Mετά το ονοματεπώνυμό σας, ποια από τις τόσες ιδιότητές σας θα θέλατε

να ακολουθεί; Σκηνοθέτης, ηθοποιός, συγγραφέας, παραγωγός, ή κάτι άλλο;

Όλες οι ασχολίες μου προέκυψαν απ’ αγάπη για το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Δεν τις ξεχωρίζω. Το μόνο που έχει σημασία είναι το πόση ευχαρίστηση μου δίνει

ό, τι κάνω κάθε φορά.

 

Δύο διηγήματα του Παπαδιαμάντη με κοινό γνώμονα τον έρωτα, σε μια μάλλον

αντιερωτική εποχή που ζούμε, πόσο πιστεύετε ότι μας αφορά, μας διδάσκει, μας

βάζει σε σκέψεις;

Με τα διηγήματα του «Όνειρο στο Κύμα & Έρως Ήρως», που είναι δύο διαφορε-

τικές όψεις του έρωτα που βίωσε ο ίδιος ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης εξακολουθεί

να μας αφορά, και να μας θυμίζει τις ακατάλυτες και διαχρονικές αξίες που μας

κυβερνούν και δεν γίνεται να τις αγνοούμε.  

Κανένας έρωτας δεν μπορεί να ευδοκιμήσει εάν δεν υπάρχει σεβασμός προς τον εαυτό

μας, αλλά και προς τους άλλους, υπαινίσσεται ταπεινά ο Παπαδιαμάντης, γιατί η από-

λαυση ως θεϊκό αγαθό δεν εξαρτάται μόνο από τη σωματική ικανοποίηση, αλλά κι από

την ψυχική και την πνευματική μας πληρότητα. Γι' αυτό ο Λόγος του είναι απολαυστι-

κός και θεραπευτικός της ψυχής.  Ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν που έγραψε την φράση:

« Όπου και να σας βρίσκει το κακό(ως απουσία του καλού) αδελφοί, μνημονεύετε

Διονύσιο Σολωμό και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

Μια ευχάριστη εμμονή σας, είναι οι μονόλογοι, όπως το σπουδαίο «Μαράν Αθά» με

τη Γιασεμί, η «Ελένη» με την Β. Αργέντζη και αρκετά άλλα. Είναι ίσως το δυνατό

σας σημείο να εστιάζεται σε έναν ηθοποιό;

 Προτιμώ τα λογοτεχνικά έργα να ερμηνεύονται από έναν κύριο ηθοποιό που εκπροσωπεί

τον συγγραφέα, που γράφει μόνος του κι από μέσα του αναδύονται όλοι οι ήρωές του με

την ταχύτητα της σκέψης του και όχι τις θεατρικές συμβάσεις. Έτσι άλλωστε ο ηθοποιός

συγκεντρώνεται και μπαίνει βιωματικά μέσα στην ψυχή του ίδιου του συγγραφέα με απο-

τέλεσμα να βλέπουμε και να ακούμε βιωματικά την σύλληψη, αλλά και την ερμηνεία του

έργου. Το εργαλείο της μεθόδου που ανακάλυψα και συστηματοποίησα για την εκφορά

του λόγου του κειμένου, όπως και μιας μουσικής παρτιτούρας, είναι το πλεονέκτημά μου,

επικεντρώνεται αποκλειστικά στην φωνητική απόδοση με ταχύτητα και ουσία, χωρίς

ίχνος πειραματισμού, ή αυτοσχεδιασμού. Απεναντίας ο αυτοσχεδιασμός μπορεί να συμβεί

όταν ο ηθοποιός είναι απόλυτος κάτοχος της τελικής ερμηνείας. Έχω την τύχη να δουλεύω

με ηθοποιούς που εμπιστεύονται την μέθοδό μου και τις παραμέτρους της κι έτσι έχουμε

παραστάσεις ρεπερτορίου με σταθερές ερμηνείες που μπορούν διαρκώς να βελτιώνονται,

όπως συμβαίνει και με τις μουσικές παραστάσεις.    Ο Θεμιστοκλής Καρποδίνης ως

Αλέξανδρος Παδιαμάντης, αλλά κι ο Γιάννης Κολόι έκαναν εξ ίσου μια σπάνια και γοη-

τευτική ερμηνεία για τα δυο έργα του Παπαδιαμάντη.

 

"Έχω την τύχη να δουλεύω με ηθοποιούς που εμπιστεύονται την

           μέθοδό μου!"

 

Κινηματογράφος, θέατρο, συγγραφή, συνδυασμός κάποιων από αυτά, τα διαχωρίζετε;

Υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη σε κάποιο από αυτά;

Είναι το ίδιο για μένα, μόνο η τεχνική είναι λίγο διαφορετική.

 

Τα αρκετά βραβεία που έχετε στο ενεργητικό σας, σημαίνουν για σας κάτι;

Λειτουργούν θετικά στο χώρο που κινείστε;

Χαίρομαι για όλα τα βραβεία που έχω πάρει. Είναι κυρίως μια πνευματικής και ηθικής

φύσεως αναγνώριση.

 

 "Τα παιδιά είναι οι πιο σοβαροί και δεκτικοί θεατές!"  

