Αυτή η σιωπή, ιερή,
η κραυγή η μεγάλη της ψυχής.
Άλλοτε σ’ αναζητούσα στους ορόφους τ’ ουρανού χαμηλά,.
κι άλλοτε ψηλά, με σπασμένα φτερά,
για να δω αντικριστά το βαθύ πράσινο που σαγηνεύει,
το άγγιγμα που στο ημίφως των κεριών
έγινε αιώνιο ζεστό φως,
φωλιά που προστατεύει ναούς και ψυχές,
ιεροτελεστία πάθους που κρύφτηκε στο σκοτάδι,
μοιραία κατάδυση στην ύπαρξη.
Έλα κοντά μου και άκουσε..
Μοναξιές και θλίψεις αντηχούν
σαν άφωνο κλάμα ποταμού.
Μίλα μου έστω ψιθυριστά,
να νιώσω τη βουβή μελωδία της φωνής.
Πώς ριγούν οι πρωτόγονες χορδές του κορμιού!
Αίνιγμα εσύ, μυστήριο,
παγωμένη Αρκτική να την ανακαλύψεις,
χάρτης παλιός για να βρω μαζί σου
τον χαμένο μίτο της Αριάδνης,
τον θείο Έρωτα που δεν είχα ποτέ,
την ανόθευτη φωτιά που τη σβήναν οι σταγόνες της οργής.
Φλόγες άναψαν στο βάθος της γης, σαν ήρθαμε κοντά,
σαν είδα στις άγριες θάλασσες των ματιών σου,
βουβά «σ’ αγαπώ» που δεν θα πούμε ποτέ.
Λόγια στερνά χαράσσονται καθώς σε κυνηγώ,
μα, λίγο πριν φύγεις, γίνονται μικρά λευκά άστρα
που διασκορπίζονται στο άπειρο.
Μάταιος ο κόσμος.
Απόμακρο και θείο φως
φοβόμουν να σ’ αγγίξω!…
Ο Αντώνης Φιλιππαίος γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα. Μετά το Λύκειο έζησε δύο χρόνια στην Ιταλία για σπουδές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ρώμης. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ακολούθησε σπουδές στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σχέσεις σε ιδιωτικό κολέγιο των Αθηνών και το 2012 απέκτησε πτυχίο Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Με αστείρευτη δημιουργικότητα, κατάφερε να εδραιωθεί στον χώρο της ποίησης, να αποσπάσει ευοίωνες κριτικές από σημαίνοντα πρόσωπα των Γραμμάτων και των Τεχνών για το ποιητικό του έργο και να διακριθεί σε διεθνείς καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς με πολλές βραβεύσεις.
Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στην αγγλική, ιταλική και ρωσική γλώσσα.
Επίσης, ποιήματά του περιλαμβάνονται σε αρκετές ποιητικές ανθολογίες, σε γνωστά λογοτεχνικά περιοδικά, σε εγκυκλοπαίδειες Γραμμάτων και Τεχνών από σημαντικούς πολιτιστικούς φορείς.