Τι ήταν αυτό που σας κέντρισε το ενδιαφέρον και τι σε δυσκόλεψε στην ηρωίδα που ενσαρκώνεις στο «Σκοτσέζικο Ντους» ;

Κάθε χαρακτήρας τού θιάσου που περιγράφεται στο «Σκοτσέζικο Ντους» έχει αναπτύξει μία δική του μέθοδο επιβίωσης στο χώρο του θεάτρου. Για μένα, οι τρεις γυναικείοι χαρακτήρες είναι τρεις πτυχές ή τρία στάδια ζωής της ίδιας γυναίκας ηθοποιού. Αυτό που με αγγίζει πολύ στην Έφη, την νεότερη, είναι ότι είναι γεμάτη ελπίδα, είναι ευάλωτη και παθιασμένη. Τελικά τη νιώθω και την καταλαβαίνω πολύ καλά... και γι αυτό και δεν με δυσκόλεψε ιδιαίτερα ο ρόλος.

Πώς αισθάνεσαι που συμμετέχεις σε ένα από τα σύγχρονα Ελληνικά έργα και μάλιστα δίπλα σε μία ηθοποιό και ένα θεατρικό χώρο με το κύρος της «Πρόβας»:

Με τιμά ιδιαίτερα και με συγκινεί πολύ που παίζω ως πρωτοεμφανιζόμενη σε μία σκηνή με τέτοια ιστορία και με ένα θίασο καταξιωμένων ηθοποιών που έχουν μορφώσει με το έργο τους το σύγχρονο ελληνικό θέατρο. Τρέφω βαθύ σεβασμό για την κα Μαίρη Ραζή και τον Σωτήρη Τσόγκα και στους υπόλοιπους συναδέλφους μου. Τους είμαι ευγνώμων για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στις δυνατότητές μου και το αναλογίζομαι κάθε φορά πριν βγω στη σκηνή.

"Με τιμά ιδιαίτερα και με συγκινεί πολύ που παίζω ως πρωτοεμφανιζόμενη σε μία σκηνή με τέτοια ιστορία"


Η ΣΥΝ-ύπαρξη των ηρώων δεν θα έπρεπε να είναι η λύση στα προβλήματά τους; Γιατί όμως είναι τελικά τόσο δύσκολο αυτό το "Μαζί";

Φυσικά και η συνύπαρξη θα ήταν η λύση. Άλλωστε, αν θέλετε την γνώμη μου, η αρμονική συνύπαρξη είναι λύση για κάθε πρόβλημα. Δυστυχώς όμως, όπως και στο "Σκοτσέζικο Ντους", ακόμα κι όταν επιδιώκουμε όλοι να πετύχουμε τον ίδιο στόχο, η επιτυχία υπονομεύεται από εγωιστικές συμπεριφορές. Το θετικό είναι τελικά, ότι μπροστά στις μεγαλύτερες δυσκολίες, με μια μικρή δόση θυσίας, αυταπάρνησης και αλληλεγγύης μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Όπως και οι χαρακτήρες τού έργου, που ενώ αλληλοσπαράζοναι, στο τέλος ενώνονται.

 Όπως οι ήρωες του έργου, με την πρόσφατη πανδημία, περάσαμε -και κάποιοι περνούν ακόμα- έναν ψυχοσωματικό εγκλεισμό. Πιστεύετε ότι όλη αυτή η περιπέτεια μας έχει αλλάξει; Αναφέρομαι τόσο για τους καλλιτέχνες, όσο και για τους θεατές...

Βεβαίως και μας έχει αλλάξει. Η πανδημία και η διάδοση και εκλαϊκευση τής τεχνολογίας που ακολούθησε έχει ήδη προκαλέσει μια αναπόφευκτη κοινωνική απομόνωση.  Μπορούμε να ψωνίσουμε, να ψηφίσουμε, να διασκεδάσουμε χωρίς να βγούμε από το δωμάτιό μας. Ακόμα κι αν αυτό είναι μια μορφή προόδου, το ανθρώπινο συναίσθημα μάς ωθεί να αναζητήσουμε κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Πάμε στη λαϊκή όχι μόνο για φρέσκα προϊόντα, αλλά και για το χαμόγελο του οπωροπώλη. Νομίζω ότι το ίδιο συμβαίνει και στο θέατρο, είναι υπέροχο να έχεις πρόσβαση σε τόση μυθοπλασία στο σπίτι, αλλά οι ηθοποιοί και φυσικά οι θεατές θα συνεχίσουν να πηγαίνουν πάντα στο θέατρο.

