Έχετε μεταφράσει και σκηνοθετείτε το έργο "THE ACID TEST", της Anya Reiss, που
παρουσιάζεται στο θέατρο ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ. Τι πραγματεύεται το εν λόγω κείμενο;
Την ενηλικίωση. Την φιλία. Τους ανείπωτους συσχετισμούς μεταξύ των
ανθρώπων. Το πόσο εύκολα ένα βράδυ εκτροχιάζεται, μόνο και μόνο για να
μας θυμίσει τα διακυβεύματα που κρύβει ο μικρόκοσμος του καθενός μας.

Τι σας έκανε να επιλέξετε το συγκεκριμένο έργο; Ποια στοιχεία του σας ιντρίγκαραν;
Υπήρξαν κάποια σημεία του έργου που σας δυσκόλεψαν περισσότερο στην μετάφραση ή
στην σκηνοθεσία του;

Μου φάνηκε ένα έργο τρομερά φρέσκο και σύγχρονο. Παρουσιάζει μια
κατάσταση που οι άνθρωποι της γενιάς μου μπορούν άνετα να θυμηθούν να
ζουν. Τουλάχιστον σε σημεία της πλοκής. Σκέφτηκα πως δεν έχω δει πολλά
παρόμοια έργα να ανεβαίνουν στην Αθήνα και είπα πως θα είχε ενδιαφέρον
να το τολμήσω αν έβρισκα την κατάλληλη ομάδα, που βρέθηκε!

Το "Acid Test" mου φάνηκε ένα έργο τρομερά φρέσκο και σύγχρονο"

"Πότε ενηλικιώνεται κανείς στα αλήθεια;" αναρωτιέται ο ήρωας της παράστασης. Ποια θα
ήταν η δική σας προσωπική απάντηση στο ερώτημα αυτό; Πότε νιώσατε εσείς ότι
ενηλικιωθήκατε;
Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ενήλικας, ικανός να αναλάβω τις ευθύνες μου
και να στέκομαι στα πόδια μου με σιγουριά για τις ιδέες μου και τις επιλογές
μου. Δεν είναι πολλές αυτές οι στιγμές. Έρχονται, φεύγουν και πολλές φορές
νιώθεις πως δεν άφησαν τίποτα περνώντας. Άλλωστε τι είναι η ενηλικίωση;
Μπορεί τελικά να είναι ένα κοινωνικό κατάλοιπο που μας πιέζει να
αναλάβουμε την κοινωνική μας ευθύνη; Ή είναι μια αναγκαία συνθήκη χωρίς
την οποία δεν πάμε μπροστά; Δεν είμαι βέβαιος.

"Υπάρχει τελικό και ασφαλές συμπέρασμα για την ποιότητα των ανθρώπων;" διερωτάται η
παράσταση σας. Ποια είναι η δική σας άποψη για το ζήτημα αυτό;

Νομίζω πως μπορεί κανείς να βγάζει τέτοια συμπεράσματα, αλλά θα βασίζεται
σε προσωπικά κριτήρια. Δεν υπάρχει παγκόσμια σταθερά. Επίσης πιστεύω
πως οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν -και προς το χειρότερο και προς το
καλύτερο- αλλά το μόνο συμπέρασμα που μπορούν αν βγάλουν με ασφάλεια
οι άνθρωποι μεταξύ τους είναι κατά πόσο ταιριάζουν.

"Αγαπώ τη δουλειά που έχει το θέατρο, το ομαδικό πνεύμα και τη δημιουργικότητα"

Ποια είναι τα στοιχεία που σας γοητεύουν σε ένα έργο, τόσο ώστε να θέλετε να
ασχοληθείτε μαζί του και να το ζωντανέψετε στη σκηνή του θεάτρου;
Το χιούμορ, η αυθεντικότητα και οι παραλληλισμοί με την πραγματική ζωή.
Πάνω από όλα όμως πρέπει να με «αφόρα» να βλέπω είτε ιστορίες που
πιστεύω πως αξίζει να ταξιδέψουν, είτε να συναντώ τον εαυτό μου κάπου στις
σελίδες του. καταπληκτικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες.

Αγαπάτε περισσότερο να παίζετε κάποιον ρόλο ή να σκηνοθετείτε; Ποιά σας γεμίζει

περισσότερο, από τις δύο διαδικασίες;
Αυτή την περίοδο της ζωής μου νομίζω πως προτιμώ να σκηνοθετώ. Αγαπώ
τη δουλειά που έχει το θέατρο, το ομαδικό πνεύμα και τη δημιουργικότητα. Η
δουλειά του σκηνοθέτη έχει πολλές πτυχές, μαθαίνεις πολλά και μπορείς να
γνωρίσεις περισσότερα.

Ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία επιλέγετε τους ηθοποιούς με τους οποίους
συνεργάζεστε;
Το πιο βασικό είναι να ταιριάξει ο τρόπος που επικοινωνούμε και δουλεύουμε.
Η ικανότητα είναι κάτι σημαντικό, αλλά η ζύμωση θα γίνει με την επικοινωνία
και την συνύπαρξη.

Είστε ικανοποιημένος από το επίπεδο του θεάτρου στην χώρα μας;

Ναι, θεωρώ πως το θέατρο εδώ είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Υπάρχουν
διάφορα ζητήματα με βασικότερο την παιδεία, αλλά και το πόσο επενδύουμε
στον σύγχρονο πολιτισμό, αλλά οι άνθρωποι το αγαπούν και το υπηρετούν με
προσήλωση.

"Το Θέατρο οι άνθρωποι το αγαπούν και το υπηρετούν με προσήλωση"

Θεωρείτε ότι είναι υπερβολικά πολλές οι παραστάσεις που παίζονται στην Αθήνα, όπως
υποστηρίζουν αρκετοί;
Η καλλιτεχνική παραγωγή είναι κάτι που συμβαίνει οργανικά σε μια κοινωνία.
Αν οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να δημιουργήσουν και να δοκιμαστούν πως
θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι λάθος, ή υπερβολικό; Το ζήτημα είναι
πόση αξία δίνουμε στο θέατρο και πως δημιουργούνται πλαίσια για να
διοχετεύεται και να επιτελεί τον ρόλο της όλη αυτή η θεατρική παραγωγή.

Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πείτε ένα αγαπημένο σας βιβλίο, ένα τραγούδι και μια
ταινία...

Το κρυφό ημερολόγιο του Άντριαν Μολ
There ain’t no cure for ove του Leonard Cohen
Οι ζωές των άλλων

"Δημιουργούνται πλαίσια για να διοχετεύεται και να επιτελεί το ρόλο της η Τέχνη;"

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΚΑΙ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΝΤΙΝΟΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΑΡΓΥΡΟΥΔΗ!