«ΒΛΕΠΩ ΤΙΣ ΑΝΤΙΞΟΟΤΗΤΕΣ, ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ!!!

     Αντώνη, ποιο θεωρείς πως ήταν το βασικό κίνητρο, που σε εξώθησε να ασχοληθείς με την ηθοποιία;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο. Με οτιδήποτε έχει σχέση με το θέατρο.  Θυμάμαι καλοκαίρια στο εξοχικό -από πολύ μικρή ηλικία- να μετατρέπω τα παραμύθια που τότε διάβαζα, σε θεατρικές παραστάσεις και μάλιστα με σκηνικά κοστούμια, αλλά και μικρούς συμπρωταγωνιστές, τους φίλους μου φυσικά!  Είναι δε τρομερά περίεργο το ότι καταλυτικό ρόλο σε αυτή μου την επιλογή έπαιξε η παράσταση “Νύχτες Ραδιο-φόνων” του Νicky Silver με την Ελένη Ράντου, τότε στο θέατρο «Διάνα». Θυμάμαι πολύ έντονα τον εαυτό μου -φοιτητή management τότε- στη διάρκεια της συγκεκριμένης παράστασης να λέει “αυτό είναι! αυτό θα κάνω!” Το έκανα βέβαια αρκετά χρόνια αργότερα...όταν το θέατρο έγινε βαθιά ανάγκη μου.

     Ένα νεαρό παιδί ξεκινά με όνειρα κι ελπίδες για να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του. Ποιες είναι οι αντιξοότητες που έχει να αντιμετωπίσει;

Πολλές και λίγες, ανάλογα με το χαρακτήρα! Σίγουρα κάθε ξεκίνημα έχει τις δυσκολίες του, τουλάχιστον μέχρι να πατήσεις γερά στα πόδια σου. Κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα αποφύγεις. Παίζει όμως σημαντικό ρόλο το τι επιλέγεις να δεις ως αντιξοότητα και τί ως πρόκληση. Επιλέγω να τα βλέπω όλα σαν ευκαιρίες. Όπως λένε και δύο πολύ δικοί μου άνθρωποι  “η διαδρομή έχει και αυτή τη σημασία της”.

     Το «Χοντροί Άντρες με φούστες», είναι ένα σύγχρονο έργο που παρουσιάζει τις δύσκολες οικογενειακές σχέσεις κι όχι μόνο, πότε με χαριτωμένο τρόπο και πότε με αιχμηρό. Θα ήθελες να μας πεις τι έχετε ‘φωτίσει’ πιο πολύ στο εν λόγω κείμενο;

Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησες ένα από τα θέματα που καταπιάνεται είναι η ενδοοικογενειακή βία -ψυχολογική και σωματική-και κατά συνέπεια κοινωνική. Είναι ένα σπουδαίο έργο με πολλές αναγνώσεις. Επιλέξαμε να “φωτίσουμε” και να αποτυπώσουμε όλη την αλήθεια του συγγραφέα και να μην κρύψουμε απολύτως τίποτα από αυτά που πιθανά θα μπορούσαμε. Το σίγουρο είναι ότι ο θεατής θα γελάσει πολύ μιας και πιστεύουμε πως ακόμα και τα πιο “αιχμηρά” αντιμετωπίζονται με χιούμορ.

     Στον ελεύθερο χρόνο σου, τι βιβλία διαβάζεις; Τι μουσικές ακούς; Και ποιες ταινίες προτιμάς να σε χαλαρώνουν;

Το κύριο κριτήριο επιλογής μου είναι το πως νιώθω εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Γενικά περνάω στάδια “εμμονής”, δηλαδή όταν κάτι μου αρέσει το ακούω συνέχεια. Τώρα τελευταία ακούω πολύ Pj Harvey και S.Hoyem των Madrugada. Επίσης έχω μία λατρεία στο πρόσωπο της Ελένης Βιτάλη. Από τον κινηματογράφο Almodovar και Τarantino με κερδίζουν σταθερά, μετά όμως από τον Lars Von Trier. Από συγγραφείς αγαπώ τον Α. Κορτώ και τον Μάτεσι και τελευταία ανακαλύπτω τους Γ. Ξανθούλη και Ζ. Ζατέλη. Αγαπώ πολύ και την ποίηση...ουφ! τόσα πολλά αγαπημένα.

