Το τραγούδι «Ευχή» προέκυψε εντελώς απρόσμενα μια καλοκαιρινή νύχτα στη θέα ενός
υπέροχου τοπίου που είχε πρωταγωνιστή τη θάλασσα. Ήταν πραγματικά ένα παραμυθένιο
μέρος, θα έλεγες βγαλμένο από τη μυθολογία... Ήθελα να βουτήξω να γίνω μέρος της
μυστηριακής εικόνας αλλά οι συνθήκες δε μου το επέτρεπαν.

Ελένη Αληφραγκή (στίχοι)
Στίχοι:
Να βρέχεσαι αγάπη μου

Και χόρευε στα σύνορα
Του κύματος και του ουρανού
Γαλάζιο από γαλάζιο να χωρίζεις
Εξάγνισε το σώμα σου
Να ζωγραφίσουν πάνω του
Γίνε ένα με τη θάλασσα
Καθρέφτισε του φεγγαριού σου ασήμι
Το σώμα μου από χαρτί
Αχ να καεί να λυτρωθεί
Κι από τότε στάχτες του
γιατί Που εγγραφής να αναγεννηθεί
Το σώμα μου από χαρτί
Να σπείρεις στην Ανατολή
Χάραξε πάνω του ευχή
Τη Δύση σου ποτέ του να μη δει
Νεράιδα του γλυκού νερού
Βρεγμένη από τα χείλη του
Καθαρά να μη ξεδιψάς
Εθίζεσαι στης γλύκας την αλμύρα
Μεγάλωσες πια και ξεχνάς
αερικό μου να γλεντάς
Μα όσο κι αν το απαρνηθείς
Ο ήχος των φιλιών κύμα θυμίζει
Το σώμα μου από χαρτί
Αχ να καεί να λυτρωθεί
Κι από τότε στάχτες του
γιατί Που εγγραφής να αναγεννηθεί
Το σώμα μου από χαρτί
Να σπείρεις στην Ανατολή Χ
άραξε πάνω του ευχή

Τη Δύση σου ποτέ του να μη δει
Το τραγούδι «Ευχή» προέκυψε εντελώς απρόσμενα μια καλοκαιρινή νύχτα στη θέα ενός
υπέροχου τοπίου που είχε πρωταγωνιστή τη θάλασσα. Ήταν πραγματικά ένα παραμυθένιο
μέρος, θα έλεγες βγαλμένο από τη μυθολογία... Ήθελα να βουτήξω να γίνω μέρος της
μυστηριακής εικόνας αλλά οι συνθήκες δε μου το επέτρεπαν.

Ήμουν με παρέα, ήμουν σε μαγαζί με κόσμο και ντυμένη...θα έπρεπε να βουτήξω με τα ρούχα
αλλά ήμουν μεγάλη σε ηλικία για τέτοιες τρέλες. Και τότε αναπόλησα με μεγάλη νοσταλγία τα
εφηβικά χρονια που μπορούσα να γίνω το παραμύθι μου χωρίς ντροπή.

Έτσι έγραψα ένα κείμενο, μια ωδή προς την ελευθερία με τη δικαιολογία της νεανικής τρέλας και
του αυθορμητισμού...το κείμενο έγινε στίχοι και οι στίχοι τραγούδι. Το αφιερώνω σε όλες εκείνες
τις στιγμές που καταπιέσαμε το παιδί μέσα μας!

Ακούστε και δείτε το, στο https://www.youtube.com/watch?v=s-5228oVlIw