"ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΙΩΝΩ ΟΜΟΡΦΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ!" 

Δημήτρη, ποιο θεωρείς πως ήταν το βασικό κίνητρο, που σε εξώθησε να ασχοληθείς με την ηθοποιία;
Από πολύ μικρός ήθελα να ασχοληθώ με την ηθοποιία. Στις παιδικές παραστάσεις που πήγαινα με τους γονείς μου, θυμάμαι πως κατά κάποιο τρόπο ένιωθα και εγώ μέλος αυτής της δουλειάς παρότι ήμουν ένα μικρό παιδί που πήγαινε να δει θέατρο. Δε με τραβούσαν μόνο τα σκηνικά, τα χρώματα και τα κοστούμια. Ένιωθα πολύ οικεία..Ένιωθα μια περίεργη ασφάλεια στο θέατρο.. Μέσα απ’ τα δικά μου παιδικά μάτια, παρατηρούσα τους ηθοποιούς και μου έκανε εντύπωση το ότι δεν ντρέπονταν να μιλήσουν, να γελάσουν, ή και να κλάψουν, με άλλα λόγια να εκφραστούν..Αργότερα, παρακολουθώντας τηλεόραση άρχισα να παρατηρώ τους ήρωες και τους χαρακτήρες από τα σίριαλ ,ενώ λίγα χρόνια μετά, όταν άρχισα να πηγαίνω με τους συμμαθητές μου στο σινεμά, εκεί κοντά στην εφηβεία, έβλεπα ταινίες και ήξερα ότι σε λίγα χρόνια θα είμαι και εγώ ηθοποιός..Όλα αυτά αποτέλεσαν το κίνητρο για να καταλάβω ότι τελικά το όνειρό μου είναι να ασχοληθώ με την υποκριτική και άρα πρέπει να το κυνηγήσω ! Έτσι λοιπόν κοντά στα 18 μου χρόνια πήρα την απόφαση να σπουδάσω αυτό που με γοήτευε από μικρό παιδί !

Ένα νεαρό παιδί ξεκινά με όνειρα και φιλοδοξίες από την επαρχία για να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του. Ποιες είναι οι αντιξοότητες που έχει να αντιμετωπίσει;
Αρχικά πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με την πραγματικότητα . Αλλάζει τόπο και συνήθειες, αποχωρίζεται τα αγαπημένα του πρόσωπα και περνάει κάποια στάδια προσαρμογής. Δυσκολίες όμως υπάρχουν σε κάθε νέο ξεκίνημα, οπότε δεν είναι κάτι που πρέπει να μας τρομάζει. Πάντα σε κάθε τέτοια περίπτωση πρέπει να σκεφτόμαστε ότι τα όνειρα και οι φιλοδοξίες μας είναι για να τα κυνηγάμε, ότι τα εμπόδια μας κάνουν πιο ανθεκτικούς και ότι σημασία έχει να κοιτάζουμε κατάματα τους στόχους μας . Οι αντιξοότητες κάποια στιγμή είναι σίγουρο πως ξεπερνιούνται !

Το να είσαι σε μια μεγάλη και φροντισμένη παραγωγή, όπως αυτή του «Θα περάσει κι αυτό» υποδηλώνει καταξίωση, η απλώς επιπρόσθετες εμπειρίες;
Η παράσταση «Θα περάσει κι αυτό» είναι μια καλοδουλεμένη παραγωγή, προσεγμένη από όλες τις απόψεις που σπάνια συναντάμε στην Ελλάδα. Οι συντελεστές είναι οι κορυφαίοι στο είδος τους, το θέατρο το μεγαλύτερο που υπάρχει, οπότε αυτομάτως καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μια παράσταση που θα μου μείνει αξέχαστη και που με κάνει πολύ χαρούμενο που είμαι μέλος της ! Σίγουρα το να δουλεύεις σε τέτοιες παραγωγές σε κάνει να νιώθεις ότι αποκτάς μεγάλες εμπειρίες και σε πάει ένα βήμα πιο πέρα. Η καταξίωση έρχεται με τον καιρό και είναι ένας συνδυασμός των επιλογών μας, των εμπειριών μας, των συνεργασιών μας, των προσεγμένων και καλοστημένων δουλειών και του κοινού που μας παρακολουθεί και μας ακολουθεί στην πορεία της καριέρας μας.

