Τώνια πόσο κοντά στο κείμενο του Πούσκιν προσπαθήσατε να μείνετε και να αποδώσετε τις πιο πολλές από τις πτυχές που έχει;
Η δουλειά μας βασίστηκε στην απόπειρα της αποτύπωσης του ύφους και των προθέσεων του Πούσκιν μέσα στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Η δραματική ιστορία του Ονέγκιν είναι απλά ένα μέρος του όλου εγχειρήματος του ποιητή (και του δικού μας). Πιστεύω οι στόχοι τόσο του μυθιστορήματος όσο και της παράστασης αποτυπώνονται καλύτερα στο παρακάτω απόσπασμα:
“Μακάριος αυτός που του βίου τη γιορτή νωρίς
Άφησε, χωρίς να ‘χει πιει
Ως την τελευταία σταγόνα το κρασί
Ούτε να ‘χει διαβάσει όλο το μυθιστόρημά της”
Η ζωντανή μουσική κατά τη διάρκεια της παράστασης πιστεύεις ότι προσθέτει μια άλλη διάσταση στην εν λόγω παράσταση που εν τέλει της δίνει και κύριο στίγμα;
Όχι ακριβώς. Η μουσική είναι ένα από τα εκφραστικά μέσα που επιλέξαμε. Δίνεται ιδιαίτερη «προβολή» σε αυτήν όχι γιατί είναι σημαντικότερη αλλά γιατί ο ήχος στην παράσταση, με την ευρύτερη έννοια, είναι ένα καλό σημείο απ’ το οποίο μπορεί ο θεατής να αρχίσει να προσλαμβάνει αυτό που θα δει επί σκηνής. Θεωρώ ότι το έργο θα μπορούσε κάποιος να το παρακολουθήσει και με κλειστά μάτια – και αυτό να έχει την ίδια δύναμη. Ένα απ’ τα όνειρα για την παραγωγή αυτή, άλλωστε, είναι να ηχογραφηθεί κάποια στιγμή, σαν ραδιοφωνικό έργο.
Σκηνοθέτης, σκηνογράφος, μεταφράστρια, μουσικός, ενδυματολόγος και ίσως και άλλα που μου διαφεύγουν. Ποιος ρόλος σας εκφράζει πιο πολύ; Μήπως όλες αυτές οι ιδιότητες αλληλοσυμπληρώνουν η μία την άλλη;
Η σκηνοθεσία είναι η πιο όμορφη και, ταυτόχρονα, η πιο «βασανιστική» ενασχόλησή μου. Αν έπρεπε να επιλέξω ένα πράγμα να κάνω, αυτό θα επέλεγα. Μου φαίνεται σημαντική δοκιμασία για τον χαρακτήρα μου, για την εξέλιξή μου ως άνθρωπος. Και νιώθω ότι εκεί είμαι και πραγματικά χρήσιμη και δημιουργική.
"Σκοπός της ύπαρξής μας είναι να παρέχουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, μια ασφάλεια στους άλλους ότι μπορούν να συνεχίσουν να οραματίζονται"
Τί είναι η «Νοσταλγία»; Γιατί ονομάσατε έτσι αυτήν την ομάδα που συμπλήρωσε 17 χρόνια και ποιος ο βασικός της σκοπός και στόχος και τι την κρατά δεμένη;
Η έμπνευση για το όνομα έχει αναφορές στο ομώνυμο ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη και στην ταινία του αγαπημένου μας Αντρέι Ταρκόφσκι. Όταν διαλέξαμε το όνομα το 2000 ένοιωθα σαν να είχαμε μεταφερθεί τουλάχιστον 17 χρόνια μπροστά. Και νιώθω επιβεβαιωμένη. Οι στόχοι μας δεν ξέρω αν είναι πάντα κοινοί ή σταθεροί. Αλλά σίγουρα σκοπός της ύπαρξής μας είναι να παρέχουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, μια ασφάλεια στους άλλους ότι μπορούν να συνεχίσουν να οραματίζονται.
Πως θα μας έλεγες ότι βλέπεις την εξέλιξη της θεατρικής μας πραγματικότητας τα τελευταία χρόνια μέσα από την πολιτική και οικονομική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας;
Οι συνθήκες του να κάνεις θέατρο αλλάζουν διαρκώς εδώ και δεκαετίες. Οι συζητήσεις γύρω από την επιρροή της τωρινής κατάστασης της χώρας πάνω στο θέατρο συνήθως είναι γεμάτες παράπονα, θλίψη, κούραση και, ενίοτε τεμπελιά. Χωρίς λύσεις, χωρίς φαντασία. Εύλογο, από τη μία, εξοργιστικό από την άλλη. Με στενοχωρούν. Καταβάλλω τεράστιες προσπάθειες για να κρατιέμαι απ’ τα βασικά – να έχω πάντα όσο πιο καθαρές και συνεπείς συνεργασίες μπορώ, για όσο είναι δυνατόν, με το μεγαλύτερο σεβασμό για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και την προστασία της αξιοπρέπειας των συνεργατών.
Αν ρωτούσα την κολλητή σου ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα σου και τι είναι αυτό που σε χαρακτηρίζει ως προσωπικότητα, τι πιστεύεις πως θα μου απαντούσε;
Το ότι είμαι κρυφο-πεισματάρα και το ότι βάζω τον εαυτό μου πάντα τελευταίο. Εγώ, βέβαια, πιστεύω άλλα. Το μεγαλύτερο ελάττωμά μου πιστεύω πως είναι ότι με κουράζει αφάνταστα η ανθρώπινη επαφή.
Στον ελεύθερο χρόνο σου, τι βιβλία διαβάζεις; Τι μουσικές ακούς; Και ποιες ταινίες προτιμάς για να σε ψυχαγωγούν, ή να σε χαλαρώνουν;
Τελευταία επισκέπτομαι, μετά από πολλά χρόνια καθυστέρησης, τα ράφια των πρώην εκδόσεων Σκρίπτα (πονήματος της μητέρας μου). Πριν λίγες μέρες έπιασα τον «Δάσκαλο» του Φρανκ Μακ Κορτ. Το καλοκαίρι ήμουν αρκετό καιρό αγκαλιά με το «Σμιλεύοντας το χρόνο» του Ταρκόφσκι. Με τη μουσική και τον κινηματογράφο είναι πιο τυχαία τα πράγματα τελευταία, έχω καιρό να «κολλήσω» με κάτι.
Από την παράσταση "Ονέγκιν"!
Η Τώνια Ράλλη μοιράζεται τις σκέψεις και τις απόψεις της με το Νίκο Ελευθερίου