Πότε αποφάσισες ότι σε ενδιαφέρει σοβαρά  η μουσική και θέλεις να ασχοληθείς μαζί της επαγγελματικά;

Ήθελα από πολύ μικρός να ασχοληθώ με την μουσική. Δεν υπήρξε περίοδος της ζωής μου που να μην θέλω να φτιάξω μουσική να παίξω μουσική. Το ένα έφερε το άλλο.

Πως προέκυψε η επαφή σου με τη μουσική; Υπήρχαν ακούσματα στο σπίτι από τους γονείς; Σε ώθησαν εκείνοι, ή το αντίθετο; Πως αντέδρασαν εν γένει;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα πάντα μια μελωδία στο στόμα. Οι γονείς μου έχουν και οι δύο εξαιρετικές φωνές. Το σπίτι ήταν όλη τη μέρα γεμάτο μελωδίες. Ιδιαίτερα τις Κυριακές  δεν υπήρχε γωνιά του σπιτιού που να μην ακούγεται μουσική. Τα ακούσματα πολλά,κυρίως παραδοσιακά και λαϊκά. Κατά κάποιο τρόπο με ωθήσανε προς την μουσική γιατί είχανε και έχουνε και οι δυο τους μεγάλη αγάπη κυρίως για το τραγούδι. Οι γονείς μου ποτέ δεν μπήκαν εμπόδιο, ήμασταν ελεύθερα παιδιά και εγώ και τα αδέρφια μου. Εντάξει όπως σε κάθε Ελληνικό σπίτι γκρίνιες είχαμε…

Ένα παιδί που μεγαλώνει στην επαρχία και πιο συγκεκριμένα στο Αγρίνιο όπως Εσύ.Πως διαμορφώνει  τα ‘θέλω’ του, τα όνειρά του και την προσωπικότητά του, ώστε να μην είναι ο ‘τρελός’ του χωριού;

Το Αγρίνιο είναι μια σχετικά ήσυχη πόλη. Επαγγελματικά πρόκειται για μια δύσκολη πόλη και το φωνάζειιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Όπως και κάθε επαρχιακή πόλη. Τον αγαπώ αυτό τον τόπο για την φύση του, για τους ανθρώπους  του που γνώρισα και αγάπησα,για τις ευκαιρίες.. τις κερδισμένες και τις χαμένες, τα εφηβικά όνειρα. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες. Μπορεί ο ίδιος ο τόπος να στραγγαλίσει στην κυριολεξία την δημιουργική έκφραση και όχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Για να μην είσαι ο τρελός του χωριού… χρειάζεται συγκεκριμένος στόχος, πολύ δουλειά, υπομονή, επιμονή και καλούς φίλους ως συνοδοιπόρους. Τα όνειρά μου ήταν πάντα πέρα από τα σύνορα και για τα θέλω μου δεν έκανα ποτέ διαπραγμάτευση με τον τόπο.

Το να διδάσκει κάποιος μουσική, ή τραγούδι όπως εσύ, σε νέα παιδιά, πως λειτουργεί στην ψυχοσύνθεσή σου; Σε τι διαδικασία σε βάζει κάθε φορά;

Χωρίς αυτή την συναλλαγή… δεν κυλάει το πράγμα. Τα παιδιά αν ανοίξεις τα αυτιά σου και τα ακούσεις έχουνε πολλά να σε μάθουνε. Είναι πηγή έμπνευσης. Προσπαθώ να μπω στην ψυχοσύνθεσή τους να μοιραστώ ένα κομμάτι από τα προβλήματά τους γιατί κάθε πρόβλημα μικρό η μεγάλο που κουβαλάει ένα παιδί μπορεί πραγματικά να λυθεί μέσα από την τριβή με το τραγούδι και την μουσική.

Η σύνθεση της μουσικής έχει κάποιο κίνητρο όταν δημιουργείται από Σένα; Μπαίνεις ας πούμε στη διαδικασία να οραματιστείς μια παράσταση παιδική, ή να ενημερωθείς για την υπόθεση ενός θεατρικού έργου;

Έτσι ακριβώς λειτουργεί. Ένα θεατρικό κείμενο, ή μια γενικότερη ιδέα αποτελεί το προζύμι. Προσπαθώ να διαβάζω συνέχεια θεατρικά έργα. Έχω ήδη στο μυαλό μου και στο χαρτί το θεατρικό έργο ή το conceptμε το οποίο θα ασχοληθώ το επόμενο διάστημα αλλά δεν μένω μόνο σ’ αυτό. Πολύ σημαντικό επίσης είναι να βρεις τους κατάλληλους συνεργάτες.