     Tα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και περισσότερες παραγωγές θεατρικές. Αυτό είναι σίγουρα θετικό, αντίστοιχα έχει βοηθήσει στο να είσαστε και πιο επιλεκτικοί;

     Είναι σίγουρα θετικό. Μας ευνοεί από κάθε άποψη και κυρίως στο να μειωθεί η ανεργία στο χώρο μας. Το αν είσαι επιλεκτικός, ή όχι είναι θέμα στόχου και αισθητικής κατά την άποψή μου.

     Τι θα μου έλεγες πως είναι εκείνο που μπορεί να σου φτιάξει, ή αντίστροφα να σου χαλάσει τη διάθεση, κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου στην Αθήνα;

Μου φτιάχνει τη διάθεση μία μέρα με ήλιο, ένα χαμόγελο, ένα ευγενικό πρόσωπο που θα συναντήσω και με θλίβει πολύ η ασχήμια και η κακογουστιά αυτής της πόλης. Από τα άσχημα κτίρια μέχρι τα βρώμικα πεζοδρόμια. Παρ’ όλα αυτά μένω στο κέντρο και δεν το αλλάζω με τίποτα.

Θέλεις να μας συστήσεις περισσότερο τον Μπίσοπ, τον ήρωα που υποδύεσαι, αν έχετε κοινά στοιχεία και τι δεν αντέχεις σε εκείνον;

Υποδύομαι τον 11χρονο Μπίσοπ Χόγκαν -που βέβαια μεγαλώνει και αγριεύει κατά τη διάρκεια της παράστασης- . Είναι γιός δημοφιλούς σκηνοθέτη και προβληματικός μιας και δεν έχει την αγάπη της οικογένειάς του. Κοινό στοιχείο αναφοράς είναι η εμμονή του με την Κάθριν Χέμπορν (οι εμμονές που λέγαμε πριν). Κρύβει πολλές εκπλήξεις σαν ρόλος τις οποίες θα σας αφήσω να δείτε από κοντά στο θέατρο «Αλκμήνη» σε λίγο καιρό. Είναι αναμφίβολα ο πιο απαιτητικός ρόλος που έχω ερμηνεύσει. Εύχομαι να έχω και στο μέλλον ξανά τέτοιες ευκαιρίες.

        Τα διάφορα περίεργα γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, θεωρείς ότι επηρεάζουν αρνητικά τους νέους ανθρώπους; Υπάρχει ελπίδα; Είναι λύση η φυγή στο εξωτερικό;

        Ένα νοήμονα άνθρωπο σίγουρα θα τον επηρεάσουν και μάλιστα πολύ. Σκέφτηκα και εγώ πολύ σοβαρά το εξωτερικό, αλλά πιστεύω ότι είναι κάτι που συμβαίνει παντού. Παντού γύρω μας υπάρχουν τα συν και τα πλην. Περνάμε κρίση ως άνθρωποι, άρα πως είναι δυνατόν να είναι λύση το εξωτερικό; Μέσα μας είναι η λύση.

         Ένα σύγχρονο αμερικάνικο έργο, όπως αυτό που ανεβάζετε σε λίγο καιρό, πόσο κοντά θεωρείς πως είναι στην ελληνική πραγματικότητα και ειδικά του σήμερα;

Είναι ένα παγκόσμιο κείμενο. Αφορά τους πάντες ανά πάσα ώρα και στιγμή.  Κρίση αξιών και κοινωνικού γίγνεσθαι. Ο τεράστιος εαυτός μας πάνω από όλους. Και φυσικά δεν μπορεί να μην αφορά όταν η οικογενειακή -και κοινωνικοπολιτική - κρίση είναι πανταχού παρούσα.

           Ερωτεύομαι, Χαμογελώ, Φοβάμαι, Ονειρεύομαι, Θυμάμαι, 5 λέξεις που θα μας έλεγες χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν τις ακούς, τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;

 Σε όλες τις παραπάνω και χωρίς δεύτερη σκέψη σκέφτομαι τα τρία - τέσσερα εκλεκτά πρόσωπα της ζωής μου που είναι πάντα δίπλα μου σε κάθε σοβαρή απόφαση.

Σκέψεις κι απόψεις του ηθοποιού Αντώνη Τακτικού στο Νίκο Ελευθερίου!