Το GREECE IN USA είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός παγκόσμιας εμβέλειας, ο οποίος προάγει τη γνώση του σύγχρονου και αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό και προωθεί τη διεθνή πολιτιστική συνεργασία και τη κοινωνική συμμετοχή. Η πλατφόρμα εστιάζει στη διάδοση καινοτόμων και μοναδικών προγραμμάτων στον χώρο της τέχνης και της εκπαίδευσης, διερευνώντας την εξελισσόμενη ποικιλομορφία και τον πλούτο του ελληνικού πολιτισμού επιδιώκει να δημιουργήσει και να προκαλέσει νέα (πρωτότυπη) σκέψη για τις τέχνες και να προωθήσει τον διαπολιτισμικό διάλογο μέσα από συνεργασίες και “νέες” πλατφόρμες έκφρασης. Εστιάζει σε μια σειρά πολιτιστικών δραστηριοτήτων, μεταξύ των οποίων η ανάπτυξη και η υποστήριξη της δημιουργικής, ακαδημαϊκής έρευνας με έμφαση στην πολιτιστική πολιτική και την εξωστρέφεια του ελληνικού πολιτισμού. Καθώς, επίσης, στην παραγωγή πολιτιστικών έργων και φεστιβάλ σε συνεργασία με εξέχοντες πολιτιστικούς εταίρους των ΗΠΑ, καθώς και τη διοργάνωση συνεδρίων, σεμιναρίων, εργαστηρίων και πολιτιστικών ανταλλαγών μέσω προγραμμάτων φιλοξενίας καλλιτεχνών ‘art residencies.’
Το GREECE IN USA παρουσιάζει ελληνοαμερικανικές και ελληνικές σύγχρονες παραγωγές που εστιάζουν στα εικαστικά, τις παραστατικές τέχνες (το θέατρο), τον πειραματικό κινηματογράφο, τον κινηματογράφο, τα νέα μέσα, την αρχιτεκτονική και το χορό. Ο οργανισμός αναπτύσσει παραγωγές που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των χώρων (επιτόπια-site specific) και των νέων και ενδιάμεσων μέσων (new media & intermedia). Η προώθηση της διεθνούς ανταλλαγής πρακτικών και γνώσεων στις τέχνες, της διερεύνησης των μεθόδων που χρησιμοποιούνται στις θεατρικές και επιμελητικές πρακτικές και των σημείων διασταύρωσης μεταξύ των τεχνών, της κοινωνίας και της δημόσιας σφαίρας μέσω παρεμβάσεων, συλλογικών δράσεων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων και δημοσιεύσεων, βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του οργανισμού.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του GREECE IN USA απαρτίζεται μεταξύ άλλων επιφανών προσωπικοτήτων από τον Γιάννη Καπλανη, Γενικό Διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και τον Ανδράα Τάκη Πρόεδρο του MoMUS.
Ποιοι είναι οι στόχοι του GREECEINUSA
Το GREECE IN USA στοχεύει στη συνεργασία και την οικοδόμηση μακροχρόνιων εταιρικών σχέσεων με κορυφαία ιδρύματα και ιδιώτες που δραστηριοποιούνται ενεργά στην Ελλάδα και τον πολιτισμό της και να μεταφέρει μια ολοκληρωμένη εκπροσώπηση της Ελλάδας και της Κύπρου με την παραγωγή πολιτιστικών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων που ενθαρρύνουν τον διαπολιτισμικό διάλογο και επιτρέπουν την πολιτιστική συμμετοχή.
Κύριοι στόχοι είναι:
• Να διαμορφώσουμε και να οραματιστούμε την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας στις Ηνωμένες Πολιτείες πέρα από τα υπάρχοντα στερεότυπα
• Να υποστηρίξουμε τις εμπνευσμένες πολιτιστικές πρακτικές της Ελλάδας, καλωσορίζοντας και καλλιεργώντας νέες ιδέες και επιδράσεις
• Να παρουσιάσουμε τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό
• Να προωθήσουμε την ελληνική πολιτιστική έρευνα και πολιτισμό στο αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα
• Η ανάπτυξη ενός διατλαντικού δικτύου για την ανταλλαγή πολιτισμών και ιδεών
• Ενίσχυση της ανάπτυξης δομών στην πολιτιστική πολιτική και προώθηση της παγκόσμιας κινητικότητας.
