Όλα άρχισαν πριν από 3 χρόνια στην Πάτρα. Εκεί πήρε για πρώτη φορά, σάρκα κι οστά ο «Παράδεισος» της Βάνας Πεφάνη. Όλοι ακολούθησαν το όραμά της. Ο κοινός στόχος ήταν μια παράσταση του Ζενέ για τον Ζενέ και δικαιώθηκαν όλοι.

Άλλαξαν συντελεστές, προστέθηκαν καινούριοι, αλλάζει κι η αισθητική, γίνεται λιγότερο noir, γίνεται πιο σκοτεινή κι η παράσταση ανεβαίνει στο υπόγειο του «Ιδρύματος Κακογιάννη».

Και φθάνουμε στο σήμερα για την ίσως πιο ολοκληρωμένη εκδοχή; Εγώ παραμένω λάτρης της πρώτης εκδοχής. Έχουμε περισσότερα στοιχεία, πρόσωπα, έμψυχο υλικό κι από την Τουρκία καθώς και την Ισπανία.

Η Βάνα  αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει εκ νέου το όλο εγχείρημα σε έναν μη θεατρικό χώρο, στο Παλαιό Ελαιουργείο της Ελευσίνας. Μήπως όμως πιο ιδανικός και πιο ατμοσφαιρικός από μια θεατρική σκηνή; Κι όλα αρχίζουν, αρχίζουν να σε εγκλιματίζουν σιγά-σιγά, να σε ξεναγούν στον ιδιόμορφο κόσμο του Ζενέ και ξαφνικά γίνεσαι ένα μαζί τους…. Πόρνες, αστυφύλακες, ομοφυλόφιλοι, ναυτικοί, άνθρωποι του περιθωρίου, έτσι όπως τους έχει βιώσει Εκείνος, όπως του καταγράφει, όπως τους έχει νιώσει…

Ο Ιερώνυμος Καλετσάνος δεν υποδύεται, είναι το alteregoτου Ζενέ. Ο Κυριάκος Κοσμίδης αποδίδει τους δύο ρόλους του με αμεσότητα κι εκφραστικότητα. Στον ρόλο του Ναυάρχου oNίκος Ιωαννίδης παλεύει με αυτά που νιώθει, που θέλει, αλλά καταπνίγει τα αισθήματά του. Καλοί κι όλοι οι υπόλοιποι συντελεστές σε μια πραγματικά ευπρόσωπη περφόρμανς!