Τέσσερις γυναίκες σε ένα σπίτι μιλούν ασταμάτητα. Για τον εαυτό τους, τις σχέσεις τους, τους άντρες, το παρόν και το μέλλον. Ο διάλογος ανάμεσα στα πρόσωπα στήνεται αριστοτεχνικά σαν ιστός αράχνης. Τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, την κωμωδία και το δράμα, θαμπώνουν. Πόθοι, προθέσεις, ελπίδες, σκέψεις εναλλάσσονται δαιμονικά και ακατάπαυστα με τέτοια ταχύτητα που μοιάζουν ακίνητα, χωρίς διαφυγή. Ανελέητα.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Η παράσταση αρχίζει και βλέπουμε μια κυρία πάνω σε ένα στατικό ποδήλατο να παλεύει με τα περιττά κιλά της και να λέει: «106, 107, 108».
Πίσω από κάθε φράση, λέξη που λέει ο συγγραφέας, πίσω από κάθε δεδομένη εικόνα που ζητά να παρασταθεί («Η Αλέκα κάνει ποδήλατο γυμναστικής. Φοράει φόρμα» – σαφής η οδηγία των συγγραφέων) κρύβεται, για τον ερμηνευτή, ένα πελώριο γιατί. Στην προκείμενη περίπτωση, δύο. Γιατί 106; Γιατί ποδήλατο γυμναστικής;
Δεν θα σας φανερώσω το μυστικό. Μετά την παράσταση θα ξέρετε. Ή θα φύγετε με περισσότερα ακόμα ερωτηματικά απ’ όσα είχατε όταν ήρθατε.
(Θα σας πω μόνο ότι Ταϊλάνδη σημαίνει… –γιατί Ταϊλάνδη και όχι μια άλλη χώρα της «εξωτικής» Άπω Ανατολής;– Ταϊλάνδη σημαίνει: γη της ελευθερίας…)
Ο Κεχαΐδης και η Χαβιαρά λατρεύουν τα ερωτηματικά, τις επαναλήψεις, τις ανολοκλήρωτες ιστορίες. Τις ατέλειωτες υποθέσεις και τα αναπάντητα ερωτήματα, που γεννιούνται στους ρόλους και στους θεατές τους.
Όταν απαντήσεις στις ερωτήσεις που σας είπα πριν –με όποιες υποθέσεις κι αν κάνεις (γιατί φυσικά, ποτέ δεν θα μας κάνουν τη χάρη να μας διευκολύνουν)– αποκαλύπτεται μπροστά σου, φράση-φράση, ένα θεατρικό αριστούργημα. Αυτό που μοιάζει σαν ένας ποταμός από συναισθήματα, συγκρούσεις, κωμικές ή όχι καταστάσεις· δεν είναι παρά ένα καλοσχεδιασμένο γαϊτανάκι σκέψεων, φαινομενικά χαοτικό, αλλά και τόσο ξεκάθαρο όπως το σύμπαν – όπου τα πάντα εν σοφία εποίησε. Στη περίπτωσή μας εποίησαν.
Ένα κείμενο, που θα διαπεράσει τον χρόνο, γιατί είναι πολύ νωρίς ακόμα για να διαβάσουμε το σύμπαν των συγκεκριμένων συγγραφέων. Και εύχομαι να παραμείνει νωρίς, για να συνεχίσει να μας βασανίζει.
Ο Κεχαΐδης και η Χαβιαρά συγκαταλέγονται στους μεγάλους συγγραφείς του κόσμου. Που δεν ονειρεύονται, φυσικά, να πάνε στη Μόσχα, αλλά στην ταπεινή Ταϊλάνδη.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Η παράσταση αρχίζει και βλέπουμε μια κυρία πάνω σε ένα στατικό ποδήλατο να παλεύει με τα περιττά κιλά της και να λέει: «106, 107, 108».
Πίσω από κάθε φράση, λέξη που λέει ο συγγραφέας, πίσω από κάθε δεδομένη εικόνα που ζητά να παρασταθεί («Η Αλέκα κάνει ποδήλατο γυμναστικής. Φοράει φόρμα» – σαφής η οδηγία των συγγραφέων) κρύβεται, για τον ερμηνευτή, ένα πελώριο γιατί. Στην προκείμενη περίπτωση, δύο. Γιατί 106; Γιατί ποδήλατο γυμναστικής;
Δεν θα σας φανερώσω το μυστικό. Μετά την παράσταση θα ξέρετε. Ή θα φύγετε με περισσότερα ακόμα ερωτηματικά απ’ όσα είχατε όταν ήρθατε.