Ως καλλιτεχνική διευθύντρια του πρώτου επίσημου Ευρωπαϊκού προγράμματος φιλοξενίας καλλιτεχνών στην Αθήνα (2013-2015) υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού AthensArtResidency, επιμελήθηκε σειρά ατομικών εκθέσεων εικαστικών όπως οι MartinCreed, SantiagoSierra, LyndaBenglis, MarieVoignier, RoyAscott και συνεργάστηκε για την παραγωγή της MarinaAbramovic «SevenDeaths».Το 2008 ίδρυσε στο Λονδίνο την εταιρεία outoftheboxintermedia με παραγωγές στο ΕΜΣΤ, Μουσείο Μπενάκη, TateModern, FriezeLondon, ShuntVaults, HunterianMuseum, FrenchInstitute. Είναι μέλος και είχε εκλεγεί το 2015 ως ταμίας του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης, AICA και υπήρξε μέλος της διοίκησης του Ελληνικού Τμήματος του ITIInternationalTheaterInstitute της Unesco.
Ο πολιτιστικός οργανισμός Out of the Box Intermedia τον οποίο ίδρυσε το 2008 στο Λονδίνο και την Αθήνα ειδικεύεται στην έρευνα και την παραγωγή διατομεακών πρότζεκτ με τη διεθνή συνεργασία πανεπιστημίων, καλλιτεχνικών ομάδων και επιστημονικών ιδρυμάτων και διοργανώνει τα τελευταία 12 χρόνια καλλιτεχνικές παραγωγές, εκπαιδευτικά προγράμματα, συνέδρια και δημοσιεύσεις. Έχει υποστηριχθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού, το Υπουργείο Τουρισμού, το Ευρωπαικό Ιδρυμα Πολιτισμού, το Βρετανικό Συμβούλιο, το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Ίδρυμα ΝΕΟΝ και ιδιωτικές εταιρίες. Παραγωγές του Out Of The Box εξετάζουν δομικούς συσχετισμούς ανάμεσα στις εικαστικές τέχνες, τον κινηματογράφο, την αρχιτεκτονική, την επιστήμη και τη χορογραφική έρευνα και έχουν παρουσιαστεί στο New Museum, Iόνιο Βουλή, Ντοκουμέντα, ΕΜΣΤ, Μουσείο Μπενάκη, στο Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο, Shunt Vaults Λονδίνο, Hunterian Museum Λονδίνο, French Institute, ICA, Historical Archives Museum, Place-London, Frieze London, Tate Modern, στο Δημόσιο Χώρο στη Βυρητό, στο Βουβάλειο Παρθεναγωγείο στην Ποθία Καλύμνου, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δήλου, το Ιστορικό Μουσείο του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Ελληνικό Προξενείο Νέας Υόρκης.
Λίγα λόγια για την εναρκτήρια έκθεση «The Right to Silence?» / «Το Δικαίωμα στη Σιωπή;»
Το GREECEINUSA προσκάλεσε επίσης την καθηγήτρια και επιμελήτρια ThaliaVrachopoulos να ανταποκριθεί στο θέμα καλώντας εικαστικούς από την Ασία, και την επιμελήτρια Tressa Berman με έναν ιστορικό Αμερικανό καλλιτέχνη. Η πλατφόρμα του ‘GreeceinUSA’ προσκαλεί καλλιτέχνες, επιμελητές και ακαδημαϊκούς να ανταποκριθούν στο “The Right to Silence?/Δικαίωμα στη Σιωπή;” Οι επόμενες εκδηλώσεις σε άλλους πολιτιστικούς χώρους της Νέας Υόρκης θα ανακοινωθούν κατά τη διάρκεια του 2021.
Το κείμενο της επιμελήτριας
Παρά το γεγονός ότι πολλές σύγχρονες εικαστικές συνθέσεις φαίνεται να αρνούνται την παρουσία του θεατή στη διάταξη τους, αυτό που έχει πρωταρχική σημασία για τον κανόνα (canon) της τέχνης σήμερα είναι ο διάλογος με τον θεατή. Η αναγνώριση της παρουσίας του θεατή και της «οπτικότητας» (θέασης) των έργων τέχνης έχει επίσης αποφασιστική συμβολή στο συνεχιζόμενο διάλογο για την αισθητική του μοντέρνου κινήματος.
