Συνήθως διαφωνώ όταν πειράζονται μεγάλα και σπουδαία κείμενα, γιατί πραγματικά δεν χρειάζεται, είναι τόσο ξεχωριστά, τόσο μοναδικά που δεν είσαι καλύτερος εσύ για να προσθέσεις κάτι περισσότερο...

Εδώ όμως είναι διαφορετικά, έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι, ή αν προτιμάτε με έναν τρόπο ζωής. Άνθρωποι που ζουν και αναπνέουν μέσα και μόνο για το θέατρο. Έτσι συμπεριφέρονται, έτσι σκέπτονται, έχουν γίνει ένα μαζί του, επάγγελμα και ζωή είναι το ίδιο, δεν τα διαχωρίζουν... Άλλωστε παλιότερα λέγαμε ποιός ‘παίζει’ στο τάδε θέατρο; Πού ‘παίζει’ αυτός κοκ;

Ο Γιώργος Λιβανός και ο Γιάννης Σολδάτος ‘έμπλεξαν’ γλυκά αγαπημένους ήρωες που όμως τους ειναι οικείοι, τους γνωρίζουν καλά, έργα που τα ξέρουν και τα έφεραν στο δικό τους περιβάλλον και τα έκαναν δικά τους, με μια σέβεντις αισθητική...

Όλα  ξεκινούν σαν πρόβα, ίσως και να είναι μια πρόβα, μια ατελείωτη, αιώνια πρόβα, να βρούμε το καινούργιο; να κατανοήσουμε πιο πολύ αυτό που ήδη ξέρουμε; Να δώσουμε ξανά σάρκα και οστά στη Μπλανς, στη Νίνα, σε ήρωες που μας κατέκτησαν, που αγαπήσαμε, που μισήσαμε, που είμαστε εμείς οι ίδιοι...

Ο χώρος γεμάτος φωτάκια, βιβλία, κάδρα, φωτογραφίες, μνήμες, αναμνήσεις, θύμισες γλυκόπικρες κι όλα μαζί, ζωή, αλήθεια, σκηνή, έργο, ψέμμα, αλήθεια, προβολείς.

Η παράσταση άρχισε; Ή είναι συνέχεια της ζωής; Το τραγούδι της Μαρίνας αντηχεί «Κάποια Μέρα» με όλη την διαδικασία και τη γοητεία του να βγάλεις το δίσκο, να τον καθαρίσεις, να τον τοποθετήσεις στο πικ απ και να βάλεις πάνω του τη βελόνα και να τον αφήσεις να τρέχει και να σε συμπαρασύρει και οι ηθοποιοί να λυκνίζονται στους ρυθμούς του κι εμείς να αναλογιζόμαστε αντίστοιχες τέτοιες άπειρες περιπτώσεις που ζήσαμε.

Εικόνες, μορφές, στιγμές, πότε από κέιμενα και πότε από τη ζωή κι όλα να γίνονται ένα θεατρικό γαϊτανάκι που να σε συμπαρασύρει, να σε συγκινεί, να σου θυμίζει, να σου γνωρίζει, μα κυρίως να σε γεμίζει συναισθήματα.

"Δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία" λεει κάποια στιγμή η Μπλανς κι αλήθεια; Τι ζητάμε όλοι εμείς πηγαίνοντας να δούμε θέατρο; Ρεαλισμό, ή μαγεία;

Είδε, παρουσιάζει, σχολιάζει ο Νίκος Ελευθερίου

«Ο Γλάρος έφυγε με το Λεωφορείο» παίζει Δευτερότριτα στο studio Κυψέλης!