Είσαστε η "Μπουμπού"του Δημήτρη Μητσοτάκη,που παρουσιάζεται στο θέατρο Εν
Αθήναις σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Πασσά. Θα θέλατε να μας δώσετε την ταυτότητα
της παράστασης;
Η Μπουμπού, είναι μια γεννημένη θεατρίνα, έχει βιώσει δυσκολίες, χαρές, συγκίνηση,
ανατροπές, ένα μεγάλο έρωτα που όλοι θα ζηλεύαμε και μια τεράστια θυσία!
Η αναπτυγμένη φύση της, την ακολουθεί σε όλη την πορεία της ζωή της και την κάνει
αντικείμενο χλευασμού, παραγκωνισμού, υποτίμησης και εκμετάλλευσης. Δεν το βάζει κάτω
όμως, κοιτά πάντα τη φωτεινή πλευρά της ζωής κι ας θυμώνει κι ας κλαίει. Μια γυναίκα που όλοι
έχουμε στην ζωή μας, που την ξέρουμε, που ίσως να ζει και μέσα μας!
Ποιούς μηχανισμούς χρησιμοποιήσατε για να προσεγγίσετε τον ψυχισμό της εν λόγω
ηρωίδας; Σας δυσκόλεψε κάτι ιδιαίτερα, ή της παραδοθήκατε μονομιάς;
Δεν μου ήταν πολύ δύσκολο να καταλάβω και να κατανοήσω την ψυχοσύνθεση αυτής
της γυναίκας μιας και έχουμε πολλά κοινά. Είναι ένας πολύ καθαρός απλός και θετικός
άνθρωπος, με τεράστια αποθέματα υπομονής αγάπης και πιστής. Είμαι πολύ τυχερή που ήρθε
και τη γνώρισα στην πρεμιέρα του έργου! Και το βλέμμα της και η αγκαλιά της μου επιβεβαίωσε
ὀσα πίστευα για αυτήν.
"Έχω βιώσει την σωματική βια σε κοντινό μου άτομο"
Το έργο έχει μια τρομερή επικαιρότητα: Body shaming, εκφοβισμός, ψυχολογική
κακοποίηση είναι κάποια από τα θέματα που θίγει μεταξύ άλλων. Έχετε διαπιστώσει να
βιώνει κάποιο κοντινό σας πρόσωπο κάποια από αυτές τις μάστιγες της εποχής μας;
'Έχετε έρθει η ίδια αντιμέτωπη με αυτές; Αν ναι, πώς διαχειριστήκατε την κατάσταση;
Δυστυχώς αν και μας χωρίζουν πολλά χρόνια από την εποχή της Μπουμπούς, στην
κοινωνία μας, άλλα και στην συμπεριφορά των ανθρώπων δεν έχει αλλάξει τίποτα! Φυσικά και
έχω έρθει αντιμέτωπη με πολλές ταμπέλες και άσχημες συμπεριφορές. Όταν τα πρότυπα της
κοινωνίας καθορίζουν μέσα σου το ποιος είσαι και το πως συμπεριφέρεσαι, τότε αυτόματα
γίνεσαι ένα κακό φερέφωνο αυτής. Οι άνθρωποι που θέλουν να ανακαλύψουν το εαυτό τους σε
αυτό το ταξίδι της ζωής δεν εκπίπτουν σε τέτοιες συμπεριφορές.
Κατανοώ πια αυτόν που θα με πει “χοντρή” με μίσος στο βλέμμα ενώ δεν με ξέρει καν, αυτόν
που θα με ειρωνευτεί για τα πιστεύω μου ενώ δεν του τα επιβάλω, αλλά και αυτόν που θα
κατακρίνει τις “επιλογές” μου π.χ. γιατί δεν έκανα ένα παιδί και δεν είμαι “χρήσιμη” στην
κοινωνία του δικού του μυαλού.
Έχω βιώσει την σωματική βια σε κοντινό μου άτομο και προσπάθησα με ότι γνώσεις είχα και
μέσα να βοηθήσω αυτό το αγαπημένο μου πρόσωπο.
Έχω βιώσει την ψυχολογική και χειριστική βια σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, τότε το
έπαιρνα πολύ βαριά και έπρεπε με ψάξω περισσότερο και να με αγαπήσω για να καταλάβω ότι
ένα αρρωστημένο μυαλό δεν μπορεί να δει ότι το πρόβλημα δεν είσαι εσύ αλλά το ίδιο Δεν με
αγγίζουν πια οι άσχημες συμπεριφορές, απλώς με θλίβουν.
