Πώς θα μας περιέγραφες τον ήρωα που υποδύεσαι στο «Ότι Απομένει»; Είναι ένας νεαρός άνδρας που φοβάται τη μοναξιά, που αναγκάζεται και παρασύρεται, που προσπαθεί απλά να επιβιώσει με οποιοδήποτε τίμημα;
Έτσι όπως εξέλαβα την ερώτηση φαίνεται σχεδόν σαν να έχει απαντηθεί ήδη. Ναι, φοβάται τη μοναξιά, ναι αναγκάζεται σε πολλά και ναι θα επιβιώσει με οποιοδήποτε κόστος. Ωστόσο για το παρασύρεται έχω τις αμφιβολίες μου. Ενώ νομίζει πως παρασέρνει μόνο, όταν αντιλαμβάνεται πως παρασύρεται και αυτός και μάλιστα σε πολύ χαμηλές στάθμες, τότε πιστεύω πως αρχίζει το μεγάλο πρόβλημα...
Τι κοινά στοιχεία βρήκες σε εκείνον για να τον προσεγγίσεις, να τον αγαπήσεις, ίσως να τον δικαιολογήσεις και να του δώσεις εν τέλει σάρκα και οστά;
Ενώ έχουμε ελάχιστα κοινά, δε χρειάστηκε να σκεφτώ πολύ πάντως για να δικαιολογήσω τα κίνητρά του. Για να τον αγαπήσω δεν ξέρω, είναι μεγάλη κουβέντα αυτή, ίσως λιγάκι τον αγάπησα γιατί δείχνει αμυδρά μια έμφυτη αγάπη για τη μόρφωση, την οποία βέβαια ατυχώς ποτέ δεν έλαβε. Στο κείμενο μέσα χρησιμοποιεί κάποιες λέξεις που είναι λίγο πάνω από αυτόν και την κάστα του γκετοποιημένου μπαρόβιου μάγκα και δεν το κάνει για να εντυπωσιάσει. Πάντως είναι ένας χαρακτήρας που υπάρχει πλέον παντού στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν εκπέσει οικονομικά, αλλά και ηθικά (γιατί το ένα με το άλλο είναι σχετικά αλληλένδετα αν και όχι πάντα) και που θέλουν μόνο μια αφορμή για να ανοίξει ο ασκός του διαβόλου (στην συγκεκριμένη περίπτωση, αντί αιόλου). Αντιθέτως. Είναι πολλοί και για αυτό πιστεύω πως ο συγγραφέας δεν έχει δώσει όνομα στους πρωτεύοντες χαρακτήρες. Είναι πραγματικά ο καθένας. (φυσικά αυτό, στο συγκεκριμένο έργο θα το παραδεχθούν οι αγαπητοί θεατές στον εαυτό τους, μόνο αφού φτάσουν σπίτι τους, στην ησυχία της ιδιωτικότητάς τους κι όχι μετά την παράσταση, στα συγχαρητήρια).
Ποια θεωρείς για σένα, πως είναι τα απαραίτητα στοιχεία για μια καλή θεατρική παράσταση, που χωρίς αυτά δεν θα μπορούσε αν μη τι άλλο, να είναι αξιοπρεπής;
Δεν υπάρχουν. Ο λόγος ίσως και η εκφορά του, αν και αυτό είναι σχετικό. Το θέατρο έχει αποδείξει ότι μπορεί να σε συνεπάρει, να σε προβληματίσει και να σου εντυπωθεί και με ελάχιστα. Αν υπάρχουν συγκεκριμένα συστατικά, υποθέτω είναι αρετές του σκηνοθέτη και κυρίως των ηθοποιών, σθένος, δύναμη, τέτοια πράγματα. Α και καλά φώτα, παρ ολίγο να το ξεχάσω. Φώτα. Φως...
"Το θέατρο έχει αποδείξει ότι μπορεί να σε συνεπάρει, να σε προβληματίσει και
να σου εντυπωθεί και με ελάχιστα!"
Ποιο ήταν το βασικό σου κίνητρο για να γίνεις ηθοποιός; Πότε είπες συνειδητά: «Εγώ μόνο αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου, με οποιοδήποτε κόστος»;
Η ανάγκη και το λέω ειλικρινά. Η ανάγκη όμως δεν είναι κίνητρο. Και όταν λέω ανάγκη σίγουρα όχι οικονομική. Εννοώ ανάγκη έκφρασης, πειραματισμού, φλερτ με την στιγμιαία τελειότητα και συγχρονικότητα που σου δίνει ενίοτε το θέατρο. Πάντως αυτό δεν αποκλείει άλλες ιδιότητες στη ζωή μου. Είχα και αρκετές άλλες έως τώρα και πιθανότατα ίσως έχω και στο μέλλον. Λίγοι ζουν απ' αυτό, μακάρι να γίνω κι εγώ ένας από αυτούς και το σκοπεύω. Όπως και να 'χει όμως το θέατρο, γενικά η υποκριτική, πάντα θα υπάρχει στη ζωή μου σε πολύ ψηλή θέση.
Ένα νεαρό παιδί ξεκινά με όνειρα κι ελπίδες για να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του. Ποιες είναι οι αντιξοότητες που έχει να αντιμετωπίσει στην Ελλάδα του σήμερα;
Η πρώτη σκέψη είναι να σου απαντήσω με ένα μακρόσυρτο χαχα από τη μια, ως την άλλη άκρη της σελίδας. Δυστυχώς όμως η απάντηση βρίσκεται στον τόνο και τη χροιά του γέλιου αυτού, οπότε δεν μπορώ να στην δώσω σε αυτήν τη συνέντευξη. Την επόμενη φορά....
