Τι να αποδείξει πια ο Γιώργος Μαργαρίτης.; Ότι είναι απ’ τους «Μοϊκανούς» του λαϊκού τραγουδιού;

Ότι η φωνή του ανήκει σε όλους, είναι βαθύ στοιχείο του δικού μας εαυτού;  Ότι είναι ανοιχτός στο

παιχνίδι και στις παράξενες συνεργασίες;

Όλα αυτά τα έχει αποδείξει και με το παραπάνω.

Αυτό που αποδεικνύει με τον δίσκο αυτό είναι η συνθετική του φλέβα-πολύτιμη και σπάνια, όπως

η φωνή και ο χαρακτήρας του.

Μέσα στην πανδημία, πήρε την κιθάρα και το μπουζούκι του κι άρχισε να γράφει πυρετωδώς τραγούδια,

πάνω σε στίχους του φίλου του Κώστα Μπαλαχούτη, που αγαπά και ξέρει το λαϊκό τραγούδι όσο λίγοι.

Πρώτος ακροατής των τραγουδιών -ακολουθώντας την παράδοση των «ανάποδων» επιλογών του

Μαργαρίτη- ήταν ο Φοίβος Δεληβοριάς, που με ενθουσιασμό ανέλαβε να κάνει την παραγωγή και

την ενορχήστρωση.

Ιδού λοιπόν τα «καλά τραγούδια» του τίτλου: μια από τις πιο ολοκληρωμένες δισκογραφικές

δουλειές του Μαργαρίτη, μια «αυτοβιογραφία» του, ένα δικό του εικονοστάσι απ’ το οποίο

περνούν όλοι οι μεγάλοι που τον επηρέασαν, αλλά και όλη του η ζωή: βάσανα, λάθη και πάθη,

γυναίκες και φίλοι,χασούρες και γιορτές, η Αθήνα της πανδημίας, το χιούμορ της παρέας που

αρχίζει σιγά-σιγά να ξαναβρίσκεται.

Σέρβικα και κάντρι, ρέγκε και καμηλιέρικα ζεϊμπέκικα, χασάπικα με τον τρόπο του Ζαμπέτα, ή

του Άκη Πάνου, όλα ηχογραφημένα ζωντανά στο στούντιο με τον Γιώργο, το Φοίβο και τους

μουσικούς σε μεγάλα κέφια.

Ένας δίσκος που μοιάζει να έρχεται από μίαν άλλη εποχή, -πίσω ή μπροστά-, μια εποχή που το

λαϊκό τραγούδι είναι εκεί, έτοιμο να τα «πει» και να τα «μαρτυρήσει», να ανοίξει ξανά την

πόρτα της ζωής.

Μην ψάχνετε αλλού λοιπόν: «Εδώ τα καλά τραγούδια!».   Κι ο Μαργαρίτης ντελάλης και

πραματευτής.    Μαζί του «διαλαλούν» η Ρένα Μόρφη και ο Φοίβος Δεληβοριάς, μια

«γυναίκα-αίνιγμα» κι ένα «παιδί βασανισμένο».Σε μια έξτρα σαρωτική εμφάνιση και ο

μαέστρος Χρήστος Νικολόπουλος.