(Θα σας πω μόνο ότι Ταϊλάνδη σημαίνει… –γιατί Ταϊλάνδη και όχι μια άλλη χώρα της «εξωτικής» Άπω Ανατολής;– Ταϊλάνδη σημαίνει: γη της ελευθερίας…)
Ο Κεχαΐδης και η Χαβιαρά λατρεύουν τα ερωτηματικά, τις επαναλήψεις, τις ανολοκλήρωτες ιστορίες. Τις ατέλειωτες υποθέσεις και τα αναπάντητα ερωτήματα, που γεννιούνται στους ρόλους και στους θεατές τους.
Όταν απαντήσεις στις ερωτήσεις που σας είπα πριν –με όποιες υποθέσεις κι αν κάνεις (γιατί φυσικά, ποτέ δεν θα μας κάνουν τη χάρη να μας διευκολύνουν)– αποκαλύπτεται μπροστά σου, φράση-φράση, ένα θεατρικό αριστούργημα. Αυτό που μοιάζει σαν ένας ποταμός από συναισθήματα, συγκρούσεις, κωμικές ή όχι καταστάσεις· δεν είναι παρά ένα καλοσχεδιασμένο γαϊτανάκι σκέψεων, φαινομενικά χαοτικό, αλλά και τόσο ξεκάθαρο όπως το σύμπαν – όπου τα πάντα εν σοφία εποίησε. Στη περίπτωσή μας εποίησαν.
Ένα κείμενο, που θα διαπεράσει τον χρόνο, γιατί είναι πολύ νωρίς ακόμα για να διαβάσουμε το σύμπαν των συγκεκριμένων συγγραφέων. Και εύχομαι να παραμείνει νωρίς, για να συνεχίσει να μας βασανίζει.
Ο Κεχαΐδης και η Χαβιαρά συγκαταλέγονται στους μεγάλους συγγραφείς του κόσμου. Που δεν ονειρεύονται, φυσικά, να πάνε στη Μόσχα, αλλά στην ταπεινή Ταϊλάνδη.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Γιάννης Ρήγας
Σκηνικά: Πένη Ντάνη
Κοστούμια: Χρήστος Μπρούφας
Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Οργάνωση παραγωγής: Δημοσθένης Πάνος
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Μαρία Τσιμά (Αλέκα), Αθηνά Συκιώτη (Ηλέκτρα),
Λίλα Βλαχοπούλου (Φωτεινή), Λαμπρινή Αγγελίδου (Μάρω)
Τιμές Εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 10 ευρώ
Ομαδικά – ανέργων: 8 ευρώ
Ισχύουν εισιτήρια ΟΓΑ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ
Σκηνοθεσία: Γιάννης Ρήγας
Σκηνικά: Πένη Ντάνη
Κοστούμια: Χρήστος Μπρούφας
Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Οργάνωση παραγωγής: Δημοσθένης Πάνος
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Μαρία Τσιμά (Αλέκα), Αθηνά Συκιώτη (Ηλέκτρα),
Λίλα Βλαχοπούλου (Φωτεινή), Λαμπρινή Αγγελίδου (Μάρω)
Τιμές Εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 10 ευρώ
Ομαδικά – ανέργων: 8 ευρώ
Ισχύουν εισιτήρια ΟΓΑ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ
Μάρτιος
- 20/3, 21.00 / Πολύγυρος, Δημοτικό Θέατρο Πολυγύρου
- 21/3, 21.00 / Κιλκίς, Συνεδριακό Κέντρο Δ. Κιλκίς
- 22/3, 21.00 / Γιαννιτσά, Πνευματικό Κέντρο Γιαννιτσών
- 27/3, 21.00 / Άργος Ορεστικό, Πολιτιστικό Κέντρο Άργους Ορεστικού
- 28/3, 21.00 / Κοζάνη, Αίθουσα Τέχνης Κοζάνη
Απρίλιος
- 03/4, 21.00 / Γρεβενά, Πολιτιστικό Κέντρο Γρεβενών
- 04/4, 21.00 / Πτολεμαϊδα, Αμφιθέατρο Ξενοδοχείου Παντελίδης