Πως προσέγγισες την Ρωξάνη; Τι σε γοήτευσε σε εκείνη και τι θα προσπαθήσεις να μας παρουσιάσεις κατά την διάρκεια των παραστάσεων;

Είναι μια λογία της εποχής της. Κάποια που παρακολουθούσε τις τέχνες, αγαπούσε την ποίηση και είχε μια κάποια έπαρση σε όλους όσους δεν είχαν την ανάλογη καλλιέργεια. Αυτός άλλωστε είναι κι ο λόγος που ακουμπά στην ψυχή της ο Συρανό, με τον ωραίο χειρισμό της γλώσσας και τη μεγάλη του ευγλωττία. Γιατί για αυτήν αυτά είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή.

Όμως η ομορφιά της, όπως ξέρουμε, προηγείτο της μόρφωσης και της καλαισθησίας της, επίσης βλέπουμε πως κατά την πλοκή του έργου, η εν λόγω ηρωίδα να αλλάζει…

Η ομορφιά της την έκανε λίγο κακομαθημένη, ώστε όλοι να την εξυπηρετούν και να της κάνουν τα χατίρια. Στην πορεία του έργου όπως σωστά ανέφερες, αλλάζει κι η ίδια. Ερωτεύεται και αγαπά, αισθάνεται την απώλεια του Κριστιάν. Γίνεται ευαίσθητη, ταπεινή και χηρεύει ουσιαστικά για 14 χρόνια και μένει με τη ανάμνησή του και τα γράμματά του.

Μας αλλάζει πιστεύεις  Δήμητρα, η αγάπη κι η απώλεια και σαν προσωπικότητες, όπως η ηρωίδα που υποδύεσαι;

Νίκο μας αλλάζει ο πόνος και αυτό συμβαίνει και στην Ρωξάνη. Η αγάπη και ο έρωτας ακόμη κι όταν δεν συνοδεύεται από γεγονότα τέτοιου είδους, μας αλλάζει σίγουρα. Καταλαβαίνουμε πόσο ευάλωτοι είμαστε.

Στην τέχνη, στο σινεμά, στα βιβλία, την ποίηση, συνήθως ο έρωτας είναι απόλυτος. Άλλοτε ζωοδότης, άλλοτε καταστροφικός, φωτεινός, ή σκοτεινός, δημιουργικός! Τι συμβαίνει όμως στην προσωπική μας ζωή;

Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας βιώνουμε έναν, ή και περισσότερους τέτοιους έρωτες, τους μυθιστορηματικούς. Ανεξαρτήτως πως τον βλέπουμε χρόνια μετά. Πάντως τότε που υφίστατο, αισθανόμασταν πράγματα μεγάλα! Φυσικά δεν μπορεί να είναι όλα έτσι, με τις ίδιες εντάσεις και πάθη. Ιδιαίτερα όσο μεγαλώνουμε, αλλάζει κι η φιλοσοφία μας και είμαστε λιγότερο ανυποψίαστοι.

«Η αγάπη και ο έρωτας μας αλλάζει σαν προσωπικότητες!!!»

Επανέρχομαι στην Ρωξάνη που από τη μια θέλει κάποιον μορφωμένο και καλλιεργημένο, από την άλλη όμως παρασύρεται από την εξωτερική γοητεία του Κριστιάν.

Ναι γιατί στην αρχή πίστευε πως αυτά τα δυο έχουν μια ταυτοπροσωπία. Αυτό που αποδεικνύεται στην πορεία, όταν μαθαίνει την αλήθεια, είναι ότι δεν θα προτιμούσε την ομορφιά, από την ευγένεια της ψυχής και το λέει: ‘τα γράμματά σου με έσπρωξαν κοντά σου, κατάφερες να με κυριεύει η καρδιά κι όχι το πρόσωπό σου’.

Πως είναι μια περιοδεία για έναν ηθοποιό; Ποια η γοητευτική πλευρά της όλης διαδικασίας και ποια προβλήματα υποβόσκουν με το να βρίσκεσαι κάθε μέρα σχεδόν και σε άλλο θέατρο;

Δεν είναι σίγουρα ένας περίπατος, μια εκδρομή, έχει μια διαδικασία η οποία είναι δύσκολη και κουραστική για όσους την κάνουν, αλλά από κάποια στιγμή και μετά είναι και πολλή μεγάλη χαρά να επικοινωνείς το έργο σου, με έναν κόσμο  που δεν έχει την πρόσβαση να σε δει από κοντά. Αν έχουμε έναν προορισμό πέρα από πράγματα που είναι λιγότερο σπουδαία στην πρόθεσή τους εμείς οι ηθοποιοί, πέρα από τα κίνητρά μας, είναι ένας προορισμός που μας νομιμοποιεί το ότι θα ακουστούν σπουδαία κείμενα.  Έχει τέλος την γοητεία του να είσαι σε διαφορετικό θέατρο καθημερινά, αν ξεπεράσεις το ότι πρέπει να προσαρμοστείς άμεσα. Η αλήθεια είναι όμως, πως η τσιγγανιά είναι λίγο και στο αίμα του ηθοποιού.