Τα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και περισσότερες παραγωγές θεατρικές. Αυτό είναι σίγουρα θετικό, αντίστοιχα έχει βοηθήσει στο να είσαστε πιο επιλεκτικοί;
Θεωρώ πως είτε γίνονται πολλές παραγωγές είτε λίγες, πάντα πρέπει να είμαστε επιλεκτικοί και να επιλέγουμε τελικά αυτό που είναι πιο κοντά στα θέλω μας τη δεδομένη στιγμή..Σίγουρα τα πάντα πρέπει να έχουν κοινό παρονομαστή το όνειρό μας, την τέχνη και την αισθητική. Όταν οι παραγωγές είναι περισσότερες, τότε υπάρχουν και περισσότερες πιθανότητες να είμαστε πιο κοντά σε αυτό που μας αρέσει πραγματικά, οπότε ναι.. κατά κάποιο τρόπο είμαστε πιο επιλεκτικοί..

Διαχωρίζεις τις δουλειές από το θέατρο, την τηλεόραση, ή τον κινηματογράφο ή την παιδική παράσταση που επίσης είσαι φέτος; Ή απλά θεωρείς ότι σημασία έχει να είναι καλοί οι συνεργάτες και η παραγωγή;
Δεν ξέρω αν φαίνεται κλισέ αυτό που θα πω, αλλά θέατρο, τηλεόραση και κινηματογράφος με γοητεύουν το ίδιο. Είναι τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά αυτά τα τρία είδη. Έχουν τόσα πολλά να σου δώσουν το καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί που μου είναι αδύνατον να διαχωρίσω τις δουλειές μου. Μου αρέσει πολύ που είμαι στο "Θα περάσει", αλλά και στο"Τομ Σόγιερ"στον Ελληνικό Κόσμο. Φυσικά η παραγωγή και οι συνεργάτες κάνουν μια δουλειά πιο ιδιαίτερη και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία για μένα, αλλά όλες έχουν κάτι να μου προσφέρουν !

Τι θα μου έλεγες πως είναι εκείνο που μπορεί να σου φτιάξει, ή αντίστροφα να σου χαλάσει τη διάθεση, κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου στην Αθήνα;
Χαίρομαι πάρα πολύ όταν βλέπω την πόλη καθαρή, όταν βλέπω προσεγμένα και όμορφα κτήρια, όταν βλέπω τις παιδικές χαρές γεμάτες από ξέγνοιαστα παιδάκια και όταν περπατούν στον δρόμο άνθρωποι χαμογελαστοί ! Αντιθέτως θλίβομαι όταν βλέπω βρώμικες γειτονιές ή δρόμους, άστεγους ανθρώπους που ψάχνουν στους κάδους σκουπιδιών και αδέσποτα-ταλαιπωρημένα ζώα..

Σαν φιλόζωος μιας και έχεις ο ίδιος ζώο, πιστεύεις πως είναι ιδανικό περιβάλλον για εκείνα να μεγαλώνουν σε ένα διαμέρισμα;
Έχω μεγάλη αδυναμία στα ζώα και ειδικά από τότε που απέκτησα το δικό μου σκυλάκι-τη Ρίτα καταλαβαίνω ότι πρόκειται για πολύτιμα όντα, αξιολάτρευτα που έχουν ανάγκη την αγάπη, τη φροντίδα και την προστασία όλων μας ! Τα κατοικίδια όταν μεγαλώνουν με προστασία, αγάπη και σεβασμό θα είναι χαρούμενα ακόμα και αν βρίσκονται στο διαμέρισμα. Πιστεύω ότι το κατοικίδιο δεν πρέπει να αποτελεί προνόμιο των λίγων. Αλίμονο αν είχαν κατοικίδια μόνο όσοι είχαν κήπο και μονοκατοικίες. Τότε, θα μιλούσαμε για την μειοψηφία και επομένως λιγότερα ζωάκια από ό,τι τώρα θα ένιωθαν την ζεστασιά του σπιτιού.. Ασφαλώς είναι προτιμότερο ένα σκυλάκι για παράδειγμα να μεγαλώνει σε έναν κήπο, αλλά αν πηγαίνει συνεχώς βόλτες, βρίσκεται με κόσμο, δεν είναι δεμένο και απολαμβάνει τη θαλπωρή και την αγάπη που του πρέπει, δεν θεωρώ ότι είναι κακό να μεγαλώνει σε ένα διαμέρισμα. Εξάλλου το ιδανικό περιβάλλον δεν το ορίζει μόνο ένα διαμέρισμα, μια μονοκατοικία ή μια αυλή, αλλά ένα σύνολο πραγμάτων.

