Την τρέχουσα θεατρική σεζόν σας βρίσκουμε σε δύο παραστάσεις, στη μία με την ιδιότητα του ηθοποιού και στην άλλη με την ιδιότητα του σκηνοθέτη. Ας μιλήσουμε πρώτα για τον «Καπετάν Μιχάλη» του μεγάλου λογοτέχνη μας Νίκου Καζαντζάκη, που συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο "Αλκμήνη" σε σκηνοθεσία Μανώλη Ιωνά. Ποια είναι τα στοιχεία του έργου και του δικού σας ρόλου που σας προσέλκυσαν το ενδιαφέρον ;
Μιλάμε για έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες συγγραφείς. Μιλάμε για ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, το οποίο διασκευάστηκε σε ένα υπέροχο θεατρικό έργο απο τους Νικολαίδη – Ιωνά. Για μένα τα κείμενα του Καζαντζάκη είναι φιλοσοφικά έργα με μηνύματα και ερωτήματα αιώνια και άλυτα. Παλεύει με το νόημα του θανάτου και της ζωής. Ο Νουρήμπεης, είναι ένας πολύ ενδιαφέρων ρόλος, περνάει από πολλές διακυμάνσεις και εναλλαγές και μας δίνει το απέναντι στοιχείο. Το στοιχείο που έρχεται από τη μεριά των Τούρκων, που δεν διαφέρει όμως πολύ από την ελληνική μεριά. Τούρκοι και Χριστιανοί πρέπει να ανεχθούν και να συνυπάρξουν. Να φιλιόσουν, μα και να σκοτωθούν. Να αγαπήσουν, μα και να εκδικηθούν. Ο άνθρωπος πάντα παλεύει με τα μέσα του και με το περιβάλλον. Για μια καλύτερη ζωή, για τις ηθικές αξίες, για τον έρωτα, για τους όρκους και τις υποσχέσεις. Το ανθρώπινο στοιχείο του Νουρή, είναι τα πάθη, οι έρωτες, η άνοδος και η πτώση του ήρωα!
Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το σημαντικότερο μήνυμα που περνάει στους θεατές, η συγκεκριμένη παράσταση;
Η ζωή είναι ένας αγώνας για την ελευθερία. Όχι μόνο του χώματος που πατούμε, αλλά κυρίως της ψυχής, του σώματος και του μυαλού του κάθε ανθρώπου.
"Για μένα τα κείμενα του Καζαντζάκη είναι φιλοσοφικά έργα με μηνύματα και ερωτήματα αιώνια και άλυτα"
Ο Καζαντζάκης είχει πει ότι "Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος. "Θα λέγατε το ίδιο και σε ένα νέο παιδί που θέλει να γίνει ηθοποιός;
Δεν θα έλεγα ακριβώς ανήφορος, μάλλον θα έλεγα μαραθώνιος. Και πολλά άλλα θα έλεγα, αλλά πάνω από όλα αγάπη και αφοσίωση σε αυτό που διάλεξε να κάνει.
Σκηνοθετήσατε επίσης την -ανανεωμένη φέτος-παράσταση “Ω, ΘΕΟΙ !!” της Αβγί Παπ που παρουσιάζεται για τρίτη χρονιά στο θέατρο OLVIO. Τι είναι αυτό που σας ερέθισε ώστε να αναλάβετε την σκηνοθεσία της και τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη σας την κάνει τόσο αγαπητή στο κοινό;
Η πρόκληση του ομοιοκατάληκτου στίχου, μαζί με την καταπληκτική ιδέα της Αβγίπαπ , να βάλει τους θεούς του Ολύμπου σαν κυβέρνηση που αποφασίζει για την μοίρα των κοινών θνητών. Το χιούμορ και οι έξυπνες ατάκες αγγίζουν πολύ το κοινό, όπως κι η ομοιότητα των θεών με τους σημερινούς κυβερνήτες. Το καθρέφτισμα έτσι των θεατών σε πράγματα και καταστάσεις που αέναα περνούν αρέσει.
Διαβάζω στην παρουσίαση του έργου: «Σ’ αυτόν το τόπο το προσωπικό συμφέρον ήταν πάντα πάνω από όλους και όλα.» Σε ποιο βαθμό θεωρείτε ότι ισχύει αυτό ; Έχετε βιώσει αντίστοιχες συμπεριφορές και στο χώρο του θεάτρου;
Νομίζω ότι ισχύει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Από την εποχή που η πατρίδα μας, προσπάθησε μετά την επανάσταση του 1821 να γίνει ανεξάρτητο κράτος και να σταθεί στα δικά της πόδια. Στο θέατρο έχουν υπάρξει τέτοιες συμπεριφορές και αμέσως φεύγω μακριά. Παρ' 'ολα αυτά, κυρίως και γι’ αυτό, αγαπώ πολύ τους συναδέλφους μου ηθοποιούς, οι περισσότεροι το βλέπουν σαν μια ομαδική δουλειά, όλοι μαζί για ένα κοινό σκοπό και έτσι πρέπει να είναι.
