Επαναλαμβάνουμε φέτος μια παραγωγή μας που ατύχησε στο πρώτο της ανέβασμα
λόγω της πανδημίας. Το διήγημα του Μποστ «Το επάγγελμα της μητρός μου» σε
θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου, δεν μπόρεσε το 2020
να πραγματοποιήσει περισσότερες από 15 παραστάσεις αφού τα θέατρα έκλεισαν
λόγω του κορονοϊού και όταν άνοιξαν πάλι επιβλήθηκε ο απαράδεκτος περιορισμός
των εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων, κάτι που η ΣΤΟΑ αρνήθηκε να δεχτεί,
προτιμώντας στο κλείσιμο του θεάτρου για μία σεζόν.
ΣΤΟΑ και ΜΠΟΣΤ θεωρούνται δύο αλληλένδετα στοιχεία στην ελληνική σκηνή αφού
επτά φορές ανέβηκαν με τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία έργα του
μοναδικού σατιρικού μας συγγραφέα. Τώρα, ένας καινούργιος Μποστ έρχεται να
προστεθεί σ’ αυτή την αλυσίδα μποστικών κειμένων με ένα έργο που βασίστηκε
πάνω σε ένα διήγημά του που γράφτηκε το 1961 για την ‘Καθημερινή’ στην οποία
εργαζόταν τότε. Το διήγημα αυτό έγινε η αιτία της απόλυσής του Μποστ από την
Ελένη Βλάχου, εκδότρια της Καθημερινής, η οποία μόλις το διάβασε θεώρησε ότι ο
Μποστ είχε ξεπεράσει κάθε όριο ευπρέπειας. Η απάντηση του συγγραφέα ήταν
“η κ. Βλάχου έχασε το χιούμορ της”…
«Το επάγγελμα της μητρός μου» είχε παρουσιαστεί το 2003 σαν μονόλογος από
τον Θανάση Παπαγεωργίου στις εκδηλώσεις της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας και
τώρα, διασκευασμένο για δεύτερη φορά σε θεατρικό έργο από τον ίδιο αποτελεί
την επόμενη θεατρική παραγωγή της Στοάς, που διανύει τον 53ο χρόνο της και θα
διαδεχτεί από τις 20 Ιανουαρίου την προηγούμενη μεγάλη επιτυχία του θεάτρου με
τον μονόλογο για τον Μάρκο Βαμβακάρη που κατεβαίνει στις 7 Ιανουαρίου μετά
από μια επιτυχημένη πορεία πέντε ετών.
Ο Θανάσης Παπαγεωργίου, διασκευαστής και σκηνοθέτης, αλλά και πρωταγωνιστής
της καινούριας παράστασης, όπως και όλων των έργων του Μποστ που έχουν
παρουσιαστεί στη Στοά, γράφει σχετικά με το διήγημα που τόσο ενόχλησε στην
εποχή του: ‘’Ελπίζω σήμερα, να μην υπάρχουν πια τέτοιες απαιτήσεις ευπρέπειας.
Νομίζω ότι ο Μποστ, με το καυστικό και καίριο χιούμορ του, δεν κάνει τίποτε άλλο
από το να στιγματίσει, με καλοπροαίρετη κριτική διάθεση, την κοινωνική μας
υποκρισία. Ίσως αυτό να μην κατάλαβε η κ. Βλάχου. Άλλωστε, λίγο καιρό μετά, ο
Μποστ γράφει τη Φαύστα, άλλη σάτιρα για τη φαινομενική μας αξιοπρέπεια, όπου
θα έπρεπε να θεωρηθεί σκάνδαλο, μία μάνα να κλαίει για τον χαμό του Καραϊσκάκη
και να χαριτολογεί με τον πνιγμό της μικρής της κόρης, και πολλά χρόνια αργότερα
θα ‘’προτείνει’’ με την Μήδειά του στις συζύγους που τους απατά ο άνδρας τους να
σφάξουν τα παιδιά τους για να τον εκδικηθούν. Κανονικά θα έπρεπε να σαπίζει στις
φυλακές…
Και συμπληρώνει: ‘’Προσπάθησα από τη μια να αφουγκραστώ με τις προθέσεις του
Μποστ και από την άλλη να ευθυγραμμιστώ με τα όρια του σουρεαλισμού και της
αχαλίνωτης φαντασίας του, ώστε να καταδειχτεί αυτή η διάθεσή του, να
καταγγέλλει χωρίς να γίνεται διδακτικός και να καυτηριάζει χωρίς να είναι
υπεροπτικός. Άλλωστε, αν κάτι χαρακτηρίζει τον Μποστ, είναι ότι νιώθει πάντοτε
μέλος αυτής της κοινωνίας που σατιρίζει, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να γίνει ο
καθρέφτης που θα βλέπει το πρόσωπό της για να μη μπορεί να κλείνει μάτι τις
νύχτες από την αηδία…’’.
Σκηνοθεσία / Θεατρική διασκευή: Θανάσης Παπαγεωργίου
Σκηνικά / Κοστούμια: Λέα Κούση
Παίζουν: Θανάσης Παπαγεωργίου, Ευδοκία Σουβατζή, Εύα Καμινάρη, Ελευθερία
Στεργίδου, Χριστίνα Πλατανιώτη, Γιάννης Χαντέλης και Γιάννης Φουντάς.
Θέατρο ΣΤΟΑ,
Μπισκίνη 55, Ζωγράφου
Παραστάσεις: Παρασκευή & Σάββατο στις 8.30 – Κυριακή στις 7.00
Διάρκεια: 90΄
Εισιτήρια: γενική είσοδος 18,00 € | φοιτητικό, 65+, ΑμεΑ, άνεργοι 15,00 €
Προπωλήσεις: more.com
Κρατήσεις: 210 770 2830