Πως είναι να παίρνεις μέρος σε τρεις θεατρικές παραστάσεις, τελείως διαφορετικές μεταξύ τους. Η μία κοινωνική, η άλλη μια αστυνομική ίντριγκα και μια παιδική. Κοινός τους γνώμονας ότι έχεις κληθεί να αντικαταστήσεις συναδέλφους, αφού «Τα … κόλπα» παίζονται για τρίτη σεζόν και το «…Δαχτυλίδι» και το παιδικό για δεύτερη.
Φέτος κλήθηκα σε πολύ μικρό διάστημα να κάνω αντικατάσταση σε τρείς παραστάσεις. Στα "Bρώμικα κόλπα" στο "Δαχτυλίδι του Λεονάρντο", αλλά και στο παιδικό μιούζικαλ στο "Ο ψαράς και η ψύχη του" που παίζεται για δεύτερη χρονιά. Τρία διαφορετικά κείμενα, διαφορετικό ύφος, διαφορετική προσέγγιση, διαφορετική σκηνοθετική γραμμή κτλ. Ένα τρέξιμο χωρίς ανάσα, για σχεδόν τρείς μήνες, μια τεράστια εμπειρία και ένα γοητευτικό ταξίδι. Έχει τύχει σε παράσταση με τα "βρώμικα κόλπα" να με πιάνω να κάνω ζέσταμα με λόγια από την παιδική παράσταση. Ευτυχώς ποτέ στη σκηνή!!! Χα! Χα! Χα!
Απόστολε, ποιο θα μας έλεγες πως θεωρείς ότι ήταν το βασικό κίνητρο, που σε εξώθησε για να ασχοληθείς επαγγελματικά με την ηθοποιία;
Θα σου πω κάτι που μου λέει η κα Μαρία Αλιφέρη στα καμαρίνια χαριτολογώντας και γελάμε!! "Την έφαγες για τα καλά την πετριά"!! Μια "πέτρα" που την τρως κατακούτελα. Φύση ανήσυχη και αντιδραστική μετά από θεολογικές σπουδές και παρ’ ολίγον και ψυχολογίας, το θέατρο ήρθε για να μου δώσει αυτό που τελικά έψαχνα και... κόλλησα!!! Όταν ερωτεύεσαι αυτό που κάνεις και εκφράζει την ψυχή σου δεν το αφήνεις με τίποτα.(Το θέατρο είναι καύλα!!!)
Ένα νεαρό παιδί από τα Μετέωρα, ξεκινά με όνειρα κι ελπίδες για να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του. Ποιες ήταν οι αντιξοότητες που έχει αντιμετωπίσει;
Όταν είσαι ερωτευμένος δεν υπολογίζεις τίποτα. Μια περίεργη τρέλα κινεί γύρω σου τα πράγματα που σε κάνει να βλέπεις τα αδύνατα δυνατά. Όταν το βλέπεις έπειτα από έξω καταλαβαίνεις ότι έχεις ανταπεξέλθει σε πολύ δύσκολες καταστάσεις που κάτω υπό άλλες συνθήκες δεν υπήρχε περίπτωση να τα καταφέρεις.
«Το θέατρο ήρθε για να μου δώσει αυτό που τελικά έψαχνα»
Πως ‘δουλεύεις’ έναν ρόλο; Υπακούς στις ‘εντολές’ του σκηνοθέτη, τον ψάχνεις και μόνος σου, παρατηρείς όσους βρεθούν δίπλα σου και συνειδητά, ή ασυνείδητα παίρνεις πράγματα που τα εντάσσεις στην πορεία στους ρόλους σου;
Κατανόηση και αλήθεια σ’ αυτό που θες να πεις είναι το καλύτερο ξεκίνημα για να καταλήξεις σιγά-σιγά στην δημιουργία ενός νέου χαρακτήρα. Οι εντολές του σκηνοθέτη, η πολύπονη προσωπική δουλειά και σαφώς η παρατήρηση -ένα από τα δυνατά όπλα του ηθοποιού- θα φέρουν την επιθυμητή ολοκλήρωση του ρόλου.