Διαχωρίζεις τα πράγματα που κάνεις; Ποια θα έλεγες πως είναι η μέχρι τώρα πιο σπουδαία στιγμή στη μέχρι τώρα καριέρα σου;

Όχι  δεν διαχωρίζω τα καλλιτεχνικά μου βήματα. Μεγάλη χαρά παίρνω όταν συνεργάζομαι, όταν μπορώ να δώσω και να πάρω. Όταν ανεβαίνω στην σκηνή νοιώθω σαν να βρίσκομαι στο σπίτι μου. Μπορώ να πω ότι παίρνω μια μορφή ικανοποίησης όταν το χάρτινο κατασκεύασμα(η παρτιτούρα,  η μακέτα, το θεατρικό κείμενο) παίρνει σώμα και ψυχή.

"Θεωρώ ότι πιο ερωτικό σ' έναν άνθρωπο, η ιστορία που έχουν να σου πουν τα μάτια και η καρδιά του!"

Τι θεωρείς περισσότερο ερωτικό σε έναν άνθρωπο και γιατί στα περισσότερα  τραγούδια είναι πονεμένος, απόλυτος, μελαγχολικός;

Τα τραγούδια γεννήθηκαν για να υμνήσουν την αγάπη και τον έρωτα. Και στον έρωτα είμαστε πονεμένοι, απόλυτοι, μελαγχολικοί. Θεωρώ πως ότι πιο ερωτικό πάνω σε έναν άνθρωπο είναι η ιστορία που έχουν να σου πουν τα μάτια και η καρδιά του, που σχεδόν πάντα αντικατοπτρίζεται στον καθρέφτη του κορμιού του.

Το διαδίκτυο παίζει πια πολύ σοβαρό ρόλο, τόσο στην προβολή, όσο και στην καθιέρωση ενός τραγουδιστή. Ποια είναι η δική σου άποψη γι’ αυτό;

Ναι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Πλέον δίνεται η ευκαιρία στον καλλιτέχνη να επικοινωνήσει την δουλειά του, να πουλήσει την μουσική του απευθείας μέσα από διάφορες πλατφόρμες  σχετικά εύκολα. Πολλοί καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια διαλέγουν να πορευτούν κατ’ αυτό τον τρόπο. Η δική μου άποψη είναι ότι ίσως είναι απαραίτητη η ταυτόχρονη χρήση τόσο του διαδικτύου όσο και της κλασσικής διανομής αν μιλάμε για δισκογραφία.

Ποια η γνώμη σου για πολλούς συναδέλφους σου, που επιλέγουν να γίνουν γνωστοί μέσα από κάποιο ριάλιτι κι όχι προσπαθώντας μέσα από μια μελωδία, ένα τραγούδι, ή μια πιο ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά;

Εντάξει υπάρχει και αυτό. Εγώ προτιμώ τον δεύτερο τρόπο. Είναι ωραία η διαδρομή αρκεί να φτάνεις κάπου κάθε φορά.

Όλα αυτά που γίνονται τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας, πόσο δημιουργεί κλίμα έμπνευσης για Σένα, ώστε η Τέχνη να δίνει το στίγμα της, να πρωτοστατεί, να γλυκαίνει τις καρδιές μας, ή θεωρείς πως  λειτουργούν ανασταλτικά προς εκείνη;

Εμένα προσωπικά με εμπνέει η όλη κατάσταση. Η τέχνη πρέπει να πρωτοστατεί όπως πολύ ωραία τα λέτε, θα πρέπει να γλυκαίνει και τις καρδιές μας.  Θεωρώ ότι βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο και μέσα από τις αντιξοότητες θα γεννηθούν νέοι συνθέτες νέες προσωπικότητες με όραμα και ελπίδα στην πλάτη.

Ποια είναι τα επερχόμενα άμεσα σχέδιά σου; Και κατά πόσο θα σε ενδιέφερε να προετοιμάσεις και κάποια δισκογραφική δουλειά;

Είναι το επόμενό μου βήμα μια ολοκληρωμένη  δισκογραφική δουλειά. Ότι έχω παρουσιάσει τα τελευταία χρόνια  όμως είναι άρρηκτα δεμένο με την σκηνική δράση.  Αυτό το βήμα είναι θέμα χρόνου και συγκυριών.

Ερωτεύομαι, χαμογελώ, φοβάμαι, ονειρεύομαι, θυμάμαι, 5 λέξεις που θα έλεγες χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν τις ακούς, τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;

Χωρίς όρια, πάντα ,προχωράω, ελεύθερα, χωρίς ενοχές.

Ο μουσικός, ερμηνευτής, μελωδός Ανδρέας Κατερινόπουλος μιλά με το Νίκο Ελευθερίου