Ότι και να σας περιγράψουμε για αυτήν την παράσταση, πάντα θα είναι λιγότερα

από αυτά που θα βιώσεις βλέποντάς την!

Ένας κλόουν, ή ένας κομπέρ, ή μια γυναίκα, ή όλα αυτά μαζί κι ακόμα περισσότερα

γίνεται η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ!   Μεταμορφώνεται μπροστά στα μάτια

σου και γίνεται ένα μαζί σου κι εσύ κοινωνός στα δικά της, ή μήπως δικά σου

θέματα; Μοιράζεται τους έρωτές της, τις αγωνίες, τα θέλω της, την ίδια της την

ύπαρξη και το γαϊτανάκι αρχίζει να ξετυλίγεται, άλλοτε πιο γρήγορα, άλλοτε πιο

αργά για να πει πολλά και να προσδώσει όλα εκείνα που ζήσαμε, ζούμε, μας είπαν,

ή που θα έρθουν. Σχέσεις που πονάνε, πληγώνουν, στιγματίζουν, άνθρωποι που

τραγουδάνε όπως η ίδια και πολύ σωστά... "Που να εξηγώ", ..."την ώρα που σιδέρωνε

της ήρθε πως ημέρωνε", κλαίει, γελάει, μοιράζεται, ξορκίζει...

Ο Μανώλης Ιωνάς την καθοδηγεί αρμονικά κι εκείνη τον βγάζει ασπροπρόσωπο και

στα 70 λεπτά που είναι στη σκηνή. Χορεύει, τραγουδά, αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται

κι εμείς γινόμαστε μέρος της ανά πάσα στιγμή.

Ένα έργο για τη βία, την απόγνωση του Έρωτα, τις λάθος επιλογές, την ενδοοικογενειακή

βία, την ψυχολογική, τη συναισθηματική και τη συνεχή προσπάθεια όλων μας να τα κάνουμε

όσο πιο σωστά γίνεται και στο τέλος να τα κάνουμε σαλάτα.  Μια παράσταση φωτεινή, που

βρίσκει τρόπο να είναι αισιόδοξη, που σχολιάζει χωρίς να επικρίνει και που σου λέει πόσο

μαζί σου και πόσο έτοιμη για το επόμενο που θα έρθει κι ας είναι και λάθος, θα είναι δικό

σου κι αυτό μετρά!  Mια παράσταση για την αγάπη, αυτήν που αναζητήσαμε, αυτήν που

δώσαμε και πήγε στα χαμένα, αυτήν που ψάχνουμε γύρω μας, στα πράγματα, στους

ανθρώπους, στη ζωή...

Η αεικίνητη Αλεξάνδρα Καρακατσάνη, ένα πλάσμα αερικό, που επέστρεψε δυναμικά και

πολύ χαιρόμαστε για αυτό, γιατί είναι στο χώρο της, στο σπίτι της, αναμένουμε πολύ

σύντομα και τα καινούργια της!

Είδε, επέλεξε, παρουσιάζει ο Νίκος Ελευθερίου!!!