Σας συναντάμε στο Θέατρο 104 και στην παράσταση "ΣΟΥΕΛ", σε κείμενο
και σκηνοθεσία Θοδωρή Τσαπακίδη. Τι πραγματεύεται το έργο;
Το ΣΟΥΕΛ! είναι το πρώτο νεοελληνικό έργο που μιλά για την πανδημία, με
γνώμονα το χιούμορ, αλλά και τη συναισθηματική φόρτιση που προκύπτει από
μία συνθήκη που μπορεί να σου ανατρέψει τη ζωή. Αφορά ένα γεγονός που
βιώσαμε όλοι, και σπεύσαμε να το «ξεχάσουμε», ως μηχανισμό άμυνας για να
μπορέσουμε να επανέλθουμε. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν τόσες
ανθρώπινες ιστορίες που παραμένουν ανείπωτες. Μία τέτοια ιστορία είναι και
το ΣΟΥΕΛ!. Ένα ταξίδι που ο θεατής θα παρακολουθήσει με κομμένη την
ανάσα, χάρη στις ανατροπές και την καταιγιστική εξέλιξη που μας εξασφάλισε
το υπέροχο κείμενο και η σκηνοθεσία του Θοδωρή Τσαπακίδη.
Ποιος είναι δικός σου ο ρόλος στη συγκεκριμένη παράσταση;
Ο ρόλος μου στο ΣΟΥΕΛ, είναι η Μαρία Μπαρμπαρούσου, μια γυναίκα γύρω
στα 50, θεοσεβούμενη, με καταγωγή από Παριανούς κουρσάρους, καθηγήτρια
στην Αθήνα, σε εσπερινό σχολείο. Η καθημερινότητά της σε μία πολυκατοικία,
εν μέσω πανδημίας, και η δυσκολία συμβίωσης με τους γείτονές της, της
ενισχύουν τις εμμονές της και γίνονται αιτία να πάρει η ζωή της μία απρόοπτη
τροπή.
Θα μας λέγατε πώς έχετε βρει κοινά χαρακτηριστικά με την ηρωίδα που υποδύεστε;
Στο έργο η ηρωίδα μεταμορφώνεται. Απόφαση για δράση, δικαίωμα στην
αλλαγή και την επανατοποθέτηση, επιλογή. Διαδρομές πολλές φορές
επώδυνες, μη αναμενόμενες, αλλά, συχνά, λυτρωτικές. Αναγνωρίζω στοιχεία
του εαυτού μου σε αυτό. Και ευγνωμονώ τον συγγραφέα για την ανάδειξη της
ανθρώπινης ρωγμής από σημείο ευαλωτότητας, σε θέση δύναμης και
αναγέννησης.
"Η έλλειψη του θεάτρου και των υπολοίπων παραστατικών τεχνών κατά τη
διάρκεια της πανδημίας ήταν εκκωφαντική"
Την υπόθεση του έργου επηρεάζουν αρκετά η πολύ πρόσφατη πανδημία
και τα lockdown. Θεωρείτε ότι έχει αλλάξει με κάποιον τρόπο και το θέατρο
μας από αυτή την κατάσταση, έχει πληγεί με κάποιο τρόπο;
Νομίζω ότι, για άλλη μια φορά, αναδείχθηκε η ανάγκη όλων μας για θέατρο. Η
έλλειψη του θεάτρου και των υπολοίπων παραστατικών τεχνών κατά τη
διάρκεια της πανδημίας ήταν εκκωφαντική. Νομίζω ότι κοινό και καλλιτέχνες
γυρίσαμε με μεγάλη ορμή στις θεατρικές σκηνές. Μακάρι και η πολιτεία να
έδειχνε τον αντίστοιχο σεβασμό στις τέχνες, αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητά
τους, καθώς και την προσφορά των καλλιτεχνών ως δύναμη πνοής στη
διάνοια του ανθρώπου.
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τα καλλιτεχνικά, ποιο ήταν το βασικό
κίνητρο για σας;
Δεν θα πω ότι το έκανα γιατί δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Το έκανα,
παρόλο που μπορούσα να κάνω αλλιώς. Επέλεξα συνειδητά. Με ενδιαφέρει το
σύνολο της δημιουργικής διαδικασίας που εμπεριέχεται στη θεατρική πράξη.