 

 

Είναι άλλοι οι κώδικες, η φιλοσοφία και η προσέγγιση σε μια παιδική παράσταση,

απ’ ότι σε μια παράσταση για ενήλικο κοινό;

Πιστεύω πως οι παραστάσεις για παιδιά πρέπει να είναι οι πλέον ποιοτικές παραστάσεις

από κάθε άποψη, γιατί τα παιδιά είναι οι πιο σοβαροί και δεκτικοί θεατές. Όταν βλέπουν

μια τέτοια παράσταση που μπορούν να βιώνουν αισθήματα ενθουσιασμού και πνευματι-

κού μεγαλείου,  γίνονται δέκτες μιας βιωματικής εμπειρίας που τους δημιουργεί ορίζο-

ντες αισιοδοξίας και δημιουργικότητας. Μάθημα ζωής που εμπλουτίζει αξιολογικά την

εξέλιξή τους.

 

Πόσο εξοικειωμένα είναι τα σημερινά παιδιά με τον καραγκιόζη, με την αισθητι-

κή του, με όλη την ιστορία που κουβαλά;

Είναι τόσο προσφιλές θέαμα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη παιδεία. Τα παιδιά είναι πάντα

έτοιμα να τον υποδεχθούν, γιατί γοητεύονται από τον συμβολισμό των μορφών και από

τον ελεύθερο και παιγνιώδη χαρακτήρα που συνδυάζει πολλές μαζί τέχνες.

 

 

Μια ακόμη ευχάριστη εμμονή σε αυτόν τον Έλληνα τύπο, τον καραγκιόζη, που έχετε

επιστρέψει πολλές φορές σ’ αυτόν, σα να τον ανακαλύπτετε εκ νέου κάθε φορά θεωρώ;

Στο πρώτο έργο που έκανα το 2001 στο θέατρο ΣΦΕΝΔΟΝΗ, « Λίγα’ απ’ όλα» του Αντώ-

νη Μόλλα, μετέφερα το θέατρο Σκιών στη θεατρική σκηνή, δημιουργώντας το χαρακτήρα

για μια πρωτότυπη παράσταση . Στο δεύτερο έργο που έγραψα και σκηνοθέτησα το 2007,

«Ο Μεγαλέξανδρος κι ο καταραμένος Δράκος» άλλαξα εντελώς το παρωχημένο οθωμα-

νικό πλαίσιο και το μετέτρεψα σε ένα σύγχρονο αφήγημα, με νέους χαρακτήρες και νέα

θεματική. Στο «Σατυρικό Δράμα των Αθηνών» που σκοπεύω να κάνω στον κινηματογρά-

φο, μόλις καταφέρω να ολοκληρώσω τη χρηματοδότηση, θα δώσω πάλι μια διαφορετική

διάσταση στον θέμα του Καραγκιόζη.

 

Σας λείπει η γενέτειρά σας η Χίος; Αν είχατε τη δυνατότητα να δημιουργείτε από εκεί,

θα θέλατε ίσως να εγκατασταθείτε εκεί μόνιμα;

     Η Χίος είναι πλέον εγκατεστημένη μέσα μου. Το έκανα ήδη για αρκετά χρόνια, από 1987

έως το 2009 που ζούσα και εργαζόμουν εκεί .

 

Ο δημιουργικά χαμένος χρόνος είναι στοιχείο της παιδικής ηλικίας. Ως προσωπικότητα

έχεις στοιχεία της αθωότητας εκείνης της περιόδου, έχετε διατηρήσει στοιχεία της

παιδικότητάς σας;

Κρατώ συνειδητά τον ενθουσιασμό και την δημιουργικότητα της τέχνης, που ταιριάζουν με

τα αισθήματα της παιδικής ηλικίας μας, όταν ανακαλύπταμε για πρώτη φορά τη ζωή και τον

κόσμο.

 

Η δημιουργία, η ενασχόλησή σας με τα καλλιτεχνικά, σε μια ταινία, στο γράψιμο, σε μια

παράσταση,  πιστεύετε πως είναι κι ένας τρόπος να ξεφεύγετε από την όχι και τόσο φω-

τεινή πραγματικότητα; Σα να τη ξορκίζετε ίσως κατά κάποιο τρόπο.

Ποτέ δεν είδα την τέχνη σαν διαφυγή, αλλά σαν τρόπο πρακτικής και επιμελούς σκέψης για

να βελτιώνει την ίδια τη ζωή μας, μέσα από αισιόδοξα μοντέλα σκέψης που μπορεί να προ-

τείνει η τέχνη της μυθοπλασίας.

 

Ερωτεύομαι, χαμογελώ, φοβάμαι, ονειρεύομαι, θυμάμαι. Ποιες  λέξεις σας έρχονται στο

μυαλό όταν τις ακούτε;

Ερωτεύομαι: αγαπώ όλο τον κόσμο. Χαμογελώ: είμαι ευτυχισμένος  και μόνο που ζω.

 Φοβάμαι: δεν αγαπώ ούτε καν τον εαυτό μου. 

Ονειρεύομαι:  οραματίζομαι αυτό που θα ‘ταν ωραίο να γίνει. 

Θυμάμαι: να μην ξεχνώ να ζω στο παρόν. 

 

Ο Αγαπημένος σκηνοθέτης, σε μια κουβέντα από καρδιάς στο Νίκο Ελευθερίου