Σου λείπει η τηλεόραση και το να παίζεις στον κινηματογράφο; Που νομίζω πως τον αγαπάς και πιο πολύ απ’ όλα τα άλλα είδη;

Μου λείπει το γύρισμα, όμως και προ κρίσης δεν είχα ιδιαίτερα πολλές προτάσεις για το είδος. Μακάρι να μου προταθεί κάτι καλό και να το κάνω με μεγάλη χαρά. Να γίνονται καλές δουλειές θέλω.  Όπως δε πολύ καλά ξέρεις τόσα χρόνια που γνωριζόμαστε, αγαπώ τον κινηματογράφο πιο πολύ απ’ όλα. Έγινα ηθοποιός γιατί ως απλός θεατής μαγευόμουν από κάποιες συγκεκριμένες ταινίες. Θα ήθελα να κάνω σινεμά, το σινεμά όμως που εγώ αγαπώ κι εγώ θα έβλεπα, που είναι όμως και πιο συγκεκριμένο. Βέβαια δεν θα σου πω ότι δεν αγαπώ το θέατρο, το αντίθετο και μάλιστα του είμαι και πιο πιστή, μιας και κάθε χρόνο σχεδόν κάνω κάτι.

«Δικό μου μέλημα με τις επιλογές μου, ήταν απλώς να ακουστούν ωραία κείμενα!»

Τα τελευταία χρόνια έχω την εντύπωση ότι προσπαθείς να ταυτιστείς και να παρουσιάσεις στον κόσμο ηρωίδες που σε έχουν στιγματίσει, που είναι σύμβολα, που τις έχεις οραματιστεί, που σε γοητεύουν, όπως η Μήδεια, η Έντα Γκάμπλερ κ.α.;

Η «Έντα Γκάμπλερ» ήταν δικό μου μέλημα και δική μου αγωνία. Τα υπόλοιπα απλά προέκυψαν. Το δικό μου μέλημα ήταν απλώς να ακουστούν ωραία κείμενα, με όποιο κόστος και ιδιαίτερα αυτή την σκληρή εποχή. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να είμαι μέρος μιας δουλειάς που πρωτίστως έχει να πει κάτι σε μένα. Το αντιμετωπίζω με μια καθαρότητα όλο αυτό. Θα ’θελα να κάνω πράγματα που μπορούν να συνδυαστούν η καλαισθησία του λόγου, αλλά και να ψυχαγωγεί ταυτόχρονα.

Τι είναι το πρώτιστο που σε κάνει να πεις ναι σε μια δουλειά; Είναι οι συντελεστές, το κείμενο, κάτι άλλο και σε έχει δικαιώσει ως επιλογή;

Έχει υπάρξει σκηνοθέτης να με πείσει με το πάθος του και με το πολύ ολοκληρωμένο όραμά του, ο Βασίλης ο Χριστοφιλάκης. Δεν είμαι πάντα δικαιωμένη στην πορεία μιας παράστασης ας πούμε, είμαι μόνο από την πρόθεση αυτής της εν λόγω δουλειάς. Είναι ανάλογο κάθε φορά, δεν είναι απόλυτο.

Υπάρχουν ρόλοι που έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου; Ή μπορεί και σε πρώτο πλάνο που θα ήθελες να υποδυθείς;

Έχω συναντήσεις τώρα πια. Αν είχα ένα ρόλο, όπως αυτόν της «Γκάμπλερ» που δεν το έλεγα πριν γίνει, έχω ένα ακόμη που δεν θα τον πω μέχρι να πραγματοποιηθεί. Το ένα το έκανα, το άλλο νομίζω πως θα μου συμβεί.

Στην παράσταση του «Συρανό» ας πούμε, ποιο ήταν εκείνο το βασικό κίνητρο που σε έκανε να απαντήσεις θετικά;

Ο Γιάννης Κακλέας φυσικά που είναι ένας σκηνοθέτης που θαυμάζω κι εκτιμώ και που πάντα ήθελα να συνεργαστώ μαζί του. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος που είναι ένας πολύ καλός ηθοποιός, αλλά και η όλη παραγωγή γιατί έχει γίνει μια πολύ ευπρόσωπη δουλειά παρά τους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε.

Να κλείσουμε την κουβέντα μας με κάτι που λέει η Ρωξάνη κατά την διάρκεια της παράστασης και που σε εκφράζει κι Εσένα την ίδια πολύ.

Λέει η Ρωξάνη κάποια στιγμή: «Την ομορφιά που κάποτε με έσπρωξε κοντά σου την ξέχασα αγάπη μου, την έσβησε η καρδιά σου» κι εγώ προσωπικά νομίζω πως η καλοσύνη είναι το πιο γοητευτικό στοιχείο σε έναν άνθρωπο!

Σκέψεις και απόψεις της πολυαγαπημένης ηθοποιού, στο Νίκο Ελευθερίου!