Τι είναι εκείνο που προσπαθήσατε με το σκηνοθέτη να χαρακτηρίζει την συγκεκριμένη παράσταση και ποιο είναι εκείνο το μήνυμα που θα θέλατε φεύγοντας ο θεατής να έχει εισπράξει; .
Θέλουμε να συνεχίσει να νοιάζεται για αυτούς τους «τύπους» των ανθρώπων. Να μη χάσει την ικανότητα του να συγχωρεί, αντιλαμβάνοντας πως θα μπορούσε να είναι στη θέση τους. Ακόμα και για τον δικό μου χαρακτήρα, ο οποίος είναι πιο εύκολο να χάσει τη συμπάθεια, παρά να την κερδίσει. Έχει όμως και κάτι το γοητευτικό.
Τι θα μου έλεγες Γιώργο πως είναι εκείνο που μπορεί να σου φτιάξει, ή αντίστροφα να σου χαλάσει τη διάθεση, κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου στην Αθήνα;
Τη διάθεση μου φτιάχνουν η λιακάδα, το αυθεντικό χαμόγελο των παιδιών, το χαμόγελο μιας ωραίας γυναίκας, το χαμόγελο ενός γέρου που έζησε, ή όχι αλλά δεν πειράζει, το χαμόγελο των ανθρώπων γενικότερα. Όσων ανθρώπων επιμένουν πεισματικά να χαμογελούν. Τα σκυλιά επίσης. Αυτό που μπορεί να μου τη χαλάσει είναι να χάσω ίσως κάτι. Και ένας πολύ αγενής άνθρωπος (δεν μιλώ για κάποιες μικρές ηλικίες που συγχωρώ). Αν όμως έχω καλή παρέα στη βόλτα δεν μπορεί να μου τη χαλάσει τίποτα.
"Ο ¨Ερωτας είναι απόλυτος γιατί δε συμβιβάζεται παρά μόνο με την αποκλειστικότητα
της αέναης καταβρόχθισης και την ανοικοδόμησης του αντικειμένου του πόθου του!"
Τι θεωρείς περισσότερο ερωτικό σε έναν άνθρωπο και γιατί στα περισσότερα θεατρικά έργα και κυρίως στα τραγούδια είναι πονεμένος, απόλυτος, μελαγχολικός;
Τις εμπειρίες του (εξαιρώντας κάποιες παρουσίες που γεννήθηκαν για έρωτα) και τον τρόπο που αυτές βγαίνουν στην επιφάνεια για να φανούν. Άλλες φορές για να προσελκύσουν κι άλλο έρωτα, ή για να προστατεύσουν απ' αυτόν, τον άνθρωπο που τις κουβαλάει. Στον κάθε άνθρωπο βγαίνουν βέβαια με άλλο τρόπο. Σε άλλους στον τρόπο που μιλάνε, στις λέξεις που χρησιμοποιούν στο βλέμμα. Ο έρωτας είναι πονεμένος, γιατί την ίδια τη στιγμή που δημιουργείται ακόμη, είναι σα να γνωρίζει το ‘κόστος’. Τη δυναμική δηλαδή και των καταστροφών που θα φέρει μαζί του ως δώρο όταν είναι παρών και των ακόμη περισσοτέρων όταν θα είναι απών. Μακάρι να ήταν μόνο το ‘μέλι’, αλλά έχει και πολύ σκότος και αυτή είναι η μαγεία του, δε μπορούμε να του πάμε κόντρα, αλοίμονό μας. Είναι απόλυτος γιατί δε συμβιβάζεται παρά μόνο με την αποκλειστικότητα της αέναης καταβρόχθισης και την ανοικοδόμησης του αντικειμένου του πόθου του. Είναι μελαγχολικός γιατί είναι σαν παιδί, που του στέρησαν βιαίως, αυτό που του δίνει χαρά. Τρελλή χαρά.
Tα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και περισσότερες παραγωγές θεατρικές. Αυτό είναι σίγουρα θετικό, αντίστοιχα έχει βοηθήσει στο να είσαι και πιο επιλεκτικός;
Δεν ξέρω το κατά πόσο είναι θετικό αυτό, ή όχι και για ποιούς.
Επιλεκτικός είμαι, αν και όχι όσο θέλω. Πάντως, δεν σχετίζονται αυτά τα δύο στην περίπτωσή μου. Ο αριθμός των παραγωγών σημαίνει πληθώρα θεαμάτων, το οποίο στις μέρες μας είναι ταυτόχρονα καλό και κακό. Σίγουρα είναι καλύτερα από το να λειτουργούσαν 10-15 μόνο θέατρα, η υπερπροσφορά αυτή συμβάλλει πολλές φορές ωστόσο σε μια προχειρότητα.
Ερωτεύομαι, Χαμογελώ, Φοβάμαι, Ονειρεύομαι, Θυμάμαι, 5 λέξεις που θα μας έλεγες χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν τις ακούς, τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;
Θα σου γράψω μια λέξη μου, για κάθε σου λέξη και θα τις κάνει ο αναγνώστης μας εικόνες. Φως. Ζωή. Ψυχραιμία. Δύσκολα. Δυστυχώς.
Σκέψεις και απόψεις του ηθοποιού Γιώργου Τσιάλου με αφορμή την πάρασταση που πρωταγωνιστεί στο Θέατρο "Μπιπ", στο Νίκο Ελευθερίου!