Μερικές παραστάσεις σε στιγματίζουν, δένεσαι, γίνεσαι μέρος τους, ταυτίζεσαι, τις αγαπάς! Κάτι ανάλογο συνέβη και με το πρώτο ανέβασμα του «Παιδιά ενός κατώτερου Θεού». Πιτσιρίκι, ίσως και η πρώτη φορά που έρχομαι Αθήνα, το ‘σκάω’ από τους θείους μου για να δω την εν λόγω παράσταση στο «Μπρόντγουέι» με την Λαμπέτη…
Ο καιρός περνά και ανεβαίνει ξανά το 2000 με το Γιάννη Βούρο, την Πέγκυ Τρικαλιώτη, την Τιτίκα Βλαχοπούλου και τον Θόδωρο Έξαρχο και άλλους στο θέατρο «Αλάμπρα» . 4, ίσως και 5 φορές θα την είδα αυτήν τη φορά κι όπως ότι αγαπάς, έτσι και μετά των τέλος των παραστάσεων, κουβαλάς στιγμές της μέσα σου.
Μαθαίνω πως λίγο πριν την εκπνοή του 2015 θα ανεβεί ξανά στο θέατρο «Βεάκη» και πάλι με το Γιάννη Βούρο, τόσο στον σκηνοθετικό, όσο και στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το εν λόγω θεατρικό είναι ένα έργο τρυφερό και άμεσο, γλυκόπικρο και αισθαντικό. Μια ιστορία αγάπης που έχει τα εμπόδιά της, εκείνα που πολλές φορές εμείς οι ίδιοι βάζουμε, άλλοτε για να μην πληγωθούμε κι άλλοτε γιατί φοβόμαστε να αγαπήσουμε αληθινά και ουσιαστικά και κυρίως να αφεθούμε να μας αγαπήσουν.
Θα έλεγε κάποιος πως θα μπορούσε σήμερα να φαντάζει θεματολογικά παρωχημένο κι όμως το αντίθετο. Ο Γιάννης Βούρος φώτισε όλα εκείνα που είναι οι αρετές του έργου. Όλα είναι στο μυαλό μας, η αποδοχή της διαφορετικότητας, η κατανόηση του άλλου δίνει τη λύση και κυρίως να βλέπεις τον άλλο επί ίσοις όροις.
Οι ερμηνείες ιδανικές, προΐστανται ο Γιάννης με την αφοπλιστική αμεσότητά του, αλλά κι η Χρύσα Παπά δικαιώνει όσους την σκέφτηκαν για τον εν λόγω ρόλο. Ο κος Ντίνος Καρύδης χαρίζει την οντότητά του και το κύρος του στο ρόλο του, όπως και η κα Αντιγόνη Γλυκοφρύδη, που αντικαταστάθηκε από την κα Αλεξάνδρα Παντελάκη Και τα νέα όμως παιδιά μεταλαμπαδεύουν τον ενθουσιασμό τους στους χαρακτήρες και κατ’ επέκτασιν στο κοινό. Ο Θοδωρής Αντωνιάδης ξεχωρίζει, χωρίς να υποβιβάζουμε την Τζωρτζίνα Κώνστα και Λουκία Πεσκετζή. Ο Σταμάτης Κραουνάκης έγραψε ένα συγκλονιστικό τραγούδι, που θεωρώ πως θα μπορούσε να ακούγεται πιο συχνά κατά της διάρκειά της, αλλά και πολύ δυνατά μουσικά μέρη.
Μια θεατρική επιλογή που θα σας αγγίξει την ψυχή, καθημερινά εκτός Δευτέρας και Τρίτης!!!
Είδε, σχολιάζει, προτείνει ο Νίκος Ελευθερίου