Θα βρει σημεία ταύτισης θεωρείτε ο θεατής της παράστασης με τη συγκρκριμένη ηρωίδα;
Είναι βέβαιο ότι θα βρούνε κάτι με το οποίο μπορούν να ταυτιστούν. Σίγουρα θα έχουν
βιώσει έστω και ένα από τα γεγονότα που αναφέρονται. Γιατί η ζωή της Μπουμπούς είναι σαν
την δική μας γεμάτη αδικίες, δυσκολίες, πόνους, γλέντια και χάρες! Προσωπικά εύχομαι σε
όλους να βιώσουν την αγάπη που έδωσε και πήρε αυτή η γυναίκα... μεγάλο μάθημα η
δοκτικότητα της.
"Δεν με αγγίζουν πια οι άσχημες συμπεριφορές, απλώς με θλίβουν"
Βλέπετε να έχει βελτιωθεί η κοινωνία μας σήμερα όσον αφορά στον τρόπο που βλέπει
και αντιμετωπίζει την διαφορετικότητα;
Οπού και όταν την συμφέρει. Όταν η δική σου ελευθερία υπερβαίνει των ορίων της δική
μου ελευθερίας, τότε για πια εξέλιξη μιλάμε ;
Μιλάμε πλέον περισσότερο εν έτει 2025 για τα κακώς κείμενα που αγγίζει η παράσταση;
Επιφανειακά, τόσο - όσο. Η φίμωση έρχεται πια με τον μανδύα του αστείου. Είμαστε
πλανεμένοι αν νομίζουμε ότι κοιτάμε κατάματα τα κακώς κείμενα τις κοινωνίας. Τα τελευταία 20
χρόνια που παρατηρώ με πιο καθαρή ματιά τις εξελίξεις και τις συμπεριφορές των ανθρώπων,
βλέπω επαναλαμβανόμενα μοτίβα συμπεριφοράς από αυτούς που νιώθουν ότι έχουν εξουσία.
Αυτό είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο !! Είναι όλοι τους σαν ρομπότ φεύγει η εντολή από τα
“κεντρικά” και εκτελούν ως φερέφωνα ότι και να τους πουν. Όταν λοιπόν έχει χαθεί η
ενσυναίσθηση και το δίκαιο και έχει μετατραπεί σε προσωπικό συμφέρον και βόλεμα, θα μιλάμε
για αυτά πάντα επιφανειακά.
"Είμαστε πλανεμένοι αν νομίζουμε ότι κοιτάμε κατάματα τα κακώς κείμενα τις κοινωνίας"
Τι είναι αυτό θεωρείτε που θα έπρεπε να κάνει ο κάθε ένας απο εμάς ,στην Ελλάδα του
σήμερα, ώστε να απαλειφθούν τα άσχημα αυτά κοινωνικά φαινόμενα;
Δυστυχώς τα ζιζάνια έχουν εισχωρήσει στις ρίζες αυτής της κοινωνίας. Με το να
καλύπτουμε τις βρομιές με αρώματα δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα! Όταν έχεις πολιτικούς που
ζέχνουν από χιλιομετρά και κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους και όχι του λαού. Ούτε δημοκρατία
θα έχουμε, άλλα ούτε και το σωστό παράδειγμα προς μίμηση. Όταν μέσα στην βουλή με
περίσσια χαρά μπορεί ο οποιοσδήποτε να πει και να κάνει κρίση για την εικόνα ή τη ζωή του
άλλου και αυτό δεν τιμωρείται με κάποιο τρόπο. Πως θα αλλάξει στον μικρόκοσμο της κοινωνίας
του σπιτιού μας; Πρέπει να κάνουμε την ειλικρινή αυτοκριτική μας και να σκεφτόμαστε πριν
μιλήσουμε, δεν ακούμε ο ένας τον άλλο λες και μας αναγκάζει κάποιος να δίνουμε γρήγορες
απαντήσεις. Αν ο σπόρος λοιπόν είναι αγνός από προθέσεις τότε θα λάμψει και θα ανθήσει μια
χρυσή κοινωνία με χαρούμενους, δοτικούς και σκεπτόμενων ανθρώπους. Ουτοπικό!
