«Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι; Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά; …» Ι. Πολέμης.
Μην είν' η μυρωδιά της; Η γεύση της; Τι χρώμα έχει; Μην είν' οι τηλεδιασκέψεις; Έχεις σημάδια στο σώμα σου απ΄ την πατρίδα; Ρωτήθηκαν οι ηθοποιοί για αυτήν την παρουσίαση; Πότε θα βρεθούμε; Θα πεθάνουμε; Τέρμα αυτή η μεταμοντέρνα αίσθηση της νοσταλγίας!
H Ομάδα7 πραγματοποιεί τη ζωντανή διαδικτυακή παρουσίαση work in progress, της νέας της παράστασης «Μην είν’ οι κάμποι;». Πρόκειται για το μέχρι τώρα αποτέλεσμα της πολυσυλλεκτικής έρευνας των συντελεστών με θέμα την έννοια της πατρίδας και του ατομικού τόπου αναφοράς. Το υλικό της multimedia παράστασης θα εξελίσσεται μέσα από διαφορετικές δημιουργικές διαδικασίες μέχρι την προγραμματισμένη πρεμιέρα της την Πέμπτη 25η Μαρτίου 2021.
Στους καιρούς του εγκλεισμού, η Ομάδα7 αντιστέκεται στην «αναστολή» της δημιουργικότητας, με τα μέσα που διαθέτει. Σε μια περίοδο εσωστρέφειας, απομόνωσης και ανελευθερίας, η Ομάδα7 αποφάσισε να συνεχίσει ενεργά τη συλλογική της έρευνα. Να πειραματιστεί με «νέους» τρόπους και «νέα» διαθέσιμα καλλιτεχνικά μέσα που γεννιούνται στο διευρυμένο χώρο μιας ψηφιακής αίθουσας. Να διερευνήσει την έννοια της πατρίδας και του τόπου αναφοράς, στη συνθήκη του ηλεκτρονικού μη τόπου και της μη συμβατικής σωματικής επαφής.
Η δεύτερη καραντίνα, λίγο πριν την έναρξη των προβών της ομάδας, οδήγησε στο αποτέλεσμα που θα μοιραστεί στη διαδικτυακή παρουσίαση, work in progress, αλλά και στην ανατροφοδότηση του στόχου της πρεμιέρας της, που αν χρειαστεί, θα γίνει με έναν άλλο επινοημένο μη «φυσικό» τρόπο και τόπο.
«Ελπίδα μας αυτή η προσπάθεια να λειτουργήσει συμπληρωματικά, παρηγορητικά, ως μέρος ενός ψηφιδωτού. Ως ένας από τους διαπλεκόμενους τρόπους διερεύνησης των μοντέλων έκφρασης των παραστασιακών γεγονότων, σήμερα, και για το μέλλον, όταν μπορέσουμε να ξανανταμώσουμε». Ομάδα7
Η Ομάδα7 στην πιο πρόσφατη δουλειά της καταπιάνεται με τις προσωπικές και συλλογικές έννοιες της πατρίδας αλλά και του ατομικού τόπου αναφοράς των συντελεστών. Ως αρχικός τόπος αναφοράς της έρευνας της ομάδας θα χρησιμοποιηθεί η περίπτωση της Νίκαιας: μιας περιοχής με πρόσφυγες του χτες και του σήμερα. Ενός προαστίου, στην άκρη του χάρτη της πόλης, ανάμεσα στον Πειραιά και στην Αθήνα. Ενός μη τόπου, όπου κάτοικοι διαφορετικής προέλευσης, ακόμα και σήμερα, βγάζουν τις καρέκλες τους στα πεζοδρόμια για να κάτσουν και να συζητήσουν τα νέα της μέρας.
Σε αυτό το πολυσυλλεκτικό περιβάλλον της Νίκαιας, η Ομάδα7 ανακαίνισε και μετέτρεψε σε χώρο πολιτισμού και έρευνας ένα παλιό ψιλικατζίδικο της δεκαετίας του ’70, που βρίσκεται στα σύνορα της Νίκαιας με τον Κορυδαλλό. Με επίκεντρο την ευρύτερη περιοχή γύρω από το «Ψιλικατζίδικο», η Ομάδα7 ανακαλύπτει και ανατροφοδοτεί τις ιστορίες, τις διαδρομές, τις προσεγγίσεις, τις αναφορές, τις μνήμες της ευρύτερης περιοχής κάνοντας αναγωγές στις ιστορίες, τις μνήμες και τις διαδρομές των τόπων αναφοράς όλων των συντελεστών και εξετάζοντας τα στοιχεία που καθιστούν τις μνήμες και τις αφηγήσεις για την πατρίδα αρχετυπικές, οικουμενικές, διαχρονικές ή διαφοροποιημένες. Η παράσταση «Μην είν’ οι κάμποι;» θα είναι το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας, συνδυασμένης με φωτογραφικό αρχειακό υλικό και in situ δράσεις, μέσα από δραματουργική επεξεργασία βασισμένη σε στοιχεία του θεάτρου ντοκουμέντου και του θεάτρου της επινόησης. Επιπλέον, θα ενσωματώνει μέρος των work in progress διαδικτυακών παρουσιάσεων και έρευνας που πραγματοποιήθηκαν κατά την περίοδο της επιβεβλημένης αναστολής των καλλιτεχνικών χώρων.
Tρίτη 26 Ιανουαρίου 21:00
Link ζωντανής προβολής: https://youtu.be/z7ZlFsMDA-I
Διάρκεια: 50’
Ιδέα/Σκηνοθεσία: Βίκυ Μαστρογιάννη |Σύμβουλος επινόησης και δραματουργίας: Άννα Τσίχλη| Σχεδιαστής φωτισμών, φωτογραφία, επιμέλεια video: Γιώργος Ζαφειρίου | Επιμέλεια κίνησης, μουσικής, εικαστικού περιβάλλοντος: Ομάδα7 | Θεατρολογική έρευνα: Ευδοκία Δεληπέτρου | Βοηθός σκηνοθέτη: Αθηνά Μπακογιάννη| Τεχνική υποστήριξη: Άρης Τριανταφύλλου
Ηθοποιοί/Performers:
Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Έλσα Λουμπαρδιά, Μαίρη Λούση, Αθηνά Μπακογιάννη, Λένα Μπαμπασάκη, Στέλιος Παρρής, Ευαγγελή Φίλη.
Επικοινωνία: Δάφνη Ανέστη