Η σαρανταπεντάχρονη Αγγέλα, ανεβαίνει στην ταράτσα του σπιτιού της αναζητώντας τη λύτρωση στον θάνατο. Στα ελάχιστα λεπτά που τη χωρίζουν απ' αυτόν, ανασαίνει τον καθαρό αέρα, αναδρομώντας τη ζωή της· ψηλαφεί περίλυπη τον τοίχο της αδικίας που χτίστηκε από την αδυναμία της μητέρας της να δικαιολογήσει τη δική της ζωή και ν' αποδεχτεί την πραγματικότητα των χαμένων της ονείρων... Ο νους της, ώριμος πλέον, αναζητά τους λόγους της κατάφωρης δυνάστευσης που υπέστη, στο όνομα ενός μικροαστικού καθωσπρεπισμού, τον οποίο υποχρεωνόταν να υπηρετεί απαρέγκλιτα σε όλα της χρόνια. Στο τέλος της ιστορίας, η αποκάλυψη ενός ακόμα μυστικού, θα αποτελέσει την αιτία που θα την κάνει να ατενίζει το κενό με αγάπη.
Κι όμως... η τελευταία λέξη από τα χείλια της δεν είχε ειπωθεί κι αυτό, γιατί αντιλαμβάνεται όψιμα τα δικαιώματα που κατέχουν όλοι εκείνοι που έχουν αποφασίσει να δώσουν τέλος στη ζωή τους.
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα
Στο έργο επιχειρείται η προσέγγιση ενός προβλήματος που εμφανιζόταν (και ίσως ακόμα εμφανίζεται) στις μικροαστικές οικογένειες, όπου η εικόνα τους αποτελούσε απόδειξη τίτλου διαγωγής ή καταξίωσης, στον μικρό τους περίγυρο. Τα «πρέπει» προείχαν, ομοίως και τα «είθισται». Οι επιθυμίες ακολουθούσαν με κόπο σε απόσταση και τα δικαιώματα των παιδιών παρέμεναν κλειδωμένα σε δωμάτιο με κλειδαριά χαλασμένη. Η υποκρισία -των γονέων κυρίως-, υπήρχε ως το μόνο βολικό και εύκολο εργαλείο κοινωνικής ανέλιξης ή απόδειξης υπηρέτησης των δημοφιλών αξιών της εποχής. Η πρακτική της οπισθοβουλίας υπήρχε κοινή, και άρα αποδεκτή ως άδηλη πρακτική, αναδεικνύοντας παρασκηνιακά το ψέμα ως κάποιο αναγκαίο κακό των καιρών. Ο σκοπός δικαίωνε τον τρόπο.
Επιπροσθέτως (εκ παραδρομής), τίθεται ένα ακόμα βασικό ερώτημα των ημερών μας: αν τα παιδιά οφείλουν στους γονείς «υποχρέωση» ή αν αντιθέτως οι γονείς οφείλουν ίση αν όχι περισσότερη σε αυτά, καθόσον μέσω αυτών απέκτησαν τον τίτλο του γονέα και όσα κοινωνικά οφέλη απορρέουν αυτού.
Τα αδιέξοδα της ηρωίδας στο έργο, έρχονται ως αναπόφευκτα μονοπάτια της ζωής κι όχι ως εργαλεία εμπλοκής του θεατή σε μία μυθιστορηματική υπόθεση. 
Οι προβληματισμοί αλλά και οι λύσεις που επιλέγει η πρωταγωνίστρια, αποτελούν χρώματα μιας σύγχρονης παλέτας καθώς πολλά απ' αυτά, θα αποτελούσαν φωτεινές επιλογές, σημερινών, καθημερινών ανθρώπων.


Συγγραφέας: Γιώργος Σ. Πολίτης

Σκηνοθεσία: Ελένη Μιχελή 

Φωτισμοί: Δημήτρης Παραδείσης

 Σκηνογραφία - Ενδυματολογία: Ελένη Μιχελή

 Μουσικές επιλογές: Ελένη Μιχελή 

Ερμηνεύει: Σάρα Τερζή 

Παραγωγή: ANASA ART

Αφίσα/Γραφικά/video: Κωνσταντίνος Πατούρας

Θέατρο Αλκμήνη

Αλκμήνης 8-12, Κάτω Πετράλωνα,

Στάση Μετρό: Κεραμεικό

Έναρξη 21:30 / Διάρκεια 65 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Γενική Είσοδος 10 €

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2019 και κάθε Πέμπτη στης 21:30

Κρατήσεις: 6983782678        6983042463