Τα περίεργα γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια θεωρείς ότι επηρεάζουν αρνητικά τους νέους ανθρώπους; Υπάρχει ελπίδα; Είναι λύση η φυγή στο εξωτερικό;
Είναι αλήθεια ότι λόγω των καταστάσεων που συμβαίνουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια οι νέοι έχουν χάσει λίγο την αισιοδοξία τους και την ενεργητικότητά τους. Σίγουρα κάποιοι επηρεάστηκαν αρνητικά και είδαν μπροστά τους ένα δύσκολο μέλλον και κάποιοι άλλοι πείσμωσαν, αγωνίστηκαν ,ανασυγκροτήθηκαν, επαναπροσδιόρισαν κάποια πράγματα, ψάχτηκαν και ακολούθησαν έναν δύσκολο δρόμο, αυτόν της προσπάθειας. Κάποιοι λοιπόν θεώρησαν σωστό να φύγουν στο εξωτερικό και άλλοι να παραμείνουν εδώ. Και οι δύο περιπτώσεις είναι σεβαστές, ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός. Δεν μπορώ να κρίνω έναν άνθρωπο που αφήνει τη χώρα του και όλα όσα αγαπάει και πηγαίνει κάπου αλλού, γιατί για να κάνει ένα τόσο μεγάλο βήμα σημαίνει ότι θέλει να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Νιώθει απογοητευμένος και αδικημένος και έχει κάθε δικαίωμα να κυνηγήσει το όνειρό του κάπου αλλού. Από την άλλη επίσης δεν μπορώ να κρίνω έναν νέο που θέλει να παλέψει, να αγωνιστεί και να προσπαθήσει παραμένοντας στον τόπο του . Νιώθει καλύτερα στο φυσικό του περιβάλλον και ίσως θεωρεί ότι με τον τρόπο του θα συμβάλλει στο να παραμείνει η νέα γενιά ζωντανή. Και οι δύο περιπτώσεις είναι κατανοητές και σεβαστές και σαφέστατα υπάρχει ελπίδα ότι θα γίνουν τα πράγματα καλύτερα !

Αναπολείς πράγματα, πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις από την γενέτειρά σου; Ή υπάρχει πληρότητα εδώ που βρίσκεσαι;
Η Πάτρα είναι μια όμορφη πόλη και είναι ένας τόπος που πάντα θα μου φέρνει στο μυαλό τα παιδικά μου χρόνια, τις αναμνήσεις μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα ! Εκεί βρίσκεται η οικογένειά μου , οι φίλοι μου και άνθρωποι που αγαπώ και εκτιμώ πολύ. Όταν πηγαίνω λοιπόν εκεί, πάντα θυμάμαι τις σκανδαλιές μου, τις αταξίες στο σχολείο, τις βόλτες μου στο κέντρο της πόλης, τη διασκέδαση που έκανα , τα σχολικά πάρτι, τις εκδρομές. Στην Αθήνα έχω αποκτήσει φίλους και παρέες, είμαι ευχαριστημένος με τη ζωή μου, αλλά όσον αφορά την Πάτρα, εκεί είναι τα περισσότερα βιώματά μου που πάντα θα υπάρχουν στην καρδιά μου, θα τα αναπολώ και όσα χρόνια αν περάσουν θα τα σκέφτομαι με χαρά και νοσταλγία..

Ερωτεύομαι, χαμογελώ, φοβάμαι, ονειρεύομαι, θυμάμαι, 5 λέξεις που θα έλεγες χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν τις ακούς τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;
Είναι 5 λέξεις που με αντιπροσωπεύουν. Άρα μου έρχεται στο μυαλό, ο εαυτός μου και μάλιστα ολοκληρωμένα, δηλαδή στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Η παιδική μου ηλικία, το τώρα, αλλά και το αύριο. Η ζωή μου σαν μια ταινία από αστραπιαίες εικόνες. Εγώ που θέλω να ζω ολοκληρωμένα: με τις αναμνήσεις μου, τις ανασφάλειες μου, με το να υπάρχει ο έρωτας στη ζωή μου, με το να αντιμετωπίζω τα πράγματα με χαμόγελο και με το να ονειρεύομαι πάντα ! Αυτό είναι που με κάνει και ευτυχισμένο. Να βιώνω δηλαδή όμορφες καταστάσεις..

Ο ηθοποιός Δημήτρης Γαλάνης μοιράζεται σκέψεις και τις απόψεις του στο Νίκο Ελευθερίου