"Η αρμονική συνύπαρξη είναι λύση για κάθε πρόβλημα"


Ποιό ήταν το κίνητρο για να ξεκινήσει για Σένα, αυτό το μαγικό ταξίδι στον χώρο της τέχνης;

Για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι σε ποιά συγκεκριμένη στιγμή είπα στον εαυτό μου «αυτό θέλω να κάνω». Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήταν προφανές για μένα ότι ήθελα να αφιερώσω τη ζωή μου στο θέατρο (...ή στο να παίζω ρόλους). Από την πρώτη παιδιάστικη παράσταση με τα ξαδέρφια μου όταν ήμασταν 5 χρονών μέχρι σήμερα που παίζω στο θέατρο "Πρόβα"! Όλα όσα έχω διαβάσει ή δει, όλα τα ταξίδια, όλες οι συναντήσεις που έχω κάνει, με πείθουν ότι έχω δίκιο που παίζω θέατρο και κυρίως ότι είμαι πολύ τυχερή που μπορώ να το κάνω.


Ποιό θεωρείς ότι είναι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό (εκτός του ταλέντου) που πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει ηθοποιός;

Η παρατηρητικότητα. Πρέπει ένας ηθοποιός να έχει μόνιμα τις κεραίες του σε εγρήγορση, να παρατηρεί, να μιμείται, να εμπνέεται από ήχους και χρώματα. Τα πάντα μπορούν να αποτελέσουν κάποια στιγμή σημείο αναφοράς, ή πηγή έμπνευσης!

"Πρέπει ένας ηθοποιός να έχει μόνιμα τις κεραίες του σε εγρήγορση"


Υπήρξαν κατά την παιδική σου ηλικία, ή συνεχίζουν και τώρα να υπάρχουν κάποια κείμενα, ή συγγραφείς που σας ελκύουν περισσότερο και γιατί;

Από μικρή ήμουν μεγάλη λάτρης τής επιστημονικής φαντασίας. Συγγραφείς όπως ο Philip K. Dick, ο Isaac Asimov, ο Damasio είναι αναφορές για μένα. Η επιστημονική φαντασία είναι για μένα ένας τεράστιος παιδότοπος όπου μπορεί κανείς να εφαρμόσει τις πιο τρελές ιδέες και τελικά να συνειδητοποιήσει ότι οι ιδέες αυτές είναι συχνα κοντά στην πραγματικότητα και στην τρέχουσα κοινωνική μας δομή. Μπορούν να είναι ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα, μια προειδοποίηση, μια πρόσκληση για έναν καλύτερο κόσμο ή απλώς ένα εντελώς τρελό ταξίδι. Το SF μας φέρνει αντιμέτωπους με τα βαθύτερα ερωτήματά μας.

Θα ήθελα, να μου πεις ένα αγαπημένο σου βιβλίο, ένα τραγούδι που σε συγκινεί και μια ταινία που σε εκφράζει...

Θα έλεγα ότι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι το "Στα μονοπάτια του Κατμαντού" του René Barjavel, πρόκειται για μια μυητική αναζήτηση μιας ομάδας νέων σε ένα ταξίδι στο Νεπάλ στη διάρκεια του Μάη του 68. Η μουσική που με συγκινεί πολύ είναι το τραγούδι "Μια φορά θυμάμαι" του Γιάννη Σπανού στην ερμηνεία της Αρλέτας και μια ταινία που με εκφράζει είναι το "Arizona Dream" του Kusturica.

"Νιώθω ότι αυτό που επιχειρώ αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι η συνέχεια της καλλιτεχνικής μου πορείας"

Γεννημένη στην Ελλάδα, μεγαλωμένη στη Γαλλία και οι γονείς σου πως αντέδρασαν που αφήνεις μια άλλη κουλτούρα και φιλοσοφία για βα έρθεις εδώ να κάνεις θέατρο;

Νιώθω ότι αυτό που επιχειρώ αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι η συνέχεια της καλλιτεχνικής μου πορείας. Δεν νιώθω κάποια ρήξη με το παρελθόν μου στη Γαλλία, ή τη Γερμανία. Άλλωστε, το δυτικό θέατρο ήταν ανέκαθεν και εξακολουθεί να είναι άρρηχτα συνδεδεμένο με το ελληνικό. Όσο για τους γονείς μου, σίγουρα χαίρονται πολύ που με βλέπουν να λειτουργώ σε διαφορετικές γλώσσες και κουλτούρες γιατί οι ίδιοι μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία.

Ερωτεύομαι, χαμογελώ, φοβάμαι, ονειρεύομαι, θυμάμαι, 5  λέξεις που θα έλεγες χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν τις ακούς τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;

Σκέφτομαι αμέσως το νησί όλων των καλοκαιριών μου, εκεί όπου κάθε χρόνο όλα φαίνονται διαφορετικά, αλλά κατά βάθος τίποτα δεν έχει αλλάξει. Μία ελληνική παραλία με έντονο φως, χρώματα, συναισθήματα.

Η Αιμιλία Γιακουμοπούλου μιλά με το Νίκο Ελευθερίου με αφορμή την παράσταση "Σκοτσέζικο Ντους"!