Ο "Πελεκάνος" (Pelikanen στο πρωτότυπο), ένα από τα λιγότερο γνωστά έργα του Σουηδού δραματουργού, αποτελεί μια ειρωνική αντίφαση προς τον μύθο που επικρατεί σχετικά με το πουλί-πελεκάνο.

Στην αρχαιότητα, αλλά και στη χριστιανική παράδοση, ο πελεκάνος καθιερώθηκε ως το σύμβολο της παροιμιώδους μητρικής αυτοθυσίας.
Λέγεται ότι το στοργικό αυτό πουλί, όταν κινδυνεύουν τα παιδιά του να πεθάνουν από την πείνα, σκίζει με το ράμφος του το στέρνο του και σκύβοντας πάνω στα ετοιμοθάνατα μωρά του, αφήνει να στάξει το αίμα του μέσα στα στοματάκια τους. Τους ξαναδίνει δηλαδή ζωή με το ίδιο του το αίμα.

Αυτά όμως ίσως συμβαίνουν μόνο στο βασίλειο των πραγματικών πελεκάνων. Ο Στρίντμπεργκ σ’ αυτό το έργο χρησιμοποιεί τον μύθο ειρωνικά και, στο γνωστό μοτίβο του των ανθρωποφαγικών οικογενειακών σχέσεων, μας παρουσιάζει μια μητέρα δεσποτική, που όχι μόνο δεν νοιάζεται για τα παιδιά της, αλλά συνειδητά τούς στερεί τη στοιχειώδη διατροφή, τη φροντίδα και τη θέρμανση για να μην στερηθεί η ίδια ανέσεις και πολυτέλειες.

Διάρκεια: 80' – χωρίς διάλειμμα
Κείμενο: Αυγούστου Στρίντμπεργκ
Δραματουργική επεξεργασία: Ζαχαρίας Ρόχας
Σκηνογραφία: Kreutz
Κοστούμια: Kreutz
Φωτισμοί: Βασίλης Πλατάκης
Μουσική: Αλέξη Σπανίδη
Χορογραφία: Κωνσταντίνου Μενούνου
Ερμηνεύουν: Γωγώ Ατζολετάκη, Χρήστος Φωτίδης, Λεωνίδας Αργυρόπουλος, Αθηνά Λάτση, Νίκος Αμπουσαάρ

Θέατρο Μικρό Broadway 

Σκηνή Μάνος Κατράκης