Η ζωγράφος Αλεξάνδρα Μπαρή παρουσιάζει την τέταρτη ατομική της έκθεση στο Κέντρο Τεχνών ΜΕΤΣ. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 21 Μαρτίου και ώρα 19:00. 

«Η τέχνη της Αλεξάνδρας Μπαρή αναπαριστά έναν κόσμο όπου η μεταρομαντική πραγματικότητα συναντά τη ρεαλιστική αισθητική, με ευαισθησία και σαφήνεια. Στο έργο της, παρατηρείται ένα έντονο πλέξιμο χεριών, ανθρώπων ή σωμάτων κυρίως μεταξύ δύο υποκειμένων, που αγγίζονται. Ζωγραφικά αποτυπώνονται σαν συμπλέγματα που θυμίζουν αρχαία αγάλματα. Εδώ, φαίνεται να δημιουργείται ένας ζωτικός χώρος που κινείται συνεχώς ανάμεσα σε δύο στοιχεία, τη σχέση των υποκειμένων μέσω του αγγίγματος αλλά και τη σχέση του απεικονιζόμενου με την ίδια τη ζωγραφική.
Το μπεζ και υπόλευκο χρώμα που επιλέγει συχνά η εικαστικός, αναδεικνύει το ανεπαίσθητο και το πολύ συγκινησιακό. Τα χρώματα στο έργο της λειτουργούν ως εικαστική γλώσσα που μας μεταφέρει όχι μόνο την τρυφερότητα ενός ζευγαριού που απεικονίζει συχνά, αλλά και μια αίσθηση συνεξάρτησης χωρίς σαφές πρόσημο - μια ανεξιχνίαστη, δηλαδή, σχέση που μπορεί να είναι τόσο θετική όσο και αρνητική. Το νόημα εδώ εναπόκειται στο βλέμμα του θεατή και ο χώρος που προκύπτει ανάμεσα σε όλες τις εννοιολογικές προεκτάσεις είναι το ζητούμενο στη συγκεκριμένη ενότητα. Οι θολοί προσδιορισμοί τόσο στη ζωγραφική διαδικασία όσο και στη ψυχογραφική διάθεση της Μπαρή αντικατοπτρίζουν τα όρια και θέτουν ερωτήματα στο έργο της. Είναι σαν να παρακολουθούμε μια τάση για τη μετα-μικελαντζελική απεικόνιση, όπου τα χέρια του Θεού με τον Δαβίδ συναντούν τη σύγχρονη Πιετά, θέτοντας ερωτήματα για την ταυτότητα του ζευγαριού ή τη θέση τους στον κόσμο. Εδώ η χρήση του λευκού χρώματος που γράφει σχεδόν με περιγραμματική διάθεση τις φόρμες φωτός κάνει το έργο να αντανακλά μια ηρεμία σαν ένα επουράνιο πέπλο θεϊκής αποκάλυψης.

Αποκορύφωμα της ενότητας αποτελεί η απεικόνιση του έργου που μοιάζει σαν μια κοιμώμενη, εμπνευσμένη που θυμίζει το περίφημο έργο του Χαλεπά, καθώς αναμειγνύεται με αναγνωρίσεις της αναγεννησιακής παράδοσης και σχεδιασμό που παραπέμπει χρωματικά και αισθητικά σε ποιότητες του Ντα Βίντσι. Εκεί, ακριβώς, που η σχέση φόρμας και σχεδίου ξεπερνά το ανθρώπινο και ψάχνει το απόλυτο, ξεπροβάλλει η χάρη και η ευαισθησία της κίνησης της Μπαρή, με σκοπό να αναδείξει την εσωτερική διαφάνεια γύρω από τις στενές σχέσεις των ανθρώπων. Η ίδια, προσεγγίζει το ιδανικό μέσα από ιδεατές απεικονίσεις, αλλά και μέσω της καθηλωτικής στιγμής, αιχμαλωτίζοντας την εντύπωση μιας τρυφερής πράξης. Η επαναλαμβανόμενη σχεδόν πλάγια και κοφτή πινελιά προσδίδει έναν αέρα μυστηρίου, ενώ, παράλληλα, αποκαλύπτει την τεχνική της προσέγγιση. Οι πινελιές αυτές μεταφέρουν την αίσθηση της ανασφάλειας και της ασάφειας, προσκαλώντας το θεατή να εξερευνήσει τα όρια της αντίληψής του. Η ζωγραφική απόδοση κινείται σε ανεπαίσθητους μικρούς υποτονισμούς, ήπιας χρωματικής παλέτας που μας αφήνουν να κινηθούμε σε λεπτές εσωτερικές ποιότητες και να αφουγκραστούμε την κίνηση της ψυχής σαν μια αρμονική μελωδία.

Στο συνολικό πλαίσιο του έργου της Αλεξάνδρας Μπαρή, ανάμεσα σε ευαίσθητα ζεύγη χεριών, απαλών αγγιγμάτων και ευαίσθητων αντικειμένων προκύπτουν σύγχρονες αναζητήσεις της τέχνης και αναδύεται ένας κόσμος που προκαλεί, ερωτά, ενώ ταυτόχρονα παραμένει αινιγματικός και μας καλεί να αναζητήσουμε βαθύτερες έννοιες συσχετισμού και ένωσης. Με τη χρήση των χρωμάτων, της σύνθεσης και της τεχνικής, η Αλεξάνδρα δημιουργεί έναν χώρο που προσκαλεί τον θεατή ανάμεσα με σκοπό να εξερευνήσει τις πολλαπλές σημασίες και τις αντιφάσεις των ανθρώπινων σχέσεων, μεταμορφώνοντας το αόρατο σε ορατό και το ανεξήγητο σε μια μοναδική καλλιτεχνική εμπειρία».
Νιόβη Κρητικού