Πώς είναι να γίνεσαι Λυσιστράτη το φετινό καλοκαίρι και να κάνετε περιοδεία στην Ελλάδα;

Είναι μια ευχάριστη έκπληξη, δεν ήταν προγραμματισμένο, ήταν μια πολύ καλή συγκυρία και πραγματικά  δεν μετανιώνω για όλο αυτό γιατί είναι μια ξεχωριστή εμπειρία.

Το ότι ο Τζέζαρις, ο σκηνοθέτης δεν είναι  Έλληνας σας έβαλε σε σκέψεις, τόσο Εσένα,  όσο και τον υπόλοιπο θίασο; Και πως ήταν η συνεργασία μαζί του;

Ήταν ενδιαφέρουσα κι επειδή δεν είναι Έλληνας κι έχει μια δική του κουλτούρα, ένα δικό του τρόπο και μπορώ να πω πως μας έδωσε καινούρια στοιχεία για να δούμε κάποια πράγματα, ή να ερμηνεύουμε. Είναι φορμαλιστής ο ίδιος και με τη φρέσκια ματιά του, είδαμε κι εμείς το έργο με άλλο τρόπο που ξεχώρισε περισσσότερο το ανθρώπινο στοιχείο και το κωμικό.

"Είναι σημαντικό να εναλλάσεται ο ηθοποιός!"

Η αισθητική που έχει η παράσταση ποια είναι; Γιατί έχω δει να έχετε βάψει τα πρόσωπά σας, πολύχρωμα πληθωρικά ρούχα κι άλλα.

Έχει περισσότερο ένα γκροτέσκο στοιχείο δεν είναι επιθεωρησιακό, το μακιγιάζ έχει πολύ ενδιαφέρον και πολλά χρώματα. Κρατιέται επίσης το αρχαίο κείμενο και που εχει κάνει την απόδοση ο κος Ευαγγελάτος. Έχει όμως και το σύγχρονο  στοιχείο, στοιχεία καθημερινά, πράγματα που θυμίζουν τις εποχές που ζούμε τώρα. Οι εποχές οι τότε που μοιάζουν με το τώρα. Είμαστε ένας μεγάλος θίασος με πολύ σπουδαίους ηθοποιούς κι όλοι είναι ρόλοι, ρόλοι. Δεν έχει η παράσταση τη μορφή της πολυπληθούς κωμωδίας, είναι περισσότερο μίνιμαλ, όλοι είναι ρόλοι κι αυτό το κάνει πολύ ενδιαφέρον.

Νομίζω ότι μεγάλωσες σε ένα ανοιχτό οικογενειακό περιβάλλον που αγαπούσε πολύ τις τέχνες και τον πολιτισμό, έχω σωστές πληροφορίες;

Μεγάλωσα με το σινεμά. Άρεσε πολύ στον πατέρα μου. Όλη την εβδομάδα περιμέναμε το Σαββατοκύριακο για να πάμε στο "Σινέραμα", έναν κινηματογράφο που ηπήρχε κοντά μας στα Πατήσια, με τεράστια οθόνη. Μάλιστα μας κινηματογραφούσε συνέχεια με μια σούπερ 8 λόγω της αγάπης του για το σινεμά. Τα έχω όλα αυτά ακόμη και θέλω να τα μεταγράψω κάποια στιγμή σε cd.  Η γιαγιά μου επίσης, δασκάλα που έγραφε και μου διάβαζε θέατρο, θυμάμαι να λέει στη μάνα μου να γίνω ηθοποιός. 

Τον τελευταίο καιρό, έχω διαπιστώσει μια προσπάθεια να προσεγγίσετε και ρόλους πιο κοινωνικούς, πιο δραματικούς κι ας σας έχει αγαπήσει ο κόσμος πολύ στα κωμικά. Είναι ανάγκη σας προσωπική αυτή η εναλλαγή;

Είναι πολύ σημαντικό να εναλλάσεται ένας ηθοποιός. Όμως το συγκεκριμένο έργο μπορεί να είναι κωμικό από τη φύση του, πιστεύω πως έχει και το δράμα μέσα του. Θεωρώ πως η «Λυσιστράτη» δεν είναι ένα αμοιγώς κωμικό έργο, περισσότερο κωμικοί είναι οι ρόλοι γύρω της. Αυτή είναι μια ονειροπόλα και ρομαντική επαναστάτρια κι όλο αυτό το όραμά της δεν είναι ακριβώς κωμικό, έχει στοιχεία ενδιάμεσα που έχουν πολύ ενδιαφέρον κι έχω προσθέσει και κάποια δικά μου προσωπικά στοιχεία.  

Η Μαρία Καβογιάννη μοιράζεται σκέψεις και απόψεις της με το Νίκο Ελευθερίου