Τι είναι για Σένα το πιο επώδυνο; Το ξεγύμνωμα της ψυχής επάνω στη σκηνή, ή αντίθετα η έκθεση ενός γυμνού σώματος που σε βάζει και σε μια άλλη διαδικασία, ίσως πιο ενοχική;
Το θέατρο όταν ενοχοποιεί δεν είναι θέατρο, όπως και δεν υπάρχει νομίζω χειρότερη ζωή από μια ζωή γεμάτη ενοχές. Δεν μας αρέσει η αλήθεια. Την έχουμε συνδέσει με τον πόνο γ' αυτό την αποφεύγουμε, ή την κρύβουμε. Αν είναι δύσκολο να ξεγυμνώσουμε το κορμί μας χωρίς να ντρεπόμαστε γ' αυτό, πόσο μα πόσο πιο δύσκολο είναι το ξεγύμνωμα της ψυχής μας!
Tα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και περισσότερες παραγωγές θεατρικές. Αυτό είναι σίγουρα πολύ θετικό, αντίστοιχα όμως έχει βοηθήσει στο να είσαστε και πιο επιλεκτικοί;
Η τηλεόραση έχασε την αίγλη και τις ακριβές παραγωγές της, άρα λογικός ο προσανατολισμός προς το θέατρο. Από την άλλη κάθε χρόνο βγαίνουν εκατοντάδες νέοι ηθοποιοί αναζητώντας μια θέση στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Θεωρείται μεγάλη τύχη ακόμη και με τόσες παραγωγές να παίζεις κάπου. Ανάγκη να εκφραστούμε, ή έχουμε εγκλωβιστεί στην ανάγκη να υπάρξουμε από το "φαίνεσται";
«Το Θέατρο σε κάνει σκεπτόμενο, σε σπρώχνει ανώδυνα στην αυτοκριτική»
Αναπολείς πράγματα, πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις από την γενέτειρά σου; Ή θα έλεγες πως υπάρχει πληρότητα με τα πράγματα και τα πρόσωπα, εδώ που βρίσκεσαι;
Ευτυχισμένος ναι πλήρης όχι. Όλα έχουν κόστος. Η ζωή μου είναι εδώ, αυτό δεν σημαίνει όμως πως δεν μου λείπει ο τόπος μου, οι φίλοι μου και η οικογένειά μου. Λυπάμαι που δεν είδα τα ανίψια μου να μεγαλώνουν.
Τι θα μου έλεγες πως είναι εκείνο που μπορεί να σου φτιάξει, ή αντίστροφα να σου χαλάσει τη διάθεση, κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου στην Αθήνα;
Την αγαπώ την Αθήνα. Υπάρχουν μέρη που πάω και με ξεκουράζουν πραγματικά. Χαμογελαστά πρόσωπα μπορούν να μου φτιάξουν την μέρα, ενώ άνθρωποι πεταμένοι στους δρόμους με κάνουν να ντρέπομαι για την ανικανότητα μας.
Θα έλεγες πως τις δύσκολες μέρες που διανύουμε και ως χώρα, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, πως το θέατρο σου ‘δανείζει’ τρόπους να
αντέξεις τις όποιες κακοτοπιές της ζωής;
Το θέατρο σε κάνει σκεπτόμενο, σε σπρώχνει ανώδυνα στην αυτοκριτική, σε κάνει αισιόδοξο...σ' αλλάζει... και όταν έχεις ανάγκη να κρυφτείς σου δίνει ένα σύννεφο να κάτσεις να ξεκουραστείς και να κοιτάξεις τον κόσμο από ψηλά!!!
Ερωτεύομαι, Χαμογελώ, Φοβάμαι, Ονειρεύομαι, Θυμάμαι, 5 λέξεις που θα μας έλεγες χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν τις ακούς, τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;
Τρελά-μάτια-νοσοκομείο-θάλασσα-γιαγιά!!!
Σκέψεις κι απόψεις του νεαρού ηθοποιού, που εκμυστηρεύεται στο Νίκο Ελευθερίου