πως μας έκαναν μόνο κακό, ή εν τέλει αναθεωρήσαμε πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις και τελικά βγήκαμε κερδισμένοι, ή όχι;
Αρκετά, όπως τους περισσότερους ανθρώπους φαντάζομαι. Έχουμε αλλάξει όχι όσο θα έπρεπε, έχουμε όμως και κάποιους μηχανισμούς που θέλουν κάποιες διαδικασίες να εξελιχθούν και να αλλάξουν. Εγώ έχω αλλάξει αρκετά συνήθειες, είμαι όμως αισιόδοξος, πιστεύω και στο σύμπαν και σε αυτά.
Βασίλη τι θα μου έλεγες πως είναι εκείνο που μπορεί να σου φτιάξει, ή αντίστροφα να σου χαλάσει τη διάθεση, κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου σου, στην Αθήνα;
Με ευχαριστεί πολύ να βλέπω ανθρώπους να κάνουν βόλτες όπως κι εγώ. Ανθρώπους που κυκλοφορούν, το βρίσκω πολύ αισιόδοξο. Με δυσαρεστεί να βλέπω αγχωμένους, που βιάζονται, που βρίζονται, που έχουν ένταση, που συμβαίνει και σε μένα, αλλά προσπαθώ να το αποβάλλω.
"Ο Έρωτας είναι η πιο βασική κινητήρια δύναμη!!!"
Ποιο ήταν το βασικό σου κίνητρο για να γίνεις ηθοποιός; Πότε είπες συνειδητά: «εγώ μόνο αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου και δεν θέλω να ασχοληθώ με τη Νομική που θέλουν οι άλλοι»;
Ήθελα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να το κάνω. Κάπου στα 15-16 είπα αυτό θέλω να κάνω. Σπούδασα νομική όπως ξέρεις και δούλεψα και λίγο καιρό, αλλά μετά είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να είμαι συνεπής με το τι θέλω να ακολουθήσω, άλλωστε η Τέχνη είναι και ένα ρίσκο, την ακολούθησα και δεν το έχω μετανιώσει.
Στις ταινίες, στα βιβλία, στα τραγούδια, στο θέατρο ο έρωτας είναι απόλυτος. Είναι ζωοδότης, αδηφάγος, άλλοτε μαύρος, άλλοτε λυτρωτικός. Στη ζωή μας πως είναι;
Άλλοτε αδηφάγος, άλλοτε λυτρωτικός, αλλά είναι ο έρωτας. Είναι ζωοδότης, είναι καταστροφέας, είναι όμως και κινητήριος δύναμη. Ειδικά σε μας τους καλλιτέχνες, αλλά και σε όσους κάνουν μια δουλειά που αγαπούν, όλα από τον έρωτα προκύπτουν. Είναι η πιο βασική κινητήρια δύναμη, ακόμη κι από τον εαυτό μας!
Ερωτεύομαι, φοβάμαι, ονειρεύομαι, γαληνεύω, γεννήθηκα, 5 λέξεις που θα έλεγες χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν τις ακούς τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;
Τα πάντα, σκοτάδι, γαλάζιος ουρανός και ήλιος, απομόνωση, για να είμαι εδώ...
Ο ηθοποιός Βασίλης Τσιγκριστάρης, μοιράζεται τις σκέψεις και τις απόψεις του με το Νίκο Ελευθερίου!