Η δεύτερη δισκογραφική δουλειά του Σάκη Αμπατζίδη με τίτλο «Ουτοπίες» κυκλοφορεί ψηφιακά από τη Formiggart και αποτελείται από δεκατρία τραγούδια και ένα ορχηστρικό θέμα. Δύο από τα τραγούδια του δίσκου είναι σε ποίηση του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και της Μαρίας Πολυδούρη, ενώ σε ένα τραγούδι τους στίχους υπογράφει ο Οδυσσέας Ιωάννου και στα υπόλοιπα η Μαρία Παυλίδου.
Μετά το «Restart», το πρώτο του ορχηστρικό album, ο Σάκης Αμπατζίδης στις «Ουτοπίες» παρουσιάζει έναν κύκλο τραγουδιών, μέσω των οποίων καταθέτει τη δική του προσωπική σφραγίδα, συνομιλώντας δημιουργικά με διαφορετικά «χρώματα» και είδη της ελληνικής και ξένης μουσικής. Πρόκειται για έναν πολυσυλλεκτικό δίσκο, τόσο ως προς τη μελοποίηση και τη θεματολογία των στίχων όσο και ως προς την ενορχήστρωση των τραγουδιών.
Στον δίσκο συμμετέχουν ερμηνευτές καθένας από τους οποίους έχει σημαντική διαδρομή στον χώρο του τραγουδιού. Ο Ανδρέας Καρακότας, ο Καίσαρας Κίκης, ο Γιάννης Μήτσης, η Μαρία Παπανικολάου και ο Ντίνος Σαδίκης με τις ξεχωριστές ερμηνείες τους συμβάλλουν στη διαμόρφωση της ιδιαίτερης και πολυστιλιστικής ατμόσφαιρας του δίσκου. Η χρήση ακουστικών, ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών οργάνων, τα οποία παίζονται από αξιόλογους και καταξιωμένους μουσικούς που έχει στο πλευρό του ο Σάκης Αμπατζίδης, ενισχύει την παραπάνω ατμόσφαιρα.
Η ηχοληψία, η μίξη και το mastering έγιναν στο στούντιο «Royal Alzheimer Hall» στη Θεσσαλονίκη από τους πλέον ειδικούς του χώρου, τον Τίτο Καργιωτάκη και τον Χρήστο Χαρμπίλα, οι οποίοι συνεισέφεραν με έναν ιδιαίτερα δημιουργικό τρόπο στο συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα του δίσκου.
Τη φωτογραφία εξωφύλλου, τα γραφιστικά μέρη καθώς και τη σκηνοθεσία των έξι βίντεο κλιπ που συνοδεύουν τον δίσκο δημιούργησε ο Πάνος Ανδριανός.
Ο Σάκης Αμπατζίδης σημειώνει σχετικά με την κυκλοφορία του δίσκου:
Στη σχεδόν δυστοπική πραγματικότητα που ζούμε τα τελευταία χρόνια η αναζήτηση της ουτοπίας είναι για μένα στόχος και ανάγκη. «Η ουτοπία βρίσκεται στον ορίζοντα. Περπατώ δέκα βήματα και ο ορίζοντας τρέχει δέκα βήματα πιο πέρα. Όσο και να περπατώ, δε θα τη φτάσω ποτέ. Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός της ουτοπίας; Είναι για να μας κάνει να προχωρήσουμε». Η παραπάνω προσέγγιση του Eduardo Galeano σηματοδότησε τη δική μου ανάγκη να προχωρήσω στην κυκλοφορία αυτού του δίσκου. Έτσι, μέσα από αυτή την ανάγκη, προέκυψαν οι «Ουτοπίες» και μαζί τους η ευκαιρία να συναντήσω αξιόλογους συνοδοιπόρους στο ταξίδι για την αναζήτησή τους.
Ευχαριστώ θερμά τους στιχουργούς για το ακριβό τους υλικό, τους ερμηνευτές για την ψυχή που χάρισαν στα τραγούδια και όλους τους συντελεστές του δίσκου για τη σημαντική συμβολή τους. |
|