Αλλά πώς μπορούν να δοκιμαστούν τα όρια αυτού του «κανόνα» σε σχέση με την ευρύτερη κοινωνία. Τι συμβαίνει όταν οι θεατές παραμένουν κρυμμένοι από το κοινό και δεν μπορούν να είναι σε κανέναν διάλογο με το έργο τέχνης. Όταν μπορούν να δουν μόνο ένα τοίχο κλεισμένοι σε ένα κύβο χωρίς παράθυρα ή όταν είναι καθισμένοι με δεμένα τα μάτια σε απόλυτη σιωπή, περιμένοντας έναν ανακριτή.
Συστατικό στοιχείο της φυλακής είναι η αποσιώπηση, η σίγαση της ζωής του κρατουμένου, συχνά της δικαιοσύνης, η σίγαση του πόνου ή της πολιτικής έκφρασης.
Η μαζική φυλάκιση έχει συζητηθεί ως προς τους βαθμούς μη/ορατότητας, αλλά όχι τόσο όσον αφορά στο φάσμα των διαδικασιών που αποκαλύπτουν το μεταίχμιο μεταξύ της αναπαράστασης της σιωπής και της ορατότητας. Είναι η σιωπή συνδεδεμένη με το αόρατο σε μια σχέση αιτίας-αιτιατού;
Κρατούμενοι, πρώην κρατούμενοι, οι οικογένειές τους, κοινωνικοί ακτιβιστές, ακαδημαϊκοί και επαγγελματίες, ίδρυσαν τη δεκαετία του '70 μια οργάνωση που αποσκοπούσε στη θεαματική αναμόρφωση του σωφρονιστικού συστήματος δίνοντας “φωνή” στα ίδια τα θεμέλια της φυλακής. Η οργάνωση ονομάστηκε GIP (ή Ομάδα Πληροφόρησης για τις Φυλακές) και είχε ως στόχο να αποκαλύψει στην κοινή γνώμη τις πραγματικές εμπειρίες των κρατουμένων.
Το καθεστώς της φυλάκισης ως σιωπηλός και αόρατος χώρος αμφισβητήθηκε και εξακολουθεί να αμφισβητείται σήμερα κυρίως από πρώην φυλακισμένους καλλιτέχνες που εργάζονται με κοινότητες που πλήττονται περισσότερο από το σωφρονιστικό σύστημα της Αμερικής και την αστυνόμευση για να εξετάσουν τις ιδιωτικοποιήσεις των φυλακών και την πολιτική οικονομία της μαζικής αύξησης του πληθυσμού κρατουμένων από τη δεκαετία του '70 στις ΗΠΑ.
Η ομαδική έκθεση θα διερευνήσει το σωφρονιστικό σύστημα προκειμένου να εξεταστεί εάν η τέχνη και η αισθητική μπορεί να σπάσει τη σιωπή σχετικά με τα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα όπως η μαζική φυλάκιση και η μεταρρύθμιση της ποινικής δικαιοσύνης, καθώς και η διαφθορά / κακομεταχείριση και τα έμφυλα δικαιώματα και τα δικαιώματα των ανηλίκων στις φυλακές.
Η έκθεση θα εξετάσει επίσης τα ζητούμενα σε σχέση και με τα διεθνή διατάγματα για τον κορωνοϊό και τις προεκτάσεις του κατ’ οίκον περιορισμού.
Αναγνωρίζοντας τον αντίκτυπο των προγραμμάτων που ενθαρρύνουν το ευρύ κοινό να συνειδητοποιήσει με τους κρατούμενους μέσω της τέχνης ή τους τρόπους με τους οποίους η τέχνη μπορεί να θεραπεύσει τους φυλακισμένους, η έκθεση βασίζεται σε μορφές εκπροσώπησης που έχουν τη δυνατότητα να δείχνουν πέρα από τους εαυτούς τους στο μη αποδεκτό και το απρόσιτο.