Σε κάποιον που δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το τι είναι το «Αλμανάκ», πως θα το περιέγραφες σύντομα, περιεκτικά και ουσιαστικά;
Όπως λέει και το ίδιο το έργο, Αλμανάκ είναι ένα ημερολόγιο που μας ενημερώνει με άχρηστες πληροφορίες, αλλά και σημαντικές που μας βοηθάνε να καταλάβουμε και να...ξυπνήσουμε.
Το «Αλμανάκ» μιλάει για την ατομική και κοινωνική ευθύνη, φωτογραφίζει όλα όσα γίνονται γύρω μας. Περιγράφει τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, αντιλήψεις και συμπεριφορές. Δίνει και λύσεις; ή θεωρείς πως η Τέχνη προτείνει, περιγράφει αφυπνίζει κι επιλέγει ο θεατής τι θα πράξει;
Το συγκεκριμένο έργο δεν αφήνει περιθώρια επιλογής, η προτροπή του και η συμβουλή του είναι η επανάσταση. Η επιλογή του θεατή είναι ο τρόπος που θα την κάνει...
Ποια θεωρείς για Σένα, πως είναι τα απαραίτητα στοιχεία για μια καλή θεατρική παράσταση, που χωρίς αυτά δεν θα μπορούσε να είναι αξιοπρεπής;
Το απαραίτητο στοιχείο είναι το θέλω των συντελεστών και η αγάπη γι' αυτό που πάνε να δημιουργήσουν, όπως επίσης σημαντικό είναι να ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν να πουν και γιατί θέλουν να το πουν, πρώτα στους εαυτούς τους και μετά στους ανθρώπους που θα έρθουν να δουν την παράσταση.
Μια νεαρή ομάδα αποφασίζει να ανεβάσει την προαναφερθείσα παράσταση. Η ισχύς εν τη ενώσει για να ανταπεξέλθουμε τις δύσκολες συνθήκες που διανύουμε;
Ισχύς εν τη ενώσει σίγουρα! Ο καθένας μας δυστυχώς, είναι πολύ μικρός για να αντιμετωπίσει μονάχος του τη λαίλαπα που μας κατατρώει. Οργανωμένοι όλοι μαζί σε κοινωνίες στιβαρές, μόνο έτσι μπορούμε να παλεύουμε και να αντιστεκόμαστε. Και προφανώς όχι μόνο στο θέατρο και τις τέχνες, αλλά οπουδήποτε.
«Οργανωμένοι όλοι μαζί μπορούμε να παλεύουμε και να αντιστεκόμαστε!»
Θέλεις να μας συστήσεις περισσότερο τον χαρακτήρα που υποδύεσαι και πως τον προσέγγισες, μετά από υπόδειξη του σκηνοθέτη σας;
Ο ρόλος μου είναι ένα φασιστοειδές στοιχείο, δηλαδή ένας χαρακτήρας όχι βαθύς, ή πολύπλευρος, οπότε παρατηρώντας εκκεντρικούς πολιτικούς όπως τον Χίτλερ, ή και τύπους της καθημερινότητάς μου που δυστυχώς έχουν μια τέτοια ιδεολογία, είναι σχετικά εύκολο να ξεπατικώσω έναν τέτοιο παρεμφερή χαρακτήρα.
Τι θα μου έλεγες πως είναι εκείνο που μπορεί να σου φτιάξει, ή αντίστροφα να σου χαλάσει τη διάθεση, κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου στην Αθήνα;
Αυτό που μου φτιάχνει τη διάθεση είναι τα παιδιά... έτσι όπως τρέχουν και παίζουν στους δρόμους. Αυτό που μου τη χαλάει είναι οι άστεγοι. Και φυσικά όχι οι ίδιοι οι άστεγοι, αλλά η αδιαφορία η δική μας, των «στεγασμένων».
Ορέστη, ποιο θα μας έλεγες πως ήταν το βασικό κίνητρο, που σε εξώθησε ώστε να ασχοληθείς με την τέχνη του ηθοποιού;
Το ότι δεν έχω ταλέντο πουθενά αλλού....
Τα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και περισσότερες παραγωγές θεατρικές. Αυτό είναι σίγουρα θετικό, αντίστοιχα έχει βοηθήσει στο να είσαστε πιο επιλεκτικοί;
Έχει βοηθήσει στο να είμαστε πιο ειλικρινείς, γιατί ο κόσμος έχει δει τα πάντα και αναζητάει την αλήθεια σε μια παράσταση και όχι τα εφέ που πάνε να καλύψουν διάφορες ανικανότητες.
«Με τραβάει πάντα το σκοτεινό, που θα οδηγεί όμως στο φως και όχι στο μάταιο!»
Στον ελεύθερο χρόνο σου Ορέστη, τι βιβλία διαβάζεις; Τι μουσικές ακούς; Και ποιες ταινίες προτιμάς για να σε ψυχαγωγούν, ή να σε χαλαρώνουν;
Αυτά όλα είναι ανάλογα με την περίοδο που διανύω. Επειδή όμως από παιδί ήμουν κάτι τι λίγο πιο μελαγχολικός από τα άλλα παιδάκια, στα βιβλία και στη μουσική με τραβάει πάντα το σκοτεινό, που θα οδηγεί όμως στο φως και όχι στο μάταιο. Στις ταινίες πάλι, λόγω ίσως και του επαγγέλματος, αναζητώ αυτές που μου υπόσχονται ενδιαφέρουσες ερμηνείες.
Ερωτεύομαι, χαμογελώ, φοβάμαι, ονειρεύομαι, θυμάμαι, 5 λέξεις που θα έλεγες χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν τις ακούς τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;
Ερωτεύομαι: ιδρωμένα χέρια. Χαμογελώ: ένα μπουκάλι αδειανό από τσίπουρο. Φοβάμαι: πάλι τα ιδρωμένα μου χέρια. Ονειρεύομαι: εμένα να προσπαθούν να με ξυπνήσουν για το σχολείο. Θυμάμαι: τους παππούδες μου.
O Oρέστης Ζακυνθινός μοιράζεται τις σκεέψεις και τις απόψεις του με το Νίκο Ελευθερίου!!!