Δύο νέες γυναίκες. Οικείες πολύ. Θα μπορούσαν να είναι φίλες μας, αδελφές μας, ερωμένες μας, συνάδελφοι, συγγενείς μας…

Η μία είναι η νεαρή υπάλληλος  Έμμα, η άλλη η νεαρή μάνατζερ/διευθύνουσα. Κλίμα ευχάριστο στην αρχή και άνετο. Σε λίγο όμως όλα θα αλλάξουν, κι η περίεργη, όσο κι ιδιότυπη αυτή σχέση αλληλοεξάρτισης θα πάρει άλλη διάσταση, θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Ο βραβευμένος Βρετανός συγγραφέας Μάικ Μπάρτετ γράφει το 2008 το εν λόγω έργο γνωρίζοντας πολύ καλά το αντικείμενο που ασχολείται και καθρεφτίζει με αμεσότητα και κυνισμό την κοινωνία που ζούμε.

Η Πέμη Ζούνη έχει στα χέρια της, δύο ατού για τη σκηνοθεσία της. Ένα πολύ καλό υλικό, τόσο από την άποψη του θεατρικού έργου, όσο κι έμψυχο. Έτσι καθοδηγεί και το μεταλαμπαδεύει στην Αγγελική και στην Αναστασία, και επί ίσοις όροις, εκείνες το οικειοποιούνται ζηλευτά και φέρουν εις πέρας άνετα εκείνο που του δόθηκε, παρεισφρέοντας πολλές φορές όλα τα συναισθήματα που χρειάζονται για να αναδυθούν και να φτάσει η εν λόγω παράσταση στη κορύφωσή της.

Έργο σκληρό και ταυτόχρονα αληθινό, θα μπορούσε κάλλιστα να συμβαίνει δίπλα μας, αλλά και σε μας τους ίδιους. Χαρακτήρες αναγνωρίσιμους κάνουν  η Παρδαλίδου κι η Χαριτίδου προσθέτοντας στοιχεία από τις δικές τους προσωπικότητες, που πολλές φορές αναρωτιέσαι, θα γινόμουν εγώ έτσι; Πως θα αντιδρούσα αν μου συνέβαινε κάτι ανάλογο;

Κάθε Τετάρτη στο Θέατρο «Αλκμήνη», Δείτε το!

Είδε, σχολιάζει, παρουσιάζει ο Νίκος Ελευθερίου