Με τροφοδοτεί, είναι μια ζωογόνος συνθήκη που συμβαίνει στον χρόνο μηδέν-
τώρα, και άρα είναι απαλλαγμένη από οποιαδήποτε προσδοκία. Καθαρή
δημιουργία. Ελευθερία. Σχέση με το σήμερα, το χθες και, διαχρονικές ματιές
στον κόσμο ενός αύριο που προβλέπεται και προϋπάρχει ήδη στα σπουδαία
έργα.
"Μπορώ να πάθω εμμονή με το πρόγραμμα και τη δουλειά, και εξίσου εύκολα
να τεμπελιάσω"
Αντιμετωπίσατε δυσκολίες στα πρώτα σας βήματα στο χώρο του θεάτρου;
Φυσικά. Τίποτα δεν σου δίνεται απλόχερα, ούτε στο θέατρο ούτε και σε
κανέναν επαγγελματικό χώρο. Δούλεψα σκληρά, έκανα λάθη, θύμωσα,
χάρηκα, μπερδεύτηκα, χάθηκα, βρέθηκα, αδικήθηκα, ευεργετήθηκα. Όσα
συνέβησαν με έφεραν στο σημείο που βρίσκομαι σήμερα. Ατελής, αλλά
ευτυχής.
Υπάρχουν θεωρώ αρκετοί αγαπημένοι σας καλλιτέχνες τόσο στην εγχώρια,
όσο και στη διεθνή σκηνή, γιατί τους ξεχωρίζετε;
Ξεχωρίζω τους ανθρώπους, τους καλλιτέχνες, που εργάζονται με πάθος,
στοχοπροσήλωση, ευγένεια, καλλιέργεια και σεβασμό στον εαυτό τους και
τους γύρω τους. Αυτούς, που το βλέμμα τους αναζητά και παράλληλα είναι
γεμάτο, που τους αφορά η ζωή… στο θέατρο και πέρα από αυτό. Δεν με
ενδιαφέρουν οι loud περιπτώσεις, οι αρπαχτές, οι δήθεν διανοούμενοι ή
εκείνοι που οι γνώσεις, ή η θέση τους τους κάνει υπερόπτες. Ξεχωρίζω αυτούς
που ξέρουν τι τους γίνεται, κι αυτό δεν χρειάζεται να το φωνάξει κανείς.
Φαίνεται. Και μπορείς να το εντοπίσεις παντού, αρκεί να κοιτάξεις πραγματικά.
Ποιοι είναι οι άμεσοι θεατρικοί σας στόχοι για τα επόμενα χρόνια, είσαστε
άτομο του προγραμματισμού;
Μπορώ να πάθω εμμονή με το πρόγραμμα και τη δουλειά, και εξίσου εύκολα
να τεμπελιάσω... Το θέατρο είναι άμεσα συνυφασμένο με τη ζωή. Έτσι
λειτουργώ και εγώ σε σχέση με τους στόχους. Παρατηρώ τι γίνεται γύρω μου,
για ποιο θέμα θέλουμε να μιλήσουμε εγώ και η ομάδα μας, η BLANDA.
Παράλληλα έχω στο ντουλάπι του μυαλού μου θέματα ή έργα που με
ενδιαφέρουν. Και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή. Αυτή τη στιγμή, το
ΣΟΥΕΛ! είναι η προτεραιότητά μας. Θα συνεχίσει την πορεία του στο θέατρο
104 για λίγο ακόμη, και στη συνέχεια προγραμματίζουμε να κινηθεί σε
φεστιβάλ, και να ταξιδέψει.
"Ξεχωρίζω αυτούς που ξέρουν τι τους γίνεται, κι αυτό δεν χρειάζεται να το φωνάξει κανείς"
Ποια είναι η αγαπημένη σας εξωθεατρική ασχολία;
Να ταξιδεύω… αυτή η περιπέτεια. Ανεφοδιασμός ψυχικού αποθέματος.
Ποιο θα μας λέγατε πως είναι το motto σας στη ζωή και που προσπαθείτε να
ακολουθείτε με θρησκευτική ευλάβεια;
Η τύχη είναι με τους τολμηρούς.
Τι θα θέλατε να σας ευχηθούμε για το μέλλον;
Εσωτερική ισορροπία. Πίστη. Ζωτική ορμή.
Αλλά να τα εννοείτε παρακαλώ.
Η ηθοποιός Ελπίδα Τοπάλογλου μιλά στο Γιάννη Αργυρούδη με αφορμή την παράσταση "ΣΟΥΕΛ"!