Ο Σταύρος είναι ένας γνώριμος τύπος, ένας γείτονάς μας, ένας φίλος, ένας συγγενής και αγαπήθηκε τόσο από το Αθηναϊκό κοινό, που ταυτίστηκε μαζί του;

Ο Σταύρος είναι όλα αυτά που λέτε… Άνθρωπος της πραγματικότητας… μπορεί τα έργα και οι πράξεις του να μη μας βρίσκουν σύμφωνους, αλλά λίγο πολύ όλοι έχουμε νοιώσει την αδικία του να μας χρεώνουν πράγματα που δεν είμαστε… ή περισσότερα απ’ ότι αντέχουμε… Ο Σταύρος είναι αυτός που είναι, στρεβλός , οξύθυμος, ξερόλας. Κινείται στα όρια του νόμου για να επιβιώσει και όχι για να πλουτίσει, σε ένα περιβάλλον χωρίς κανόνες όπου η κάθε επαφή του κάθε πολίτη (ανεξαρτήτως χαρακτήρα) με αυτό που λέμε κράτος, καταλήγει σε μια συντριβή για αυτόν.

Είναι ένα λαμόγιο ο ήρωάς σου; Λίγο παράνομος, λίγο καταφερτζής, λίγο αληθινός, λίγο καπάτσος, με το δικό του καθημερινό Γολγοθά και τον δικό του αγώνα για επιβίωση;

Δεν είναι λίγο είναι πολύ απ’ όλα αυτά… Είναι ένας ήρωας που συμπεριφέρεται με λάθος τρόπο… Κουβαλώντας πάνω του τις παθογένειες, τον στρεβλό τρόπο σκέψης, την φιλοσοφία που έχουμε σ΄ αυτόν τον τόπο εδώ και χρόνια (ανεξαρτήτως κρίσης) ως συλλογική συμπεριφορά απεμπολίζοντας την προσωπική ευθύνη. Μην ξεχνάμε όμως, πως πρόκειται για «αδύναμο άνθρωπο» απέναντι σε αυτούς που διαχειρίζονται και εκπροσωπούν την εξουσία.

Ένα βραβείο τι σημαίνει για σας κε Σπυριδάκη; Ότι κάνετε καλά τη δουλειά σας, ότι βρήκατε τον ‘στόχο’ στο ρόλο που καλεστήκατε να ζωντανέψετε, εν προκειμένω στον «Άγριο Σπόρο»; Κάτι άλλο…

Κάνω τη δουλειά μου… μια δουλειά που αγαπώ όσο καλύτερα μπορώ… Αυτόν το ρόλο τον ξέρω καλά… Το βίωμα από μόνο του δεν είναι τέχνη… Κούμπωσε όμως με πολύ κόπο και δουλειά, ο ήρωας του Τσίρου με εμένα… Τα βραβεία, καλά είναι ως αποτέλεσμα και όχι ως σκοπός. Ποτέ μου δε δούλεψα για τα βραβεία… Απλά ήρθαν…

"Κάνω τη δουλειά μου… μια δουλειά που αγαπώ, όσο καλύτερα μπορώ…"
 

Ποια θεωρείτε για σας, πως είναι τα απαραίτητα στοιχεία για μια καλή θεατρική παράσταση, που χωρίς αυτά δεν θα μπορούσε να είναι αξιοπρεπής;

Δεν υπάρχει συνταγή… Ένα καλό έργο… Ένας καλός σκηνοθέτης… Και καλοί ηθοποιοί… Από την άλλη όλα αυτά μπορεί να υπάρχουν και το έργο μπορεί να αποτύχει γιατί δε βρέθηκε ο τρόπος να κατέβει το έργο από τη σκηνή στον θεατή γιατί απλά όλοι αυτοί δε βρέθηκαν μεταξύ τους…

Πότε σας γίνεται συνείδηση, ότι αυτό που θέλετε να κάνετε είναι η υποκριτική; Και πώς χειρίζεστε τις κρίσιμες περιόδους της προσωπικής σας ταυτότητας;

Δεν έχω κρίσιμες περιόδους προσωπικής ταυτότητας… Στην ηλικία μου πια, αλλά και νεότερος. Και αυτό που κάνω δεν το ονομάζω υποκριτική… Ή βρίσκεις έναν ρόλο πάνω σου, μέσα σου, ή όταν δεν μπορεί να συμβεί αυτό… Τον εφευρίσκεις… Αλλά πάντα θα είσαι εσύ… Δεν γίνεσαι κάτι άλλο…

Τα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και περισσότερες παραγωγές θεατρικές. Αυτό είναι σίγουρα θετικό, αντίστοιχα έχει βοηθήσει στο να είσαστε πιο επιλεκτικοί;

Πάντα ήμουν επιλεκτικός σε οποιαδήποτε εποχή… Πότε έκανα σωστές επιλογές, πότε όχι… Στο θέατρο έπαιζα σπάνια για τον λόγο, ότι δεν μπορεί να παίζεις κάθε βράδυ, κάτι που δε σ' αρέσει μόνο και μόνο επειδή είσαι ηθοποιός.

"Στο θέατρο έπαιζα σπάνια για τον λόγο, ότι δεν μπορεί να παίζεις κάθε βράδυ, κάτι που δε σ' αρέσει" 

Τι θα μου λέγατε πως είναι εκείνο που μπορεί να σας φτιάξει, ή αντίστροφα να σας χαλάσει τη διάθεση, κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου στην Αθήνα;

Ο περίπατος, τα καφενεία και τα μπαρ. Έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου… Άγνωστο τι θα συναντήσεις, αυτό που μπορεί να σε φτιάξει, την άλλη στιγμή μπορεί να σε χαλάσει…

Τα περίεργα γεγονότα που συμβαίνουν κατά κόρον στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια θεωρείτε ότι επηρεάζουν αρνητικά τους νέους ανθρώπους; Υπάρχει ελπίδα; Είναι λύση η φυγή στο εξωτερικό;

Αυτό που έχει να κάνει ένας νέος άνθρωπος είναι να βρει και να αγαπήσει αυτό που θα κάνει στη ζωή του… Αν αυτό συμβεί τότε θα μπορέσει, ίσως, να αντιμετωπίσει με καλύτερους όρους, τον όποιο κόσμο βρεθεί μπροστά του, σε όποια χώρα και τόπο.

"Ποτέ μου δε δούλεψα για τα βραβεία… Απλά ήρθαν…"

Η δημιουργία, η ενασχόλησή σας με τα καλλιτεχνικά, σε μια παράσταση, σε ένα σίριαλ, πιστεύετε πως είναι κι ένας τρόπος να ξεφεύγει κάποιος από την όχι και τόσο φωτεινή πραγματικότητα, ή το αντίθετο την καθιστά φωτεινή;

Δεν κάνω μια δουλειά για να ξεφύγω από κάπου… Κάνω αυτό που εγώ επέλεξα… Που με κόπο βρήκα… Και αυτό μου είναι αρκετό…

Ερωτεύομαι, χαμογελώ, φοβάμαι, ονειρεύομαι, θυμάμαι, 5 λέξεις που θα έλεγες χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν τις ακούς τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;

Ναι είναι πέντε λέξεις που σου φέρνουν στο μυαλό διάφορες μαϊμούδες που κατά καιρούς τρυπώνουν… Χωρίς δεύτερη σκέψη με κάνουν να νοιώθω πως: «Ζω ακόμα, και απορώ γι΄ αυτό»!

Ο Τάκης Σπιριδάκης μιλά, σχολιάζει, αποκαλύπτει προσωπικά του πιστεύω, στο Νίκο Ελευθερίου