Είδε, επέλεξε, σχολιάζει η Αμαλία Καμβύση!

"Την Τρίτη στο σούπερ μαρκετ" ή αλλιώς το φαινόμενο Φαίδων Καστρής.

Πώς γίνεται να βλέπω 3 φορές την παράσταση του ίδιου έργου, με τον ίδιο

ηθοποιό και όμως το θέαμα να είναι κάθε φορά κάτι εντελώς διαφορετικό,

ωστόσο εξίσου θαυμάσιο;

Γίνεται και με το παραπάνω όταν έχουμε να κάνουμε με το φαινόμενο

Φαίδων Καστρής. Αυτόν τον σπουδαίο ερμηνευτή με την τεράστια πορεία

και τις κορυφαίες συνεργασίες, με τη μοναδική στόφα, την τόσο ξεχωριστή

καλλιτεχνική υπόσταση, τη βαθιά καλλιέργεια και το λεπτό κέντημα κάθε

ρόλου του.

Ο Φαίδων δε διστάζει κάθε φορά να δοκιμαστεί ναι να τσαλακωθεί σε

καινούρια πράγματα και θα τολμήσω να πω ότι εν προκειμένω είναι

πραγματικά "ερωτευμένος" με το ρόλο αυτο. Φαίδωνα σ' ευχαριστούμε πολύ

που μας χαρίζεις απλόχερα κάτι τόσο επικεντρωμένο στον άνθρωπο και στην

ουσία της ζωής!

"Την Τρίτη στο σούπερ μάρκετ" λέγεται η παράσταση και αυτή είναι η μέρα

που η ηρωίδα μας, η Μαρί Πιερ, επισκέπτεται τον πατέρα της για να τον δει

και να τον βοηθήσει με τις δουλειές του σπιτιού. Περνούν μαζί καθημερινές

στιγμές απ' τις οποίες αναδεικνύεται η ιδιαίτερη σχέση τους και τα εμπόδια

στην επικοινωνία τους, η δυσκολία αποδοχής της διαφορετικότητας της

Μαρί Πιερ (πρώην Ζαν) από τον πατέρα της, αλλά και τελικά το βαθύ νοιάξιμο

του ενός για τον άλλον, σε μια παράσταση γεμάτη ευαισθησία που μιλάει

απ΄ευθείας στην καρδιά και κορυφώνεται με ένα σπαρακτικό φινάλε.

Ο Φαίδων Καστρής μετά το εξαιρετικά πετυχημένο ανέβασμα του εξαίσιου

αυτού έργου του Εμμανουέλ Νταρλέ στο "Από μηχανής θέατρο" πριν περίπου

10 χρόνια, επανέρχεται δυναμικά φέτος στον πολυχώρο "Show What?" στο

Παγκράτι και αναλαμβάνει και τη σκηνοθετική επιμέλεια σε ένα εγχείρημα για

το οποίο μπορούμε να πούμε ότι ο ίδιος ήταν ανέκαθεν γεννημένος, καθώς είναι

εμφανής η αγάπη του για την ηρωίδα του και πράγματι δε χρειάζεται τίποτα

παραπάνω για να γεμίσει η σκηνή και οι καρδιές μας, από τη σαρωτική παρουσία

του και τη γεμάτο πάθος ερμηνεία του σ' αυτό το ρόλο ζωής.

Ήδη από την πρώτη στιγμή της παράστασης κοιτάζει κάπως διστακτικά, πλην όμως

με πολύ συναίσθημα τους θεατές στα μάτια, προϊδεάζοντάς μας για όλες τις εκ

βαθέων εξομολογήσεις που θα ακολουθήσουν...