Φέτος ακούραστος γαρ, σκηνοθετήσατε και τον "Γλάρο" του Τσέχοφ, ενώ έχετε στο παρελθόν σκηνοθετήσει και έργα των Ίψεν και Στρίντμπεργκ. Σας γοητεύουν τα κλασικά κείμενα; Θεωρείτε πως κρύβουν κάποιες δυσκολίες/παγίδες τις οποίες πρέπει να προσέξει κανείς στο ανέβασμα τους ;
Λατρεύω τα κλασικά κείμενα. Είναι τόσο ανοιχτά στις αναγνώσεις τους, τόσο βαθιά ανθρώπινα, με κέντρο πάντα τον άνθρωπο και τις αγωνίες του. Να ζήσει, να ερωτευτεί, να υπάρξει σαν οντότητα και στα μάτια των άλλων, να προσπαθήσει να ευτυχήσει. Η βασικότερη έγνοια είναι να βγει το κείμενο. Δεν πρέπει να χαθείς σε σκέψεις και ιδέες και οι θεατές να μη καταλάβουν το έργο. Νομίζω ότι έτσι πρέπει να κάνουμε σε όλα τα μεγάλα κείμενα.
"Με τα μεγάλα έργα δεν πρέπει να χαθείς σε σκέψεις και ιδέες και οι θεατές να μη καταλάβουν το έργο"
Έχετε εμφανιστεί και στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Ποιά είναι η δικιά σας προσωπική εμπειρία, με όλο το μύθο που κουβαλά ο εν λόγω χώρος και που βιώσατε ως ηθοποιός παίζοντας εκεί;
Το ωραιότερο θέατρο του κόσμου. Το πιο αγκαλιαστό και στο πιο όμορφο περιβάλλον. Όταν παίζεις στην Επίδαυρο, δεν νιώθεις σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος, ούτε καν σαν ένας φυσιολογικός ηθοποιός. Νιώθεις ότι πετάς!
Τι είναι εκείνο που σας αρέσει περισσότερο και από την άλλη τι υπάρχει, τι συμβαίνει, που σας ενοχλεί στο θέατρο μας σήμερα ;
Ένα πνεύμα ομαδικότητας και κοινού οραματισμού, κυρίως από τα νέα παιδιά. Η απαξίωση της πολιτείας και η επαγγελματική μας υποβάθμιση. Η δυσκολία του να βιοπορίζεται μόνο από το θέατρο.
"Με ενοχλεί η απαξίωση της πολιτείας και η επαγγελματική μας υποβάθμιση"
Έχετε και μια πολυετή, δυναμική παρουσία στην τηλεόραση, με πιο πρόσφατες τις εμφανίσεις σας, στις σειρές «Άγριες μέλισσες και «Τα Νεοκλασικά", ενώ συμμετέχετε και στη νέα ταινία του Πάνου Κούτρα DODO. Υπάρχει θεωρείτε κάτι που προσφέρει η οθόνη σε έναν ηθοποιό το οποίο δεν μπορεί να του δώσει το θέατρο;
Διαφορετική η εμπειρία της ταινίας και μεγάλη χαρά που έπαιξα στο "DODO", του Πάνου Κούτρα, τον οποίο θαύμαζα μέσα από τις ταινίες του. Μου άρεσε πολύ. Η τηλεόραση σε κάνει γνωστό και μπορεί να σου ανοίξει κάποιες πόρτες, λόγω δημοσιότητας. Τη χαρά της δημιουργίας την βρίσκει ο ηθοποιός κυρίως στο θέατρο. Είναι όμως όλα μέρος της δουλειάς και πρέπει να αντιμετωπίζονται με αγάπη.
Τι θα ευχόσασταν στο ελληνικό θέατρο για το 2023 και τι για εσάς;
Καλές παραστάσεις. Πολύ κόσμο. Να πάψω να είμαι απόφοιτος Λυκείου. Υγεία, χαρά, επιτυχίες και αγάπη για τους ανθρώπους γύρω μου.
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Κανέλλος μιλά για όλα και για όλους, με αφορμή όσα κάνει αυτήν την περίοδο και όχι μόνο στο Γιάννη Αργυρούδη!