Άλλες θεματικές του έργου είναι το πένθος, η μοναξιά, η κατάθλιψη. Έχετε βιώσει
έντονα κάποιο από αυτά τα συναισθήματα; Τι ήταν αυτό που σας βοήθησε να τα
διαχειριστείτε;
Έχω βιώσει και εγώ όλα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις της ζωής. Η κατάθλιψη ήταν
και είναι ο προσωπικός μου αγώνας από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Παλεύει το σκοτάδι
να σου ρουφήξει το φως σου. Σου επιβάλει την παρουσία του με σκέψεις και καταστάσεις πάντα
αρνητικές. Κάποια στιγμή πιάνεις πάτο και τον νιώθεις έντονα να σε συνθλίβει. Δεν θα
ξεχάσω ποτέ την ημέρα που μετά από 5 χρόνια απόλυτου σχεδόν σκοταδιού, άκουσα την ψυχή
μου να αναζητά το φως! Αφού το κάλεσα, αφού το αναζήτησα, γιατί είχα κουραστεί να νιώθω
χάλια, ήρθε η αγάπη του Χριστού και μου έδωσε δύναμη να παλέψω, με τράβηξε ξανά στην
ζωή. Το φως δεν σου επιβάλει την παρουσία του. Ο Χριστός για μένα δεν έχει να κάνει με
εκκλησίες και δόγματα, η προσωπική μου επαφή με την φωτεινή μου πλευρά και η
συνειδητοποίηση διάφορων καταστάσεων μου έδειξε ότι το πιο δυνατό φως, αυτό που σου δίνει
ηρεμία, ελευθερία και ασφάλεια είναι το φως της αγάπης του Χριστού. Εγώ ξεπέρασα κρίσιμες
στιγμές που το μυαλό γέμιζε από σκέψεις αυτοκαταστροφικές μέσα από το διάβασμα και την
ουσιαστική προσευχή. Πιστεύω ότι αν είχα ζητήσει βοήθεια από κάποιον ειδικό, έναν ψυχολόγο,
που βλέπει τα πράγματα χωρίς συναισθηματική εμπλοκή, μπορεί να μου έλεγε τις αλήθειες για
τον εαυτό μου που φοβόμουν να δω κατάματα και αυτό που κατάφερα στα 5 χρόνια να το είχα
κάνει πιο νωρίς. Το φως του Χριστού όμως το βρίσκεις μόνος σου...
"Ξεπέρασα κρίσιμες στιγμές μέσα από το διάβασμα και την ουσιαστική προσευχή"
Τι είναι αυτό που θα θέλατε να "πάρει" μαζί του ο θεατής φεύγοντας από την
παράσταση;
Το να συνεχίζει να χαμογελά και να μην το βάζεις κάτω! Η αγάπη είναι πολύ πιο δυνατή
από οποιοδήποτε σκοτάδι. “Να κοιτάξει τους φόβους του στα μάτια μέχρι να κατεβάσουν πρώτοι
εκείνοι το βλέμμα” όπως έκανε και η Μπουμπού.
Πρόσφατα γνωρίσατε προσωπική επιτυχία και τηλεοπτικά ,με έναν πολύ ωραίο ρόλο
στην σειρά του Αντ1 "Η ΜΑΓΙΣΣΑ". Βελτιώνει η τηλεοπτική αναγνώριση ενός ηθοποιού
τη θέση του στο θέατρο;
Ίσως, δεν το γνωρίζω! Σίγουρα γίνεται πιο αναγνωρίσιμος στο ευρύ κοινό, πολύ
πιθανόν να έχει και ως αποτέλεσμα καλύτερες συνεργασίες και μεγαλυτέρα κέρδη. Πάλι όμως
κάνω μια εικασία, για μένα τα πράγματα δεν άλλαξαν ποτέ ριζικά. Απλά το κοινό νιώθει πιο
οικεία με την εικόνα μου...
"Για μένα τα πράγματα δεν άλλαξαν ποτέ ριζικά.
Απλά το κοινό νιώθει πιο οικεία με την εικόνα μου"
Ποιό είναι το Motto σας στη ζωή;
Παντα έλεγα : “ Keep smiling! ”
Τώρα τελευταία αυτό που με εκφράζει πάρα πολύ είναι το:
“ Έγω ευθύνομαι μόνο για όσα λέω, όχι για αυτά που εσύ καταλαβαίνεις! ”
Το άκουσα από τον φίλο μου Χ. Κασταμονίτη και έκτοτε το βιώνω καθημερινά, δεν ακούμε
πραγματικά το τι λέει ο άλλος !!
Με αφορμή την παράσταση "Μπουμπού", η Δήμητρα Κολλά μιλάει στον Γιάννη Αργυρούδη!