Στη συνέχεια αλωνίζει με αξιοθαύμαστη κινητική άνεση και σα νυχτοπεταλούδα

τον εσωτερικό αλλά και τον εξωτερικό χώρο του μικρού, αλλά τόσο ζεστού και

φιλόξενου "Show What?", αφήνοντας να εκδηλωθεί όλη η τσαχπινιά, η θηλυκότητα,

η άνεση με την αληθινή της πλευρά και η τρυφερότητα αυτού του πλάσματος,

της Μαρί Πιερ, κάνοντάς μας μάρτυρες σε όλους τους διαλόγους της με τον πατέρα

της και με τους ανθρώπους που τους συναντούν, υποδυόμενος παράλληλα με τη

φωνή, τις κινήσεις και τις εκφράσεις του και τους ρόλους αυτούς.

 

Απολαυστικός! Ευφυής και άκρως λειτουργική για την εξέλιξη και την αμεσότητα

της ιστορίας η σκηνοθετική αυτή σύλληψη του Φαίδωνα.

Η μουσική, τα φώτα, το σκηνικό που είχαν επιλεγεί από το Φαίδωνα για να υπηρετήσουν

το όραμά του συμβάλλουν κι αυτά στο άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

Ωστόσο, δύσκολα ο θεατής μπορεί να πάρει το βλέμμα του από τα μάτια και τα χείλη του

Φαίδωνα. Μην τον χάσετε για κανένα λόγο, κάντε στον εαυτό σας το δώρο μια προσεχή

Δευτέρα, Ή Τρίτη να κάνετε στάση στο Show what στην πλατεία Μεσολογγίου στο Παγκράτι

για να γνωρίσετε ατόφια τη Μαρί Πιερ, χωρίς κανένα περιττό φτιασίδι.

Θα φύγετε συγκλονισμένοι, όπως ο ηλικιωμένος κύριος πίσω μου τη μέρα που ήμασταν εκεί,

ο οποίος είχε ξεσπάσει σε λυγμούς,την ίδια στιγμή που τα μάτια όλων, μαζί και τα δικά.μας,

ήταν υγρά. Αληθινό θέατρο, παράσταση ψυχοθεραπεία και γροθιά στο στομάχι, σε συνδυασμό

με την πιο δυνατή ερμηνεία της χρονιάς.

Η εμπειρία της θέασης του δοσίματος και του μοιράσματος της ψυχής του Φαίδωνα, προκειμένου

να μας μεταδώσει το συναισθηματικό συμπαν της αξιαγάπητης Μαρι- Πιερ του, είναι κάτι

ανεπανάληπτο και δύσκολο να περιγραφεί με λόγια.

Είναι βίωμα! Κάθε μικρή χαρά, απογοήτευση, πίκρα, παράπονο, ανάταση ψυχής, κάθε ευαισθησία

η αδυναμία αυτής της ύπαρξης είναι απόλυτα διαφανή στο θεατή.

Όλη πολύτιμη αλήθεια της Μαρί Πιερ και κάθε Μαρί Πιερ είναι εκεί, γυμνή. "Αυτή καθεαυτή"-

τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Ένα βαθιά ανθρώπινο πλάσμα συντροφεύει και καθηλώνει για 70 περίπου λεπτά ακόμα και τον πιο

απαιτητικό θεατή. Το συγκεκριμένο έργο δε θα μπορούσε να τύχει πιο ιδανικού ανεβάσματος,

καθώς αποδίδονται τόσο αβίαστα τα σημαντικά νοήματα του και ξεδιπλώνεται όλος ο ψυχισμός,

οι σκέψεις, οι επιθυμίες ενός ανθρώπινου όντος τόσο κοντινού μας τελικά, με μεγαλείο και ήθος

ψυχής εφάμιλλο με αυτό του Φαίδωνα. Κι επειδή καθένας μας έχει ανάγκη να είναι αυτή καθεαυτή,

να ζει και να εκφράζεται όπως αισθάνεται, να γιατί αυτή η παράσταση μας αφορά όλους και δεν

πρέπει να τη χάσει κανένα ανθρώπινο ον! Εσείς το σκέφτεστε ακόμα;